کتاب «صد سال نویسندگی در تهران» با پژوهش و تالیف میلاد حسینی منتشر شد.

صد سال نویسندگی در تهران میلاد حسینی

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، این کتاب در ۲۴۵ صفحه (قطع خشتی) با شمارگان ۵۰۰ نسخه و قیمت ۱۵۷ هزار تومان توسط انتشارات علمی و فرهنگی منتشر شده است.

در معرفی «صد سال نویسندگی در تهران» توسط ناشر آمده است: «این کتاب صد تک‌نگاری در باب صد نویسنده شهر تهران است و در فصل‌های کوتاه نگاهی گذرا انداخته به صد نویسنده که در شاخه‌های مختلف از جمله داستان، نقد، متون نمایشی و ... تاثیرگذار بوده‌اند.

تهران!

احتمالا اولین چیزی که با شنیدن کلمه «تهران» به ذهن هر کسی متبادر می‌شود، مکانی است که مرکزیت ایران را بر دوش دارد. بیش از ۲۰۰ سال است که تهران پایتخت ایران است؛ مرکزی مهم با فعالیت‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و ... . اما اگر از این دسته‌بندی‌های جغرافیایی و حکومتی بگذریم باید اذعان کنیم که پایتخت و زیست در پایتخت تاثیر مستقیم و عمیقی بر ادبیات هر کشوری دارد.
کتاب «صد سال نویسندگی در تهران» نمایشی است از همین اهمیت. در این اثر شما با صد تک‌نگاری در بابِ صد نویسندۀ شهر تهران مواجه خواهید بود.

حسینی در مقدمه این کتاب می‌نویسد: «این گزارش‌ها صد تک‌نگاری از صد نویسنده تهران است و همین عدد صد محدودیت‌ها و دشواری‌هایی بر کار افزود و طبیعتا نام چهره‌هایی در این فهرست غایب است. این کتاب دایره‌المعارف نویسندگان نیست، که اگر بود هم فرم مدخل‌ها باید طور دیگر می‌بود و هم عددش بسیار بالاتر از صد می‌رفت. صرفا گزارشی از احوالات و آثار و زمانه آدم‌هایی است که باعث تثبیت مرکزیت ادبی و زبانی شهر تهران شده‌اند و ترتیبش بر اساس سال تولد و زمانه زیستن است و می‌توان سیری تاریخی را در آن دنبال کرد.»

«صد سال نویسندگی در تهران» با نام محمدعلی فروغی آغاز می‌شود و در پایان به نویسندگان جوان امروز می‌رسد. تنوع نام‌ها (که تنوع نگاه و سبک و سیاق نویسندگی را با خود همراه دارد) از ویژگی‌های این کتاب است. هم نام محمدعلی جمال‌زاده در این اثر دیده می‌شود هم شاهرخ مسکوب. هم رجبعلی اعتمادی در این کتاب سهمی دارد هم هوشنگ مرادی کرمانی. هم با کارنامه بهرام بیضایی سروکار داریم هم توران میرهادی و در کنار نام نویسندگان پیشکسوتی چون محمود دولت‌آبادی نام نویسندگان نسل‌های بعد هم دیده می‌شود. همچنین نام برخی چهره‌های مطرح شعر ایران همچون احمد شاملو، سیمین بهبهانی و محمدرضا شفیعی کدکنی در این کتاب به چشم می‌خورد.

در ادامه بخشی از کتاب صد سال نویسندگی در تهران را می‌خوانید که به ابراهیم گلستان اختصاص دارد:

«ابراهیم گلستان نمونه‌ای عجیب در فرهنگ و هنر ایران است. او در هر حوزه‌ای وارد شده به بالاترین درجاتش رسیده و امروزه با جدیت می‌توان گفت او یکی از مهم‌ترین و اثرگذارترین نویسنده‌های ادبیات ایران است که نثری منحصربه‌فرد و دقتی بالا در جزئیات روایی داشت. او ساکن محله دروس بود. زمانی که به آن‌جا رفت، همه محله بیابان بود و دروس جایی بود دور از شهر. گلستان خودش خانه‌ای در آن‌جا می‌سازد و پر و بالش می‌دهد. دامنه فعالیت‌های او بسیار گسترده است و با وجود این‌که سال‌هاست اثری داستانی منتشر نکرده و فیلمی سینمایی نساخته، کماکان چهره‌ای مهم است که همیشه می‌شود درباره‌اش حرف زد. گلستانِ روشنفکر، گلستان کارگردان، گلستان داستان‌نویس، گلستان ِ مترجم، گلستانِ روزنامه‌نگار و گلستانِ نفت و آبادان.... او در سال ۱۳۰۱ در شیراز به دنیا آمد و در کودکی هم‌بازی سیمین دانشور بود و دهه‌ها بعد نامه به سیمین را نوشت....»

صد سال نویسندگی در تهران یکی از عنوان‌های مجموعه کتاب‌های سده است. مجموعه کتاب‌های سده شامل این عنوان‌هاست است: صد سال نقاشی در تهران، صد سال شاعری در تهران، صد سال نویسندگی در تهران، صد سال عکاسی مناظر شهری در تهران، صد سال کارتون و کاریکاتور در تهران و صد سال گرافیک در تهران.»

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...