کتاب «شلیک به ستاره‌ها» [Shooting at the stars : the Christmas truce of 1914] از مجموعه «صلح و دوستی» تألیف و تصویرگری جان هندریکس [John Hendrix] است که از سوی انتشارات علمی و فرهنگی در دسترس مخاطبان گروه سنی «ب و ج» قرار گرفته است.

به گزارش خبرنگار مهر، کتاب «شلیک به ستاره‌ها» از مجموعه «صلح و دوستی» تألیف و تصویرگری جان هندریکس است که توسط طاهره آدینه‌پور ترجمه و از سوی انتشارات علمی و فرهنگی در دسترس مخاطبان گروه سنی «ب و ج» قرار گرفته است.

شلیک به ستاره‌ها [Shooting at the stars : the Christmas truce of 1914]  جان هندریکس [John Hendrix]

جان هندریکس نویسنده و تصویرگر کتاب «شلیک به ستاره‌ها» تلاش کرده موضوع آتش بس جنگ در کریسمس ۱۹۱۴ را با مضامینی همچون آرزوی صلح بر روی زمین و حسن تفاهم برای انسان‌ها را روایت کند.

گفتن داستان هر جنگی کار ساده‌ای نیست اما روایت جنگ جهانی اول به خصوص از هم گسیخته و پیچیده بود و مجاب کننده نیست. روایت چارلی از کریسمس چشم انداز روشنی از علت‌ها و نتیجه نهایی جنگ بزرگ به دست نمی‌دهد. این داستان هدف کوچک‌تری را دنبال می‌کند آنچه در این داستان من را به خود جذب کرد دیدگاه ضعیفان و درماندگان در جنگ بود.

رخداد آتش‌بس استثنایی کریسمس در جنگ جهانی اول مثالی ماندگار از انسان‌های عادی است کاری فوق‌العاده انجام می‌دهند. سرباز انگلیسی به نام ویلفرد یوئرت آن را این‌گونه توصیف می‌کند: عطش عالیِ انسانیت، انگیزه خودجوش و مقاومت‌ناپذیری که از ایمان مشترک و ترس مشترک برخاسته بود به پیروزی کامل می‌رسد». تک تک افراد، مجهز به سرود و نغمه‌های شاد و درخت‌های کریسمس اسلحه‌هایشان را به کناری پرت کرده و با اشتیاقی جانانه برای صلح به سمت دشمن رفتند.

او با روایتی از جنگ می‌گوید، صد سال پیش جنگ دهشتناکی آغاز شد. این جنگ بزرگ‌ترین کشمکشی بود که دنیا به خود دیده بود. روزنامه‌نگاران آن را جنگ بزرگ نامیدند. اما این جنگ اصلاً بزرگ نبود، هولناک بود. امروز آن را جنگ جهانی اول می‌نامیم. یک نسل از مردم اروپا به دلیل درگیر شدن در جنگی که سرانجامی نداشت، نابود شد. حتی یک قرن بعد، هنوز علت‌های این جنگ وحشتناک قابل ملاحظه است. اما با توجه به بهای هولناکی که برای آن پرداخته شد، یعنی نابودی زندگی بیش از سی و هفت میلیون غیر نظامی و نظامی، این علت‌ها ناکافی است.

این جنگ بر پایه غرور ملی و عظمت سیاسی بنا نهاده شد و غم‌انگیزتر آنکه می‌شد اتفاقی نیفتد. جنگ دربرگیرنده دو نیرو ارتش مخالف بود. هر ارتش فقط از یک کشور نبود، بلکه از مجموع ملت‌هایی تشکیل می‌شد که یک اتحاد نامیده می‌شدند.

در اواخر تابستان ۱۹۱۴ هنگامی که مهره‌های دومینو شروع به افتادن کردند، میلیون‌ها جوان برای شرکت در جنگ داوطلب شدند. بسیاری از آن‌ها گمان می‌کردند که جنگ ماجراجویی کوتاهی خواهد بود که یقیناً تا کریسمس به پایان خواهد رسید.

با توجه به اینکه این کتاب بیشتر پیرامون نامه سرباز انگلیسی با نام چارلی به مادرش است خاطراتش را در لحظات کریسمس است که فاصله آن‌ها با سربازان آلمانی تنها ۳۰ قدم بود.

سرباز انگلیسی در نامه‌ای به مادرش نوشته است، «مادرم! عزیزترنم! برای آخرین نامه‌ات خیلی ممنونم. حرف‌هایت در سنگر سرد من تسلی خاطر بی‌نظیری هستند. من هم امیدوارم مایه‌ی افتخار تو و موجب سربلندی کشور عزیزم باشم… اما زندگی در این گودال زشت بسیار فرساینده است...

از دیگر نامه این سرباز انگلیسی به مادرش آمده است، این امید پایان یافتن جنگ بود اما این اتفاق خوشحال کننده برای سربازان رقم نخورد در این نامه آمده است که همه این امید را داشتیم که تا آمدن کریسمس جنگ هم تمام شود اما این امید بر باد رفت. اما مادر می‌خواهم درباره چیزی که امروز اتفاق افتاد برائت بگویم داستانی آنقدر عجیب که نمی‌توانی آن را باور کنی. شب سال نو خیلی آرام‌تر از همیشه پیش رفت و همه ما امیدوار بودیم که روزی بدون گلوله باران داشته باشیم. سرمای سختی که از دو روز قبل درگیرش بودیم. به نعمتی خارج از انتظار بدل شد. یخ‌بندان شدید سنگر کثیف ما را به زمینی سفت تبدیل کرد و ما برای چند ساعتی توانستیم در خانه کوچکمان چند قدمی راه برویم.

تپ ِ تفنگدار که دست‌هایش قوی بود چند قوطی مربای گلابی برداشت و به طرف منطقه بی‌طرف (زمین بازبین سنگرها) خیلی نزدیک به خط آلمانی‌ها پرتاب کرد. یکی از افسرهایشان سرش را بالا آورد. مرباها را دید، بلند شد ایستاد و برایمان دست تکان داد و خواست که ما هم بیاییم. بیش‌تر ما فکر کردیم که حتماً تله است. اما قبل از اینکه بتوانیم کاری انجام دهیم. ستوان لاول ما راهش را از داخل سیم‌های خاردار باز کرد و مستقیم رفت که افسر آلمانی را ملاقات کردند.

سربازان در کنار هم خوش بودند و به صلح، با یکدیگر عکس گرفتند، لوازم‌شان را با هم عوض کردند، با هم بیسکوئیت و سوسیس خوردند، با قوطی بیسکوئیت فوتبال بازی کردند و در تفکرات و اندیشه‌هایشان گفتند که چرا نمی‌توانیم الان به خانه برگردیم و در صلح زندگی کنیم.

اما از نظر فرماندهان چنین پرسشی خیانت به کشور است سربازان خسته از جنگ سرانجام چه می‌کنند.

سرباز انگلیسی در آخر برای مادرش می‌نویسد، همه ما امروز با دشمنانمان یک روز عالی داشتیم اما گمان می‌کنم فردا همه ما باید برای کشورهایمان بجنگیم و وقتی سرگرد برگردد مجبوریم از دستورهایش پیروی کنیم فکر می‌کنم بقیه شب بچه‌های ما خیلی بالاتر از سنگرشان آن‌ها را نشانه بگیرند ما به ستاره‌ها شلیک می‌کنیم.

«شلیک به ستاره‌ها» از مجموعه پرنده آبی، ویژه کودک و نوجوان انتشارات علمی و فرهنگی است که با ترجمه طاهره آدینه‌پور در دسترس مخاطبان قرار گرفته است. این کتاب که با تصویرگری هندریکس در ۱۰۰۰ نسخه و قطع خشتی منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

تجربه‌نگاری نخست‌وزیر کشوری کوچک با جمعیت ۴ میلیون نفری که اکنون یک شرکت مشاوره‌ی بین‌المللی را اداره می‌کند... در دوران او شاخص سهولت کسب و کار از رتبه ١١٢ (در ٢٠٠۶) به ٨ (در ٢٠١۴) رسید... برای به دست آوردن شغلی مانند افسر پلیس که ماهانه ٢٠ دلار درآمد داشت باید ٢٠٠٠ دلار رشوه می‌دادید... تقریبا ٨٠درصد گرجستانی‌ها گفته بودند که رشوه، بخش اصلی زندگی‌شان است... نباید شرکت‌های دولتی به عنوان سرمایه‌گذار یک شرکت دولتی انتخاب شوند: خصولتی سازی! ...
هنرمندی خوش‌تیپ به‌نام جد مارتین به موفقیت‌های حرفه‌ای غیرمعمولی دست می‌یابد. عشقِ اُلگا، روزنامه‌نگاری روسی را به دست می‌آورد که «کاملا با تصویر زیبایی اسلاوی که به‌دست آژانس‌های مدلینگ از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی رایج شده است، مطابقت دارد» و به جمع نخبگان جهانی هنر می‌پیوندد... هنرمندی ناامید است که قبلا به‌عنوان یک دانشجوی جوان معماری، کمال‌گرایی پرشور بوده است... آگاهیِ بیشتر از بدترشدنِ زندگی روزمره و چشم‌انداز آن ...
آیا مواجهه ما با مفهوم عدالت مثل مواجهه با مشروطه بوده است؟... «عدالت به مثابه انصاف» یا «عدالت به عنوان توازن و تناسب» هر دو از تعاریف عدالت هستند، اما عدالت و زمینه‌های اجتماعی از تعاریف عدالت نیستند... تولیدات فکری در حوزه سیاست و مسائل اجتماعی در دوره مشروطه قوی‌تر و بیشتر بوده یا بعد از انقلاب؟... مشروطه تبریز و گیلان و تاحدی مشهد تاحدی متفاوت بود و به سمت اندیشه‌ای که از قفقاز می‌آمد، گرایش داشت... اصرارمان بر بی‌نیازی به مشروطه و اینکه نسبتی با آن نداریم، بخشی از مشکلات است ...
وقتی با یک مستبد بی‌رحم که دشمنانش را شکنجه کرده است، صبحانه می‌خورید، شگفت‌آور است که چقدر به ندرت احساس می‌کنید روبه‌روی یک شیطان نشسته یا ایستاده‌اید. آنها اغلب جذاب هستند، شوخی می‌کنند و لبخند می‌زنند... در شرایط مناسب، هر کسی می‌تواند تبدیل به یک هیولا شود... سیستم‌های خوب رهبران بهتر را جذب می‌کنند و سیستم‌های بد رهبران فاسد را جذب می‌کنند... به جای نتیجه، روی تصمیم‌گیری‌ها تمرکز کنیم ...
دی ماهی که گذشت، عمر وبلاگ نویسی من ۲۰ سال تمام شد... مهر سال ۸۸ وبلاگم برای اولین بار فیلتر شد... دی ماه سال ۹۱ دو یا سه هفته مانده به امتحانات پایان ترم اول مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه اخراج شدم... نه عضو دسته و گروهی بودم و هستم، نه بیانیه‌ای امضا کرده بودم، نه در تجمعی بودم. تنها آزارم! وبلاگ نویسی و فعالیت مدنی با اسم خودم و نه اسم مستعار بود... به اعتبار حافظه کوتاه مدتی که جامعه‌ی ایرانی از عوارض آن در طول تاریخ رنج برده است، باید همیشه خود را در معرض مرور گذشته قرار دهیم ...