کتاب «روسو» [Starting with Rousseau] نوشته جیمز دلینی [James Delaney]  با ترجمه مسعود آذرفام توسط نشر مرکز منتشر و راهی بازار نشر شد.

روسو» [Starting with Rousseau]  جیمز دلینی [James Delaney]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، این‌کتاب نوشته جیمز دلینی استاد فلسفه دانشگاه نیاگارا است که در آن، به‌طور اجمالی به آثار و جنبه‌های مختلف فلسفه ژان ژاک روسو فیلسوف فرانسوی عصر روشنگری پرداخته است. مترجم کتاب، آن را یکی از بهترین‌شرح‌های مقدماتی فلسفه روسو می‌داند و می‌گوید شاید یکی از مزایای مهم آن، ارجاع مکرر به متن خود فیلسوف باشد که می‌توانند خواننده را فراتر از شروح به مطالعه متون اصلی دعوت کند.

ژان ژاک‌ روسو متولد سال ۱۷۱۲ در ژنو، یکی از مهم‌ترین و تاثیرگذارترین اندیشمندان عصر روشنگری و تاریخ فلسفه غرب است. فلسفه سیاسی این‌فیلسوف، تاثیر زیادی روی انقلاب فرانسه، نظریه سوسیالیستی و ظهور ناسیونالیسم گذاشت. جیمز دلینی می‌گوید روسو برای او فیلسوفی بوده که همیشه احساس پیوندی ژرف با او داشته و بخش اعظمی از این‌که تصمیم گرفته وارد رشته فلسفه به‌عنوان یک‌پیشه شود، مطالعه کتاب «گفتاری درباره منشا نابرابری» این‌فیلسوف بوده است.

کتاب پیش‌رو، ۶ فصل اصلی دارد که به‌ترتیب عبارت‌اند از: «مقدمه‌ای بر روسو در دوره روشنگری»، «پیشرفت و جامعه مدرن»، «‌وضع طبیعی و تاریخ بشر»، «فلسفه تعلیم و تربیت»، «فلسفه سیاسی» و «آثار شرح‌حال‌نامه‌ای روسو». پس از این‌فصول هم «کتابنامه» آمده که در آن، بخش‌های «منابع آثار روسو در کتاب حاضر»، «سایر آثار روسو»، «آثار فرعی درباره روسو» و «کتاب‌شناسی فارسی» درج شده‌اند.

مخاطب این‌کتاب، در فصل اول با ۳ بخش «دوره روشنگری»، «زندگی و آثار روسو» و «ساختار کتاب حاضر» روبرو می‌شود. فصل دوم نیز دربرگیرنده این‌بخش‌هاست: «مقدمه»، «گفتاری درباره علوم و هنرها»، «نامه به دالامبر»، «ژولی یا اِلوئیز جدید»، «نتیجه‌گیری» و «یادداشت‌ها». در سومین‌فصل کتاب «روسو» هم این بخش‌ها درج‌ شده‌اند: «مقدمه»، «گفتاری درباره منشا نابرابری: تقدیم‌نامه روسو به ژنو و پیش‌گفتار».

«مقدمه»، «امیل»،‌ «امیل و سوفی»، «نتیجه‌گیری» و «یادداشت‌ها» تشکیل‌دهنده فصل چهارم کتاب هستند و پس از آن‌ها نیز در فصل پنجم، مخاطب با این‌بخش‌ها روبرو می‌شود: «مقدمه»، «گفتاری درباره اقتصاد سیاسی»، «قرارداد اجتماعی»، «نتیجه‌گیری» و «یادداشت‌ها». ششمین و آخرین‌فصل کتاب هم این‌بخش‌ها را شامل می‌شود: «مقدمه»، «اعتراف»، «محاورات: روسو، قاضی ژان_ژاک»، «خیال‌پردازی‌های رهرو گوشه‌نشین»، «نتیجه‌گیری» و «یادداشت‌ها».

در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:

این برداشت از شهروندی، یعنی نگریستن به خویشتن به‌عنوان جزئی از اجتماع و تمایل به قربانی‌ساختن منافع فردیِ خود در جهت خیر اجتماع، برداشتی است که روسو آن را در ژنو (تقدیم‌نامه گفتار دوم را به یاد آورید) و نمونه‌هایی تاریخی مانند اسپارتی‌ها می‌بیند، کسانی که البته در سایر آثارش، که قابل‌توجه‌ترین‌شان گفتار نخست است، زبان به ستایش از آنها می‌گشاید. همین ایده بنیان تصور او از رژیم سیاسی ایده آل در گفتاری درباره اقتصاد سیاسی و قرارداد اجتماعی را شکل خواهد داد که در فصل بعد به بحث آن خواهیم پرداخت.

مابقی کتاب نخست بر تعلیم و تربیت در اولین مرحله زندگی کودک، یعنی نوزادی، تمرکز می‌کند. ممکن است از نظر ما غریب بنماید که روسو در رساله‌ای درباره تعلیم و تربیت بحثی مفصل درباره مراقبت از نوزاد گنجانده است، اما باید به یاد داشته باشیم که تعلیم و تربیت صرفا تحصیل نیست، بلکه بسیار گسترده‌تر از آن است. او بحث خویش را با حمله به رویه معمولی آغاز می‌کند که در زمان تولد نوزاد در خانواده‌های متمول انجام می‌شد. در آن‌زمان برای مراقبت و شیردادن نوزاد دایه‌هایی استخدام می‌کردند. نوزادان را محکم در قنداق می‌پیچیدند زیرا گمان بر این بود که این عمل آنها را از آسیب‌رساندن به خودشان بازمی‌دارد؛ با این‌حال، بسیاری از جمله روسو گمان می‌کردند این‌کار در واقع به این‌خاطر انجام می شود که دایه‌ها بتوانند ساده‌تر نوزاد را نادیده بگیرند و او را برای مدتی طولانی تنها بگذارند. در هر حال روسو مصرانه استدلال می‌کند که مادران باید تا اندازه‌ای کودکان‌شان را خودشان شیر بدهند، زیرا این‌عمل مجال می‌دهد که پیوند عاطفی مهمی میان مادر و کودک شکل بگیرد. در رابطه با این‌نکته روسو کاملا مترقی به نظر می‌رسد، زیرا در حال حاضر بر سر چنین ادعایی مناقشه چندانی وجود ندارد. وانگهی نوزادان را نباید محکم قنداق کرد و این نکته‌ای است که روسو چندین‌بار در کتاب نخست به آن بازگشته و تاکید می‌کند. این‌نمونه مشخصی است از این که چگونه روسو از طبیعت به‌عنوان راهنمایی برای تعلیم و تربیت صحیح و شایسته بهره می‌گیرد. او استدلال می‌کند که در طبیعت اندام‌های نوزادان برای حرکت و عمل آزادند و نتیجه آن خردسالانی نیرومندتر و خوش‌بنیه‌تر است.

این‌کتاب با ۲۱۶ صفحه، شمارگان هزار و ۲۰۰ نسخه و قیمت ۴۹ هزار و ۵۰۰ تومان منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...