کتاب «نبرد گالیله، انتقام سیاوش» ۲ نمایشنامه نوشته مسعود طیبی از سوی انتشارات ایده نو منتشر شد.

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، مسعود طیبی کارگردان تئاتر و مدرس دانشگاه درباره انتشار این نمایشنامه  گفت: نمایشنامه اول این کتاب «نبرد گالیله» نام دارد که اثری کارگاهی تجربی است که در روند اجرا بر اساس یک ایده متولد شده و به مرور زمان شکل نهایی یافته‌است. در این فضای تجربی موقعیت‌های دراماتیک مختلف در طول نمایش به چالش کشیده می‌شود.

این کارگردان ادامه داد: «نبرد گالیله» نمایشنامه‌ای اقتباسی بر اساس «زندگی گالیله» اثر برتولت برشت است و تغییرات فراوانی نسبت به نمایشنامه برشت دارد به گونه‌ای که فقط خط داستانی آن تا حدی حفظ شده است. این نمایشنامه از بهمن ۹۳ تا مرداد ۹۵ برای اجرای صحنه‌ای تنظیم شده است. علاقه مندان برای تماشای «نبرد گالیله» که پیش از این روی صحنه رفته است می‌توانند به وب‌سایت نمایش نت و آپارات مراجعه کنند.

این کارگردان که هفته گذشته اجرای آخرین نمایش خود با عنوان «فقط چهل روزه بودم» را در مجموعه تئاتر شهر به پایان رساند درباره نمایشنامه دوم کتاب جدیدش توضیح داد: «انتقام سیاوش» سومین تجربه در برداشت از شاهنامه است و پیش‌تر ۲ نمایشنامه «خوان هشتم» و «داستان سودابه و سیاوش به روایت یک میز و صندلی» را در این زمینه نوشته بودم. انتقام سیاوش» کاملاً بر اساس شرایط جامعه امروز نوشته و به گفتمان‌های مختلفی که در جامعه حاکم است، اشاره می‌کند.

طیبی هدفش از نوشتن «انتقام سیاوش» را بیان حرفی دانست که به نظر او جامعه امروز ایران نیاز به شنیدن آن دارد و در پایان ابراز امیدواری کرد که این نمایشنامه را نیز به زودی روی صحنه ببرد.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...