اختتامیه دومین دوره جایزه ادبی محمدعلی جمالزاده به‌صورت زنده و در بستر فضای مجازی برگزار شد و برگزیدگان این جایزه معرفی شدند.

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا در اصفهان، چندی پیش دبیر این جایزه از ارسال ۱۴۳۸ اثر به دبیرخانه خبر داده بود که بیشترین تعداد اثر ارسالی مربوط به بخش داستان آزاد بوده است؛ با ۸۶۹ داستان. در بخش ویژه کرونا ۲۹۴ اثر ارسال شده، در بخش داستان اصفهان نیز ۱۸۸ اثر شرکت داشته‌اند. همچنین تعداد ۸۷ اثر در بخش زندگی نگاره‌های اصفهان ثبت شده که مجموع این آثار در مقایسه با آثار ارسال شده به دیگر جوایز ادبی کشور رقمی قابل توجه بوده و تقریباً برابر با دوره اول جشنواره است و نشان از اقبال عمومی علاقه مندان ادبیات به برگزاری جایزه جمالزاده در اصفهان و جایگاه قابل قبول جایزه دارد.

احسان رضایی، روزنامه‌نگار ادبی که اجرای مراسم اختتامیه این جایزه را بر عهده داشت، پس از سخنان کوتاه شهردار اصفهان، وارد بخش معرفی برگزیدگان دومین دوره جایزه ادبی محمدعلی جمالزاده شد و این کار را با بخش زندگی‌نگاره‌های آغاز کرد.

محمدرضا رهبری، سعید معتمدی و مکرمه شوشتری داوران این بخش، برگزیدگان را به شرح زیر اعلام کردند:

سمیه سیدیان نسترن مکارمی

برنده اول: ۱۰۰ میلیون ریال برای «آدم‌های گمشده» نوشته سمیه سیدیان
برنده دوم: ۷۰ میلیون ریال برای «خانه آقاجانم» نوشته کتایون صهبا
برنده سوم: ۵۰ میلیون ریال برای «گلهای قرمز پنج پر» نوشته الهام تربت اصفهانی

سپس برگزیدگان بخش زندگی‌نگاره کرونا معرفی شدند. در این بخش سه داستان به‌صورت مشترک تقدیر شدند و بهترینی وجود نداشت. به هر یک از 3 اثر برتر این بخش اما، مبلغ ۴۰ میلیون ریال جایزه نقدی تعلق گرفت. اسامی آنها به این شرح است:
«ک مثل کرونا» نوشته عباس آقاعلی، «سین هفتم» نوشته سمیه یوسفی و «به روایت نون.ت» نوشته ندا تسلیمیان

در بخش داستان اصفهان رضا جولایی، سعید محسنی و سلمان باهنر (داوران این بخش)، برگزیدگان را به شرح زیر اعلام کردند:
برنده اول: ۱۰۰ میلیون ریال برای «ظل ظلیل» نوشته نسترن مکارمی
برنده دوم: ۷۰ میلیون ریال برای «زبان زمین» نوشته راضیه مهدیزاده
برنده سوم: ۵۰ میلیون ریال به‌صورت مشترک برای «سفر عیسی» نوشته خسرو عباسی و «زن عمو یحیی» نوشته متینه ایقایی

در بخش داستان کوتاه آزاد، ابوتراب خسروی، محمد کشاورز و محمدرضا شرفی‌خبوشان (داروان این بخش)، برگزیدگان را به شرح زیر اعلام کردند.
برنده اول: ۸۰ میلیون ریال برای «زخم طاهره» نوشته نسترن مکارمی
برنده دوم: ۵۰ میلیون ریال برای «دست از سرم بردار» نوشته سیاوش قربانی‌پور
برنده سوم: ۳۰ میلیون ریال برای «وقتی مهتاب بر گوراب‌ها می‌تابد» نوشته خسرو عباسی

بر اساس همین گزارش، در فراخوان این جشنواره بخشی با عنوان «جایزه ویژه هیئت داوران» تعریف شده بود که از یک اثر به انتخاب هیات داوران، از بین همه بخش‌ها تقدیر صورت می‌شد؛ اما در اعلام جوایز در اختتامیه، خبری از این بخش نبود.

در پایان این مراسم، دبیر جشنواره خبر از این داد که به‌زودی فراخوان سومین جایزه ادبی محمدعلی جمالزاده منتشر خواهد شد.

................ هر روز با کتاب ...............

«خرد»، نگهبانی از تجربه‌هاست. ما به ویران‌سازی تجربه‌ها پرداختیم. هم نهاد مطبوعات را با توقیف و تعطیل آسیب زدیم و هم روزنامه‌نگاران باتجربه و مستعد را از عرصه کار در وطن و یا از وطن راندیم... کشور و ملتی که نتواند علم و فن و هنر تولید کند، ناگزیر در حیاط‌خلوت منتظر می‌ماند تا از کالای مادی و معنوی دیگران استفاده کند... یک روزی چنگیز ایتماتوف در قرقیزستان به من توصیه کرد که «اسب پشت درشکه سیاست نباش. عمرت را در سیاست تلف نکن!‌» ...
هدف اولیه آموزش عمومی هرگز آموزش «مهارت‌ها» نبود... سیستم آموزشی دولت‌های مرکزی تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا توده‌ها را در مدارس ابتدایی زیر کنترل خود قرار دهند، زیرا نگران این بودند که توده‌های «سرکش»، «وحشی» و «از لحاظ اخلاقی معیوب» خطری جدی برای نظم اجتماعی و به‌علاوه برای نخبگان حاکم به شمار روند... اما هدف آنها همان است که همیشه بوده است: اطمینان از اینکه شهروندان از حاکمان خود اطاعت می‌کنند ...
کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...