«اُزو؛ فرم‌های ناپایداری» [Formes de l'impermanence : le style de Yasujiro Ozu] اثر یوسف اسحاق پور و ترجمه محمدرضا شیخی توسط نشر شورآفرین به چاپ سوم رسید.

ازو؛ فرم‌های ناپایداری [Formes de l'impermanence : le style de Yasujiro Ozu]  یوسف اسحاق پور

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، نشر شورآفرین سومین چاپ کتاب «اُزو؛ فرم‌های ناپایداری» اثر یوسف اسحاق پور (استاد ایرانی‌الاصل دانشگاه پاریس پنج) را با شمارگان ۵۰۰ نسخه، ۸۲ صفحه و بهای ۱۵ هزار تومان منتشر کرد. چاپ نخست و دوم این کتاب هر دو در سال گذشته (۱۳۹۸) با همین مشخصات در دسترس مخاطبان قرار گرفته بود. اسحاق پور در مقدمه اختصاصی خود بر این ترجمه به بحث درباره سه‌گانه‌اش درباره سینمای شرق پرداخته است. عناوین این سه گانه از این قرار است: «ازو فرم‌های ناپایداری»، «کیارستمی: پشت و روی واقعیت» و «ساتیا جیت‌رای؛ شرق و غرب». تاکنون دو کتاب نخست با ترجمه شیخی منتشر شده و کتاب دیگر نیز به قلم همین مترجم در دست انتشار قرار دارد.

در «اُزو؛ فرم‌های ناپایداری» یک بحث کلی و بدون پرداختن به محتوای فیلم‌ها، درباره تکرار فرم در فیلم‌های یاسوجیرو اُزو، فیلمساز شهیر ژاپنی به مخاطبان ارائه می‌شود و می‌توان از آن به مثابه دیباچه‌ای برای آشنایی با سینمای اوزو و از خلال آن آشنایی با فرهنگ ژاپن یاد کرد. 

یاسوجیرو ازو از مشهورترین و اثرگذارترین سینماگران ژاپن است که به سال ۱۹۶۳ درگذشت. بسیاری از سینماگران اروپایی و هالیوودی تحت تاثیر این سینماگر مولف هستند. از جمله فیلم‌های شاخص او می‌توان به این موارد اشاره کرد: «خاشاک شناور»، «اوایل بهار»، «اواخر پاییز»، «داستان توکیو»، «طعم چای سبز روی برنج» و...

................ هر روز با کتاب ..............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...