کتاب «در حوالی عطش درام و صحنه» با زیر عنوان به‌گزیده مقالات درباره نمایش نوشته علیرضا پارسی منتشر شد.

در حوالی عطش درام و صحنه علیرضا پارسی

به گزارش کتاب نیوز به نقل از هنرآنلاین، این کتاب حاوی 21 مقاله است که از سال 1360 تا دهه 90 به قلم علیرضا پارسی با رویکرد نمایش نوشته شدند و در نشریات و مجلات نشر یافتند. او با نوشتن این مقالات سعی کرده نام و یاد هنرمندان عرصه تئاتر دیروز و امروز ایران به‌ویژه در خطه گیلان را گرامی بدارد.

"گیلان قافله سالار تئاتر ایران"، "زنان گیلان پیشگامان تئاتر ایران"، "نگاهی به زندگی و اندیشه‌های فاطمه نشوری"، "نگرشی بر کارگردانی در تئاتر"، "دستیابی به هویت واقعی تئاتر"، "جستاری در کارگردانی و هدایت بازیگر در تئاتر"، "نگرشی بر بازیگری در تئاتر"، "تئاتر کودک و نوجوان؛ جایگاهی برای رشد هنرمندان آینده" و نگاهی به وضعیت نمایشنامه‌نویسی در ایران" از عناوین برخی مقالات کتاب محسوب می‌شود.

هم‌چنین مخاطبان می‌توانند مقالات "جستاری پیرامون تئاتر در دوران انقلاب اسلامی"، "تئاتر و نیازهای جامعه امروز"، "نمایشنامه‌نویسی به زبان ساده و روان"، "نگاهی به جایگاه موسیقی در تئاتر"، "نگرشی بر پیدایش تئاتر در ایران"، "کارگردانی تئاتر به زبانی ساده و روان"، "سیری در خاستگاه و پیدایی تعزیه در رشت"، "نقد تئاتر و جایگاه منتقد"، "تئاتر آینه زندگی"، "تعزیه‌خوانان صاحب‌نام و گروه فعال تعزیه رشت"، "جستاری پیرامون پیشینه، ماهیت و چگونگی اجرای شمایل‌نگاری و پرده‌خوانی" و "فطرت و جوهره تئاتر خیابانی و ارتباط آن با انسان و حیات اجتماعی" را در این کتاب بخوانند.

در بخشی از مقاله "تعزیه‌خوانان صاحب‌نام و گروه فعال تعزیه رشت" آمده است: "زنده‌یاد اسدالله خان صمصام فرزند ملا حمزه صمصام از بزرگان تعزیه و تعزیه‌خوانی گیلان از 7 سالگی وارد جرگه تعزیه‌خوانان می‌شود. اسداالله خان از بخش لشت‌نشا به رشت می‌آید و در گروه آقا سیدجواد میرجوادی به‌عنوان بچه خان تعزیه‌خوانی را شروع می‌کند. اسدالله خان صمصام 7 سال در خدمت مرحوم آقاسیدجواد می‌ماند و در این مدت در منزل آقا سیدجواد اقامت می‌کند. اسدالله خان از نظر آموزش اصول صحیح تعزیه‌خوانی از محبت‌های مرحوم آقا سیدجواد میرجوادی به خوبی بهره‌مند می‌شود و در مدت این 7 سال به‌خوبی شناخته می‌شود و صاحب شهرت و شهادت خوان ماهری می‌شود".

"در حوالی عطش درام و صحنه" با زیر عنوان به‌گزیده مقالات درباره نمایش نوشته علیرضا پارسی در شمارگان 1000 نسخه و با قیمت 25 هزار تومان از سوی انتشارات تدوین طرح‌نو روانه بازار کتابفروشی‌ها شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

هنر |
ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...