مصطفی لعل شاطری مترجم کتاب «فنون تصویرسازی در دوره قاجار» [Technologies of the image : art in 19th-century Iran]  گفت: بسط و گسترشِ مطالعه در زمینه تاریخِ هنر، یکی از موضوعاتِ حائر اهمیت در راستای دستیابی به گزاره‌­های صحیح و دقیق­ و نیز رفعِ خلأ­های اطلاعاتی و شکاف­‌های معرفتی در حوزه فرهنگ و تمدن هر جامعه در ادوار زمانی گوناگون محسوب می­‌گردد.

Mary McWilliams فنون تصویرسازی در دوره قاجار» [Technologies of the image : art in 19th-century Iran]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، مصطفی لعل‌ شاطری مترجم کتاب «فنون تصویرسازی در دوره قاجار» گفت: بسط و گسترشِ مطالعه در زمینه تاریخِ هنر، یکی از موضوعاتِ حائر اهمیت در راستای دستیابی به گزاره­‌های صحیح و دقیق­ و نیز رفعِ خلأ­های اطلاعاتی و شکاف‌­های معرفتی در حوزه فرهنگ و تمدن هر جامعه در ادوار زمانی گوناگون محسوب می­‌گردد. با بررسی پژوهش‌­های صورت‌گرفته از سوی محققان ایرانی در دو رشته تاریخ و هنر می­‌توان دریافت که بیش از همه تمرکز بر تولیدِ آثار پژوهشی تک‌محور و جزیره­‌ای است. به عبارتی، آن‌گونه که انتظار می­‌رود تلفیقِ ملموسِ این دو رشته مبنی بر متدولوژی صحیحِ تحقیق را کمتر می‌توان شاهد بود.

وی افزود: این در حالی است که بیش از سه دهه از آغاز جدی مطالعات بین‌رشته‌ای در حوزه تاریخِ هنر ایران در مراکز پژوهشی و دانشگاهی خارج از کشور می‌­گذرد و در این بین همچنان گاه شاهد موضع‌گیری­‌هایی از سوی استادان و پژوهشگران برای ورود به عرصه مطالعات بین‌رشته‌ای در ایران، به­‌ویژه در حوزه تاریخِ هنر هستیم.

لعل شاطری در این راستا بیان داشت: این جریان را می­‌توان نشأت‌گرفته از دو موضوع دانست: نخست عدمِ علاقه شخصی به مطالعات بین‌رشته‌ای و متعاقباً ایجاد مغالطه‌­هایی برای مردوددانستن این­‌گونه از پژوهش‌ها و دیگری عدم تسلط نسبی برای بهره‌­گیری از رشته‌­ای دیگر در رشته اصلی. بااین‌حال تغییر نگرش و ایجاد پژوهش­‌هایی مبنی بر مطالعاتِ میان‌رشته‌ای رسالتی است که بر عهدۀ پژوهشگرانِ نسل جوان، مبتنی بر ظرفیت­‌های موجود قرار دارد.

او سپس عنوان کرد: بررسی هنر دوره قاجار ازجمله موضوعاتی است که در دهه اخیر موردتوجه بسیاری از محققین قرارگرفته است. از این منظر، آثار پژوهشی گسترده‌­ای در خارج از کشور به زبان انگلیسی تألیف شده است که در این بین عدم دسترسی محققین داخلی به این آثار، یکی از دغدغه‌های موجود در راه مطالعات حوزه قاجار محسوب می‌شود. ازجمله جدیدترین آثار انتشاریافته در این حوزه از سوی موزه هنر هاروارد، مجموعه مقالاتی با عنوان Technologies of the image: Art in 19th- century iran است که با نظارت علمی و کوشش دیوید راگسبرگ و ماری مک ویلیامز [ Mary McWilliams, David J. Roxburgh] انتشار یافته است.

این مؤلف و مترجمِ حوزه تاریخ هنرهای اسلامی درباره نحوه گردآوری این مقالات بیان داشت: در نمایشگاهی که در سال 2017م در موزه هنر هاروارد برگزار شد، چهار هنر تصویری اصلی دوره قاجار (نقاشی لاکی، چاپ سنگی، نقاشی رو کاغذ و عکاسی) برای کشف تاریخچه‌های جداگانه و متقابل آن‌ها، زمینه‌­های تولید و وسایل انتشار در میان بخش‌های جامعه از نخبگان به شهروندان موردنظر قرار گرفت. تقریباً 80 اثر در نمایشگاه که اکثر آن‌ها هرگز قبل از نمایشگاه نمایش داده نشده بود (شامل کتاب‌های تصویری، آلبوم، جعبه قلم، موارد آینه، تصاویر تک‌چاپی و چاپ‌شده و عکس‌ها) به نمایش گذاشته شد. تعدادی از اشیاء از مجموعه دانشگاه هاروارد و از مجموعه‌های خصوصی و عمومی در ایالات‌ متحده و خارج از کشور جمع‌آوری‌ شده بود. بسیاری از آثار هنرمندان مشهور در دوره قاجار در نمایشگاه وجود داشت؛ ازجمله ابوالحسن غفاری، انتوین سوروگوئین، مبارک میرزا، میرزا علی‌قلی خوئی، محمد اسماعیل و اعضای حلقه نجف علی در عرصه نقاشی لاکی. به مناسبت این نمایشگاه، کاتالوگ نمایشگاه همراه با مقاله‌هایی با همکاری ویراستاران دیوید راگسبرگ و مری مک ویلیامز و همچنین فرشید امامی و میرا زنیه شووردا، دانشجویان فارغ‌التحصیل دانشگاه هاروارد در مقطع دکتری چاپ و ارائه گردید. این کتاب مجموعه‌ای از 150 نقاشی و عکس منحصربه‌فرد از آلبوم قاجار در موزه هاروارد است.

وی افزود: نسخه انگلیسی این اثر در قطع رحلی و به‌صورت تمام‌رنگی و گلاسه در 180 صفحه انتشاریافته است که شامل مقالاتی با عناوین: آشنایی با اصول فنی (تکنولوژی) تصویر: هنر ایران در قرن نوزدهم (دیوید راگسبرگ). نقاشی لاکی قاجار به‌عنوان یک واسطه مبادله (ماری مک ویلیامز). چاپ سنگی و مخاطبین آن (فرشید امامی). عکاسی ایرانی: از دربار، به کارگاه هنری، به خیابان (میرا زنیه شووردا). نقاشی بعد از عکاسی در ایران (دیوید راگسبرگ)

لعل شاطری در پایان بیان داشت: درمجموع این کتاب از سویی به‌­واسطه برخورداری از متنی مبنی بر نگرشِ علمی و از سوی به دلیل انتشار تصاویر موزه هنر هاروارد و مجموعه­‌های خصوصی برای نخستین بار، از رویکردی ممتاز برخوردار است که مطالعه و تأمل در تحلیل­‌های ارائه‌شده و تصاویر از سوی پژوهشگرانِ ایرانی، دریچه‌­ای تازه بر تاریخِ هنر تصویرسازی و تصویرپردازی دوره قاجار خواهد گشود.

شایان ذکر است، فنون تصویرسازی در دوره قاجار، پاییز 1400 در قطع رحلی (205 صفحه) و به صورت تمام‌رنگی با ترجمه دکتر مصطفی لعل‌ شاطری (پژوهشگر تاریخ هنرهای اسلامی) از سوی انتشارات مرندیز انتشار و در اختیار علاقمندان به هنر ایران قرار گرفته است.

................ هر روز با کتاب ...............

تصمیم گرفتم داستان خیالی زنی از روستای طنطوره را بنویسم. روستایی ساحلی در جنوب شهر حیفا. این روستا بعد از اشغال دیگر وجود نداشت و اهالی‌اش اخراج و خانه‌هایشان ویران شد. رمان مسیر رقیه و خانواده‌اش را طی نیم قرن بعد از نکبت 1948 تا سال 2000 روایت می‌کند و همراه او از روستایش به جنوب لبنان و سپس بیروت و سپس سایر شهرهای عربی می‌رود... شخصیت کوچ‌داده‌شده یکی از ویژگی‌های بارز جهان ما به شمار می‌آید ...
نگاه تاریخی به جوامع اسلامی و تجربه زیسته آنها نشان می‌دهد که آنچه رخ داد با این احکام متفاوت بود. اهل جزیه، در عمل، توانستند پرستشگاه‌های خود را بسازند و به احکام سختگیرانه در لباس توجه چندانی نکنند. همچنین، آنان مناظره‌های بسیاری با متفکران مسلمان داشتند و کتاب‌هایی درباره حقانیت و محاسن آیین خود نوشتند که گرچه تبلیغ رسمی دین نبود، از محدودیت‌های تعیین‌شده فقها فراتر می‌رفت ...
داستان خانواده شش‌نفره اورخانی‌... اورهان، فرزند محبوب پدر است‌ چون در باورهای فردی و اخلاق بیشتر از همه‌ شبیه‌ اوست‌... او نمی‌تواند عاشق‌ شود و بچه‌ داشته‌ باشد. رابطه‌ مادر با او زیاد خوب نیست‌ و از لطف‌ و محبت‌ مادر بهره‌ای ندارد. بخش‌ عمده عشق‌ مادر، از کودکی‌ وقف‌ آیدین‌ می‌شده، باقی‌مانده آن هم‌ به‌ آیدا (تنها دختر) و یوسف‌ (بزرگ‌‌ترین‌ برادر) می‌رسیده است‌. اورهان به‌ ظاهرِ آیدین‌ و اینکه‌ دخترها از او خوش‌شان می‌آید هم‌ غبطه‌ می‌خورد، بنابراین‌ سعی‌ می‌کند از قدرت پدر استفاده کند تا ند ...
پس از ۲۰ سال به موطن­‌شان بر می­‌گردند... خود را از همه چیز بیگانه احساس می‌­کنند. گذشت روزگار در بستر مهاجرت دیار آشنا را هم برای آنها بیگانه ساخته است. ایرنا که که با دل آکنده از غم و غصه برگشته، از دوستانش انتظار دارد که از درد و رنج مهاجرت از او بپرسند، تا او ناگفته‌­هایش را بگوید که در عالم مهاجرت از فرط تنهایی نتوانسته است به کسی بگوید. اما دوستانش دلزده از یک چنین پرسش­‌هایی هستند ...
ما نباید از سوژه مدرن یک اسطوره بسازیم. سوژه مدرن یک آدم معمولی است، مثل همه ما. نه فیلسوف است، نه فرشته، و نه حتی بی‌خرده شیشه و «نایس». دقیقه‌به‌دقیقه می‌شود مچش را گرفت که تو به‌عنوان سوژه با خودت همگن نیستی تا چه رسد به اینکه یکی باشی. مسیرش را هم با آزمون‌وخطا پیدا می‌کند. دانش و جهل دارد، بلدی و نابلدی دارد... سوژه مدرن دنبال «درخورترسازی جهان» است، و نه «درخورسازی» یک‌بار و برای همیشه ...