رمان «با بچه‌ها که کسی حرف نمی‌زند» [Mit kindern redet ja keiner] نوشته کیرستن بویه [Kirsten Boie] به‌تازگی با ترجمه کتایون سلطانی توسط نشر چشمه منتشر شد.

به گزارش مهر، این‌کتاب یکی از عناوین مجموعه «کتاب چ» است که این‌ناشر برای کودکان و نوجوانان چاپ می‌کند.

کیرستن بویه نویسنده آلمانی این‌کتاب، متولد ۱۹۵۰ در هامبورگ است. او دکترای ادبیات دارد و از نویسندگان موفق ادبیات کودک و نوجوان آلمان محسوب می‌شود. او ابتدا در دبیرستان کار می‌کرد اما پس از آن‌که سرپرستی یک کودک را پذیرفت، از کار در دبیرستان دست برداشت و به نوشتن رو آورد. در نتیجه، اولین کتابش با عنوان «پائوله ستاره بخت» چاپ شد.

این‌نویسنده تا به حال، بیش از ۸۰ کتاب برای بچه‌ها نوشته و جوایزی مثل صلیب افتخار آلمان، جایزه کتاب سال آلمان، جایزه صلح گوستاو هاینِمان، جایزه ادبیات اتریش و جایزه لاواش کیلی سوییس را در کارنامه دارد. او رمان «با بچه‌ها که کسی حرف نمی‌زند» را برای بچه‌های گروه سنی ج نوشته است.

کتایون سلطانی مترجم کتاب هم متولد سال ۱۳۳۵ است که در آلمان اقامت دارد. او که دانش‌آموخته رشته فنی و مهندسی کشاورزی است. او ۱۴ سال است که ترجمه ادبیات آلمانی را شروع کرده و بیشتر هم روی آثار ادبیات کودک و نوجوان متمرکز است.

«با بچه‌ها که کسی حرف نمی‌زند» درباره زندگی دختری به اسم شارلوته و خانواده‌اش است که زندگی خوب‌وخوشی در روستا دارند. همه‌چیز خوب و خوش است تا وقتی که مامان شارلوته، شروع می‌کند به پیچیدن به پروپای دخترش و سرش فریاد می‌کشد. مامان، غمگین و گرفته دراز می‌کشد و دیگر به کارهای خانه نمی‌رسد. بابای شارلوت هم از این‌وضع عصبانی است. بین بابا و شارلوت این‌سوال مطرح می‌شود که برای مامان چه اتفاقی افتاده است؟

در ادامه داستان، شارلوت به این‌نتیجه می‌رسد که باید درباره مشکل خانواده‌اش با کسی حرف بزند اما با بچه‌ها که کسی حرف نمی‌زند!

«با بچه‌ها که کسی حرف نمی‌زند» در ۲۶ فصل نوشته شده است.

در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:

و یکهو فهمیدم تقصیر چه کسی بوده. مامان همچنان داشت تلفنی حرف می‌زد. درِ اتاق‌خواب را به‌ضرب باز کردم و تلفن را پرتاب کردم روی زمین و به مامان که گوشی به‌دست روی تخت‌خواب دراز کشیده بود، مشت زدم.
فریاد زدم: «قاتل! ای زن قاتل!» و هی به او مشت زدم و مشت زدم، و مامان داد می‌زد: «شارلوته، شارلوته!»
صدایی از توی گوشی وحشت‌زده فریاد کشید: «مونیکا! بگو ببینم چی شده؟ خُب بگو دیگه! پناه بر خدا، مونیکا، چه خبر شده اون‌جا؟»
صدای اُما کریستینه بود.
دوباره فریاد کشیدم: «قاتل!»‌ اما بعد فهمیدم که این کار فایده‌ای ندارد.
رفتم به اتاقم و جلوِ قفس منتظر نشستم تا بابا بیاید.
بابا رفت رودی را دفن کرد. از من پرسید: «دوست داری همراهم بیای؟» من گفتم نمی‌خواهم. رودی را توی باغچه پشت خانه دفن کرد و تکه‌ای از هیزم‌های شومینه را گذاشت روی خاکش که محل دفنش مشخص باشد. آخر می‌خواست بعدا برایش یک صلیب هم درست کند و بگذارد روی قبرش.

این‌کتاب با ۱۴۸ صفحه، شمارگان هزار نسخه و قیمت ۲۴ هزار تومان منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...
به‌عنوان پیشخدمت، خدمتکار هتل، نظافتچی خانه، دستیار خانه سالمندان و فروشنده وال‌مارت کار کرد. او به‌زودی متوجه شد که حتی «پست‌ترین» مشاغل نیز نیازمند تلاش‌های ذهنی و جسمی طاقت‌فرسا هستند و اگر قصد دارید در داخل یک خانه زندگی کنید، حداقل به دو شغل نیاز دارید... آنها از فرزندان خود غافل می‌شوند تا از فرزندان دیگران مراقبت کنند. آنها در خانه‌های نامرغوب زندگی می‌کنند تا خانه‌های دیگران بی‌نظیر باشند ...
تصمیم گرفتم داستان خیالی زنی از روستای طنطوره را بنویسم. روستایی ساحلی در جنوب شهر حیفا. این روستا بعد از اشغال دیگر وجود نداشت و اهالی‌اش اخراج و خانه‌هایشان ویران شد. رمان مسیر رقیه و خانواده‌اش را طی نیم قرن بعد از نکبت 1948 تا سال 2000 روایت می‌کند و همراه او از روستایش به جنوب لبنان و سپس بیروت و سپس سایر شهرهای عربی می‌رود... شخصیت کوچ‌داده‌شده یکی از ویژگی‌های بارز جهان ما به شمار می‌آید ...