طب اسلامی (پزشکی اسلامی Islamic Medicine). کتابی به زبان انگلیسی درباره تاریخ علوم پزشکی در اسلام، نوشته "مانفرد اولمان". مؤلف کتاب را به آلمانی نوشته و "جین وات" دست‌نویس آن را به انگلیسی ترجمه کرده است. کتاب مشتمل است بر مقدمه و 8 فصل. به نظر مؤلف، عنوان "پزشکی عربی" برای نظام پزشکی کشورهای عربی (اسلامی) در قرون وسطا مناسب نیست، زیرا بسیاری از پزشکان این دوره و اتفاقاً برجسته‌ترین آن‌ها، همچون رازی، اهوازی، و ابن‌سینا، ایرانی بوده‌اند، هر چند آثار علمی خود را به عربی نوشته‌اند.

همچنین با آن که بسیاری از پزشکان دوره اسلامی، مانند حنین بن اسحاق، مسیحی و برخی از آنان چون ابن میمون، یهودی بوده‌اند، همه آنان در فضای فرهنگ اسلامی می‌زیسته‌اند. از این رو، پزشکی اسلامی عنوان مناسب‌تری است، زیرا مقصود از اسلام در این عبارت نیرویی فرهنگی است که جریان‌های فرهنگی متعددی را در یک جا گرد آورد و آن‌ها را پیش راند. اولمان سپس از آثار لوسین لوکلر، ادوارد براون و سیریل الگود درباره تاریخ پزشکی و سرانجام، از جلد سوم تاریخ متون عربی اثر فؤاد سزگین و کتاب قبلی خود یاد و درباره این آثار قضاوت غیر منصفانه می‌کند (پزشکی در اسلام).

عناوین و مطالب مطرح شده در فصول هشت‌گانه این کتاب به این شرح است: پزشکی در میان اعراب دوره جاهلی و در روزگار امویان عصر مترجمان و نهضت ترجمه آثار یونانی، سریانی، فارسی، هندی به عربی، پژوهش در تاریخ پزشکی اسلامی که مؤلف در آن آثار برخی مشاهیر (و نه پزشکان برجسته) دوره اسلامی را برشمرده و در پایان فصل، به تاثیر پزشکی دوره اسلامی در غرب اشاره کرده است؛ علم طبیعی (فیزیولوژی) و کالبدشناسی شامل مباحثی درباره نظریه‌های عناصر و اخلاط اربعه و گردش خون، آسیب شناسی، قابلیت سرایت بیماری‌ها، اغذیه و ادویه، پزشکی و رابطه آن با جادو و اختر شماری.

گرچه عنوان هر هشت فصل با عناوینی که مؤلف برای فصل‌هایی از کتاب پزشکی در اسلام اختیار کرده مطابقت دارد، میان مطالب مطرح شده در این دو کتاب تفاوت بسیار است. حجم اندک اثر نسبت به وسعت موضوع نشانه آن است که مؤلف قصد نگارش کتابی حرفه‌ای نداشته، مع الوصف نمی‌توان از برخی کوتاهی‌های شگفت مؤلف چشم‌پوشی کرد. مثلاً وی از نقش بیمارستان جندی شاپور و فرهیختگان برجسته آن به ویژه خاندان بختیشوع، در شکل‌گیری پزشکی اسلامی و حمایت از نهضت ترجمه یادی نکرده است. یا در فصل سوم به آثار پزشکی امثال ابن رشد و ابن میمون و عبداللطیف بغدادی اشاره شده در حالی که آثار پزشکی اینان چندان مهم نیست که در کتاب مختصری درباره تاریخ پزشکی از آن‌ها یاد شود، اما از ذکر برخی پزشکان نامدار غفلت شده است.

این کتاب در 1978 در مجموعه پژوهش‌های اسلامی دانشگاه ادینبرو (اسکاتلند) با مقدمه‌ای از "مونتگمری وات" (ویراستار مجموعه) به چاپ رسیده است.

 یونس کرامتی. فرهنگ آثار ایرانی اسلامی. سروش

به‌عنوان پیشخدمت، خدمتکار هتل، نظافتچی خانه، دستیار خانه سالمندان و فروشنده وال‌مارت کار کرد. او به‌زودی متوجه شد که حتی «پست‌ترین» مشاغل نیز نیازمند تلاش‌های ذهنی و جسمی طاقت‌فرسا هستند و اگر قصد دارید در داخل یک خانه زندگی کنید، حداقل به دو شغل نیاز دارید... آنها از فرزندان خود غافل می‌شوند تا از فرزندان دیگران مراقبت کنند. آنها در خانه‌های نامرغوب زندگی می‌کنند تا خانه‌های دیگران بی‌نظیر باشند ...
تصمیم گرفتم داستان خیالی زنی از روستای طنطوره را بنویسم. روستایی ساحلی در جنوب شهر حیفا. این روستا بعد از اشغال دیگر وجود نداشت و اهالی‌اش اخراج و خانه‌هایشان ویران شد. رمان مسیر رقیه و خانواده‌اش را طی نیم قرن بعد از نکبت 1948 تا سال 2000 روایت می‌کند و همراه او از روستایش به جنوب لبنان و سپس بیروت و سپس سایر شهرهای عربی می‌رود... شخصیت کوچ‌داده‌شده یکی از ویژگی‌های بارز جهان ما به شمار می‌آید ...
نگاه تاریخی به جوامع اسلامی و تجربه زیسته آنها نشان می‌دهد که آنچه رخ داد با این احکام متفاوت بود. اهل جزیه، در عمل، توانستند پرستشگاه‌های خود را بسازند و به احکام سختگیرانه در لباس توجه چندانی نکنند. همچنین، آنان مناظره‌های بسیاری با متفکران مسلمان داشتند و کتاب‌هایی درباره حقانیت و محاسن آیین خود نوشتند که گرچه تبلیغ رسمی دین نبود، از محدودیت‌های تعیین‌شده فقها فراتر می‌رفت ...
داستان خانواده شش‌نفره اورخانی‌... اورهان، فرزند محبوب پدر است‌ چون در باورهای فردی و اخلاق بیشتر از همه‌ شبیه‌ اوست‌... او نمی‌تواند عاشق‌ شود و بچه‌ داشته‌ باشد. رابطه‌ مادر با او زیاد خوب نیست‌ و از لطف‌ و محبت‌ مادر بهره‌ای ندارد. بخش‌ عمده عشق‌ مادر، از کودکی‌ وقف‌ آیدین‌ می‌شده، باقی‌مانده آن هم‌ به‌ آیدا (تنها دختر) و یوسف‌ (بزرگ‌‌ترین‌ برادر) می‌رسیده است‌. اورهان به‌ ظاهرِ آیدین‌ و اینکه‌ دخترها از او خوش‌شان می‌آید هم‌ غبطه‌ می‌خورد، بنابراین‌ سعی‌ می‌کند از قدرت پدر استفاده کند تا ند ...
پس از ۲۰ سال به موطن­‌شان بر می­‌گردند... خود را از همه چیز بیگانه احساس می‌­کنند. گذشت روزگار در بستر مهاجرت دیار آشنا را هم برای آنها بیگانه ساخته است. ایرنا که که با دل آکنده از غم و غصه برگشته، از دوستانش انتظار دارد که از درد و رنج مهاجرت از او بپرسند، تا او ناگفته‌­هایش را بگوید که در عالم مهاجرت از فرط تنهایی نتوانسته است به کسی بگوید. اما دوستانش دلزده از یک چنین پرسش­‌هایی هستند ...