سومین چاپ کتاب «نظریه رسانه‌ها: جامعه‌شناسی ارتباطات» نوشته نظام بهرامی کمیل منتشر شد. فصل مهمی از این کتاب به تحلیل جامعه‌شناختی نسبت رسانه با نهاد قدرت اختصاص پیدا کرده است.

به گزارش مهر، چاپ دوم این کتاب در سال ۱۳۹۱ با شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و بهای هشت هزار و ۹۰۰ تومان و همچنین چاپ نخست آن نیز در سال ۱۳۸۸ با شمارگان هزار و ۵۰۰ نسخه و بهای چهار هزار و ۹۰۰ تومان در دسترس مخاطبان قرار گرفته بودند.

«نظریه رسانه‌ها» از چهار بخش اصلی تشکیل شده است: «رویکردها و پارادایم‌های ارتباطات»، «قدرت و رسانه»، «تحلیل گفتمان» و «جامعه و ارتباطات در اندیشه مانوئل کستلز، آنتونی گیدنز و زیگموند باومن».

 نویسنده در مقدمه بخش اول می‌نویسد: «هدف این بخش آن است که الگوهایی را برای طبقه ‌بندی موضوع‌های علم ارتباطات فراهم کند؛ بطوری که مطالعه مفاهیم و نظریه‌های ارتباطی دقیق‌تر و منطقی‌تر شود. این کار باعث می‌شود تا حوزه‌های گوناگون بحث از یکدیگر متمایز شده و امکان مقایسه و ارزیابی موضوعات مشابه فراهم شود. به این منظور سعی می‌شود براساس معیارهای مهم و تأثیرگذار که در علم ارتباطات مطرح هستند؛ سنخ‌ شناسی ساده و شفافی معرفی شود تا دانشجویان و پژوهشگران بتوانند جایگاه مباحث متعدد و متنوع را به راحتی از یکدیگر تشخیص دهند و در بکارگیری، ارزیابی و نقد آنها دچار خلط مبحث نشوند.»

در این بخش، پس از ارایه یک طبقه‌بندی منسجم نظری، نویسنده به بررسی نظریه‌های ارتباطی اندیشمندانی مانند مارکس، مارکوزه، هابرماس، بودریار، بوردیو و استوارت هال پرداخته تا کارآمدی الگوی پیشنهادی را نشان دهد.

نویسنده در توصیف فصل دوم می‌گوید: «در بخش دوم می‏خواهیم تمرکز اصلی را بر مطالعه ابعاد سیاسی رسانه‏ها قرار دهیم. به عبارت دیگر رسانه را در حوزه سیاست و بطور خاص در رابطه با قدرت مطالعه کنیم.» در این بخش، نویسنده از چارچوب نظری استیون لوکس و بحث معروف چهره‌های قدرت او، برای تحلیل رابطه رسانه‌ها با سیاست و قدرت استفاده می‌کند.

در مقدمه بخش سوم آمده است: «هدف این بخش آن است که اولاً برخی از طبقه‌بندی‌های موجود درباره گفتمان را بررسی کنیم و نقاط تشابه و تفاوت آن‌ها را از یکدیگر نشان دهیم. ثانیاً به آن سر طیف که ریشه در تئوری‌های پسامدرنیستی داشته و تحلیل مقاطع تاریخی را مد نظر دارد، بپردازیم. در این راه با پرداختن به مهم‌ترین ویژگی‌های رویکرد فوکویی، سعی می‌شود مفاهیم و ویژگی‏های کلیدی شرح داده شود؛ زیرا عدم توجه به این مفاهیم و تفاوت آن‌ها با موضوعات مشابه، عامل سردرگمی و خلط مباحث بسیاری شده است.»

در این بخش برای نخستین بار تفاوت و شباهت‌های «گفتمان فوکویی» با مفاهیمی مانند «پارادایم»، «هژمونی»، «فرهنگ»، «ایدئولوژی» و «درک عمومی» نشان داده می‌شود تا قدری از خلط مبحث‌های پیش آمده در چند سال اخیر کاسته شود. نویسنده در این بخش نظریه و افکار اندیشمندانی مانند فوکو، گرامشی، تامپسون و آلتوسر را بطور عمیق، تجزیه و تحلیل می‌کند.

بخش آخر کتاب نیز به مطالعه تطبیقی اندیشه‌های ارتباطی سه متفکر و نظریه ‌پرداز معاصر (کستلز، گیدنز و باومن) اختصاص یافته است. در این بخش موضوعاتی مانند: «جامعه اطلاعاتی»، «تکنولوژی ارتباطی»؛ «هویت»، «مدرنیته سیال»، «بازاندیشی» و «جهان چهارم»؛ در اندیشة متفکران مذکور تجزیه و تحلیل می‌شود. این کتاب با رویکردی بین رشته‌ای و برای دانشجویان و دانش آموختگان علوم اجتماعی، علوم سیاسی، علوم ارتباطات و اصحاب رسانه‌ها  به رشته تحریر درآمده است. هرچند این کتاب در نگاه اول ممکن است منبعی آموزشی به حساب آید؛ اما تلاش برای تحلیل عمیق مباحث و نظریه‌پردازی، که مهمترین ضعف علوم انسانی در ایران است، نیز در آن دنبال شده است.

نظام بهرامی کمیل دارای مدرک دکتری جامعه شناسی سیاسی از دانشگاه علامه طباطبایی است. «گونه شناسی روشنفکران ایرانی»، «نام‌باوری: باور قدرت جادویی نام‌ها»، «آمار و روش تحقیق کمی و کیفی»، «بازخوانی امنیت در فرهنگ با تمرکز بر رسانه‌های اجتماعی»، «حوزه‌های جامعه شناسی»، «بینش‌ها و نظریه‌های جامعه شناسی»، «آسیب شناسی ساختاری در صنعت چاپ ایران»، «بررسی نسبت فرهنگ با تغییرات جمعیتی» و... از دیگر کتاب‌های منتشر شده این جامعه شناس معاصر است.

سومین چاپ کتاب «نظریه رسانه‌ها: جامعه شناسی ارتباطات» نوشته نظام بهرامی کمیل با شمارگان ۵۰۰ نسخه، ۳۲۸ صفحه و بهای ۴۳ هزار تومان توسط نشر کویر منتشر شده است.

دغدغه‌ی اصلی پژوهش این است: آیا حکومت می‎تواند هم دینی باشد و هم مشروطه‎گرا؟... مراد از مشروطیت در این پژوهش، اصطلاحی است در حوزه‌ی فلسفه‌ی حقوق عمومی و نه دقیقاً آن اصطلاح رایج در انقلاب مشروطه... حقوق بشر ناموس اندیشه‌ی مشروطه‎گرایی و حد فاصلِ دیکتاتوری‎های قانونی با حکومت‎های حق‎بنیاد است... حتی مرتضی مطهری هم با وجود تمام رواداری‎ نسبی‎اش در برابر جمهوریت و دفاعش از مراتبی از حقوق اقلیت‎ها و حق ابراز رأی و نظر مخالفان و نیز مخالفتش با ولایت باطنی و اجتماعی فقها، ذیل گروهِ مشروعه‎خواهان جای م ...
خودارتباطی جمعی در ایران در حال شکل‌گیری ست و این از دید حاکمیت خطر محسوب می‌شود... تلگراف، نهضت تنباکو را سرعت نداد، اساسا امکان‌پذیرش کرد... رضاشاه نه ایل و تباری داشت، نه فره ایزدی لذا به نخبگان فرهنگی سیاسی پناه برد؛ رادیو ذیل این پروژه راه افتاد... اولین کارکرد همه رسانه‌های جدید برای پادشاه آن بود که خودش را مهم جلوه دهد... شما حاضرید خطراتی را بپذیرید و مبالغی را پرداخت کنید ولی به اخباری دسترسی داشته باشید که مثلا در 20:30 پخش نمی‌شود ...
از طریق زیبایی چهره‌ی او، با گناه آشنا می‌شود: گناهی که با زیبایی ظاهر عجین است... در معبد شاهد صحنه‌های عجیب نفسانی است و گاهی نیز در آن شرکت می‌جوید؛ بازدیدکنندگان در آنجا مخفی می‌شوند و به نگاه او واقف‌اند... درباره‌ی لزوم ریاکاربودن و زندگی را بازی ساده‌ی بی‌رحمانه‌ای شمردن سخنرانی‌های بی‌شرمانه‌ای ایراد می‌کند... ادعا کرد که این عمل جنایتکارانه را به سبب «تنفر از زیبایی» انجام داده است... ...
حسرت گذشته را خوردن پیامد سستی و ضعف مدیرانی است که نه انتقادپذیر هستند و نه اصلاح‌پذیر... متاسفانه کانون هم مثل بسیاری از سرمایه‌های این مملکت، مثل رودخانه‌ها و دریاچه‌ها و جنگل‌هایش رو به نابودی است... کتاب و کتابخوانی جایی در برنامه مدارس ندارد... چغازنبیل و پاسارگاد را باد و باران و آفتاب می‌فرساید، اما داستان‌های کهن تا همیشه هستند؛ وارد خون می‌شوند و شخصیت بچه‌های ما را می‌سازند ...
نقطه‌ی شروع نوشتن، همیشه همین است: یک جمله‌ی درست و واقعی... می‌دانی، همه‌ی ما هر روز، هر کدام به شکل و شیوه‌ای، لت‌وپار می‌شویم... او از جنگ منزجر بود و هم‌زمان جنگ وی را به هیجان می‌آورد... هنوز «گذشته» برایت نوستالژیک نشده تا در دام رمانتیک کردن گذشته بیفتی... برای بسیاری «برف‌های کلیمانجارو»، روایت حسرت و پشیمانی است. اما برای جان مک‌کین، این داستان، روایت پذیرشِ همراه با فروتنی و امید بود و مُهر تأیید دیگری بر این که «زندگی، ارزش جنگیدن دارد.» ...