برای آموختن باید با زمین، درخت و دریا دوست شویم


دیوید سوبل [David Sobel] آموزگار دوستدار محیط زیست در کتاب «کودکی و طبیعت، اصول طراحی برای معلمان» [Childhood and nature : design principles for educators] ما را به یک ماجراجویی فراموش‌نشدنی می‌برد تا همراه با بچه‌ها در یک مکان خاص مانند جنگل، دریا، موزه یا پارکی کنار مدرسه یاد بگیریم با زمین، درخت و دریا دوست شویم و البته کلاس آموزشی بهتری را در دل طبیعت برپا کنیم و تاریخ و جغرافیا و ادبیات را در کنار این همه زیبایی بهتر بیاموزیم.

دیوید سوبل [David Sobel کودکی و طبیعت، اصول طراحی برای معلمان» [Childhood and nature : design principles for educators]

در این آموزش مبتنی بر مکان بچه‌ها که میل درونی شدیدی به جستجو در جغرافیای طبیعی دارند در کنار تیم اردوی مدرسه یاد می‌گیرند چگونه در دنیای واقعی مسیر و نقشه راه خود و دوستان را پیدا کنند و با یافتن مکان‌های مورد علاقه، زندگی و ارزش زیستن و مسئولیت خود در کره زمین را دوباره کشف کنند.

بچه‌ها در گام بعد می‌توانند با مسئولیت‌پذیری دست به کنش بزنند، برای مثال یک پوستر یا نمایش درباره پارک محل زندگی خود طراحی کنند یا با کمک جمعی از دوستان و معلمان در محیط مدرسه باغچه‌ای داشته باشند.

در این کتاب سوبل با این پیش‌فرض که ارتباط پیوسته با طبیعت برای رشد کودکان یک ضرورت انکارناپذیر است و تأثیرات قابل‌ملاحظه‌ای بر سلامت جسم و روان آن‌ها دارد، بر نقش پررنگ مدرسه در تداوم پیوند با طبیعت و تأثیرات آن در بزرگسالی متمرکز می‌شود. وی معتقد است مدرسه می‌تواند برای هوشمندترکردن جامعه، ارتقا و بهترشدن آن و حفاظت از طبیعت گام بردارد. مدارس می‌توانند به کودکان کمک کنند به‌جای آنکه نسبت به زمین بی‌اعتنا باشند، به آن عشق بورزند.

سوبِل تاکید می‌کند که محکم گرفتن با دست، فهمیدن با ذهن را آسان می‌کند. راه رفتن بر خاک، توان کودک را برای ریشه دواندن اندیشه‌ها پرورش می‌دهد. اگر انگشتان کودک پیوسته فقط روی صفحه کلید شناور باشند، ذهنش نیز به طور مشابه فقط روی سطح کشانده می‌شود، هرگز جا نمی‌افتد، سروسامان نمی‌گیرد و حس مکان هرگز شکل نمی‌گیرد. جوهر کلام سوبِل، اهمیت بازی و تجربه عملی به عنوان پیش‌شرط پیوند کودک با طبیعت است.

کتاب «کودکی و طبیعت؛ اصول طراحی برای معلمان» از مجموعه کتاب‌های «کودک و تجربه طبیعت» نوشته دیوید سوبل با ترجمه گلنار محبعلی در ۱۹۲ صفحه وزیری با قیمت 89هزار تومان توسط انتشارات جهاد دانشگاهی منتشر شده است.

دیوید سوبل (David Sobel) نویسنده این کتاب آموزگار و استاد دانشگاه آمریکایی است که گسترش آموزش مبتنی بر مکان را دنبال می‌کند. او اکنون یکی از اعضای هیئت علمی دانشگاه آنتیوک نیوانگلند است.

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...
به‌عنوان پیشخدمت، خدمتکار هتل، نظافتچی خانه، دستیار خانه سالمندان و فروشنده وال‌مارت کار کرد. او به‌زودی متوجه شد که حتی «پست‌ترین» مشاغل نیز نیازمند تلاش‌های ذهنی و جسمی طاقت‌فرسا هستند و اگر قصد دارید در داخل یک خانه زندگی کنید، حداقل به دو شغل نیاز دارید... آنها از فرزندان خود غافل می‌شوند تا از فرزندان دیگران مراقبت کنند. آنها در خانه‌های نامرغوب زندگی می‌کنند تا خانه‌های دیگران بی‌نظیر باشند ...
تصمیم گرفتم داستان خیالی زنی از روستای طنطوره را بنویسم. روستایی ساحلی در جنوب شهر حیفا. این روستا بعد از اشغال دیگر وجود نداشت و اهالی‌اش اخراج و خانه‌هایشان ویران شد. رمان مسیر رقیه و خانواده‌اش را طی نیم قرن بعد از نکبت 1948 تا سال 2000 روایت می‌کند و همراه او از روستایش به جنوب لبنان و سپس بیروت و سپس سایر شهرهای عربی می‌رود... شخصیت کوچ‌داده‌شده یکی از ویژگی‌های بارز جهان ما به شمار می‌آید ...