با دلِ گرم بنویس | شهرآرا


کتابی که امروز معرفی می‌کنیم، درباره کاری است که داریم انجام می‌دهیم، یعنی «معرفی کتاب». نویسنده کتاب «چگونه مرور کتاب بنویسیم؟» [Writing reviews for readers' advisory]، آقای برَد هوپر [Brad Hooper]، که سال‌هاست به مرورنویسی در نشریات و کتابخانه‌ها اشتغال داشته و تاکنون متون فراوانی در هر دو حوزه «مرورنویسی» و «آموزش مرورنویسی» تولید کرده است، دبیر بخش کتاب‌های بزرگ‌سالان در نشریه «بوک‌لیست» (نشریه تخصصی مرورنویسی برای کتابداران عمومی و وابسته به انجمن کتابداری امریکا) و به موازات این‌ها، کارگاه‌های متعددی برای آموزش مرورنویسی کتاب برگزار کرده است. در نوشته پیش‌رو، بخش‌هایی از این کتاب کم‌حجم، اما خواندنی و به‌شدت مفید را مرور خواهیم کرد.

چگونه مرور کتاب بنویسیم؟» [Writing reviews for readers' advisory] برد هوپر [Brad Hooper]،

عنوان فصل نخست کتاب «بازاریابی از طریق مرورنویسی» است و به رابطه بین «مرورنویسی» و رونق بازار یا همان مارکت کتاب می‌پردازد. فصل دوم کتاب که مصداق مَثَـل معروف «تُعرفُ الاشیاء باضدادها»ست، با عنوان «تفاوت‌های مرور و نقد»، به یکی از چالش‌های مهم حوزه معرفی کتاب می‌پردازد. «مرور کتاب» که می‌تواند به هر دو شکل شفاهی و کتبی انجام شود، با «نقد کتاب» که آن هم می‌تواند در هر دو قالب گفتاری و نوشتاری ارائه شود، تفاوت دارد. مرور کتاب یک چیز است و نقد کتاب، چیزی دیگر. این دو کنش مرتبط با کتاب ـ این خاموش پرهیاهوی دوست‌داشتنی ـ هم در ابزار و وسایل با هم فرق می‌کنند و هم در اهداف و نتایج. هدف مرورگر کتاب، معرفی شورمندانه یک کتاب خاص و آشنا کردن مخاطبان با آن است و چه بسا، عطشناک کردن آن‌ها برای مطالعه آن کتاب؛ اما هدف منتقد کتاب، بر آفتاب نهادن ویژگی‌های مثبت و منفی آن کتاب مشخص و به قول قدما، تشخیص و تفکیک سِره از ناسِره (ناخالصی). بنابراین، معرف کتاب باید از کتابی که در حال معرفی آن است خوشش آمده باشد و به گونه‌ای آن کتاب را به مخاطبان بالقوه و بالفعل‌اش معرفی کند که عطش مطالعه آن کتاب را در آن‌ها بیدار سازد و در یک کلام، مشوق خوانندگان برای خواندن آن کتاب باشد.

در حالت کلی، معمولا خواندن «نقد کتاب» برای کسانی مفید است که آن کتاب را خوانده باشند و برعکس، خواندن «مرور کتاب» برای کسانی فایده دارد که آن کتاب را نخوانده باشند. همچنین، هم نوشتن و هم خواندن «نقد کتاب»، نسبت به تولید و مصرف «مرور کتاب» تخصص بیشتری می‌طلبد. با وام‌گیری این دو اصطلاح از خانم دکتر مهری بهفر، شاهنامه‌پژوه معاصر، اولی کاری «تخصصی» است و دومی عملی «تفننی»؛ اولی بیشتر متکی بر «عقلِ سرد» است و دومی بیشتر بر «دلِ گرم»؛ اولی بر «کیفیت» کتاب‌ها و کُنش کتاب‌خوانی می‌افزاید و دومی بر «کمیت» کتاب‌خوانان؛ معرف کتاب به خوانندگان کمک می‌کند تا یک کتاب «خوب» را بیابند و بخوانند و منتقد کتاب به آن‌ها کمک می‌کند تا یک کتاب را «خوب» بخوانند. بنابراین، تحقق شعار «کتاب خوب را خوب بخوانیم»، هم به معرفان زبده نیاز دارد و هم به منتقدان پخته و حرفه‌ای.

فصل چهارم کتاب با عنوان «مرور کتاب چه محتوایی دارد؟» با این جمله مهم آغاز می‌شود: «هر مرور کتاب، چه کوتاه باشد و چه بلند، باید دو نکته مهم را به خواننده خود بگوید: (1) کتاب درباره چیست؟ (2) تا چه حد خوب است؟ (ص49)». «مرور خوب چه ویژگی‌هایی دارد؟» عنوان فصل پنجم کتاب است با توصیه‌هایی چون (1) سرزنده باشید و سعی کنید متن مرورتان هم‌لحن با کتاب باشد؛ (2) جدی باشید، واژگانی پرانرژی برگزینید و جملاتی قوی و نیرومند خلق کنید؛ (3) تحقیر نکنید، نه نویسنده و نه مخصوصا خوانندگان را؛ (4) ورود افراد خجالتی ممنوع! مرورنویس باید بیانی مطمئن داشته باشد و با اعتماد به نفس به‌اندازه (نه کم و نه زیاد) نشان دهد که بر مطالب کتاب تسلط کافی دارد؛ (5) سخنرانی نکنید، داد و بیداد نکنید و از لحن خطابه‌وار و هیجان‌زده بپرهیزید؛ (6) مسئله سیب و پرتقال که در قالب این مثال، نویسنده تأکید می‌کند که سیب‌ها را با سیب‌ها مقایسه کنید و پرتقال‌ها را با پرتقال‌ها. حین مرورنویسی، آثار یک نویسنده را با آثار نویسنده‌ای هم‌سبک و هم‌تراز با او مقایسه کنید، نه با آثار نویسنده‌ای نامشابه با او؛ (7) دوست‌داشتنی بودن یا نبودن شخصیت اصلی رمان برای مرورنویس که اشاره مهم و ظریفی است به مسئله ذهنیت (subjectivity) نویسنده؛ و بالاخره (8) از مرور منفی خودداری کنید.

در آغاز فصل ششم کتاب با عنوان «مرورنویس خوب چه ویژگی‌هایی دارد؟»، نویسنده با الهام گرفتن از این ضرب‌المثل معروف مشاوران املاک که سه عامل مهم در تضمین فروش یک مِلک را، (1) موقعیت ملک، (2) موقعیت ملک، (3) موقعیت ملک می‌دانند (و یادآور جمله میشل آزاناویسوس کارگردان فیلم سیاه و سفید آرتیست، هنگام دریافت جایزه اسکار بهترین کارگردانی سال 2012 است، آن‌گاه که گفت: دوست دارم از سه نفر تشکر کنم، 1. بیلی وایلدر، 2. بیلی وایلدر، 3. بیلی وایلدر!) چنین می‌نویسد: سه عامل مهم برای تبدیل شدن به یک مرورنویس موفق عبارت‌است از: 1. تجربه، 2. تجربه، 3. تجربه! البته اول تجربه در خواندن کتاب و دوم، تجربه در مرورخوانی.

[«چگونه مرور کتاب بنویسیم؟» با ترجمه علیرضا شفیعی‌نسب منتشر شده است.]

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

معلمی بازنشسته که سال‌های‌سال از مرگ همسرش جانکارلو می‌گذرد. او در غیاب دو فرزندش، ماسیمیلیانو و جولیا، روزگارش را به تنهایی می‌گذراند... این روزگار خاکستری و ملا‌ل‌آور اما با تلألو نور یک الماس در هم شکسته می‌شود، الماسی که آنسلما آن را در میان زباله‌ها پیدا می‌کند؛ یک طوطی از نژاد آمازون... نامی که آنسلما بر طوطی خود می‌گذارد، نام بهترین دوست و همرازش در دوران معلمی است. دوستی درگذشته که خاطره‌اش نه محو می‌شود، نه با چیزی جایگزین... ...
بابا که رفت هوای سیگارکشیدن توی بالکن داشتم. یواشکی خودم را رساندم و روشن کردم. یکی‌دو تا کام گرفته بودم که صدای مامانجی را شنیدم: «صدف؟» تکان خوردم. جلو در بالکن ایستاده بود. تا آمدم سیگار را بیندازم، گفت: «خاموش نکنْ‌نه، داری؟ یکی به من بده... نویسنده شاید خواسته است داستانی «پسامدرن» بنویسد، اما به یک پریشانی نسبی رسیده است... شهر رشت این وقت روز، شیک و ناهارخورده، کاری جز خواب نداشت ...
فرض کنید یک انسان 500، 600سال پیش به خاطر پتکی که به سرش خورده و بیهوش شده؛ این ایران خانم ماست... منبرها نابود می‌شوند و صدای اذان دیگر شنیده نمی‌شود. این درواقع دید او از مدرنیته است و بخشی از جامعه این دید را دارد... می‌گویند جامعه مدنی در ایران وجود ندارد. پس چطور کورش در سه هزار سال قبل می‌گوید کشورها باید آزادی خودشان را داشته باشند، خودمختار باشند و دین و اعتقادات‌شان سر جایش باشد ...
«خرد»، نگهبانی از تجربه‌هاست. ما به ویران‌سازی تجربه‌ها پرداختیم. هم نهاد مطبوعات را با توقیف و تعطیل آسیب زدیم و هم روزنامه‌نگاران باتجربه و مستعد را از عرصه کار در وطن و یا از وطن راندیم... کشور و ملتی که نتواند علم و فن و هنر تولید کند، ناگزیر در حیاط‌خلوت منتظر می‌ماند تا از کالای مادی و معنوی دیگران استفاده کند... یک روزی چنگیز ایتماتوف در قرقیزستان به من توصیه کرد که «اسب پشت درشکه سیاست نباش. عمرت را در سیاست تلف نکن!‌» ...
هدف اولیه آموزش عمومی هرگز آموزش «مهارت‌ها» نبود... سیستم آموزشی دولت‌های مرکزی تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا توده‌ها را در مدارس ابتدایی زیر کنترل خود قرار دهند، زیرا نگران این بودند که توده‌های «سرکش»، «وحشی» و «از لحاظ اخلاقی معیوب» خطری جدی برای نظم اجتماعی و به‌علاوه برای نخبگان حاکم به شمار روند... اما هدف آنها همان است که همیشه بوده است: اطمینان از اینکه شهروندان از حاکمان خود اطاعت می‌کنند ...