چاپ سوم از کتاب «روشنفکران و دولت در ایران؛ سیاست، گفتار و تنگنای اصالت» [Intellectuals and the state in Iran] به قلم نگین نبوی [Negin Nabavi] با ترجمه حسن فشارکی توسط انتشارات شیرازه کتاب ما منتشر شد.

روشنفکران و دولت در ایران؛ سیاست، گفتار و تنگنای اصالت» [Intellectuals and the state in Iran] به قلم نگین نبوی [Negin Nabavi]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا؛ «روشنفکران و دولت در ایران» اثری است که در آن طی یک مرور تاریخی از اتفاقات و اندیشه‌های شکل گرفته در طول سه دهه‌ای که به انقلاب منجر شد، تصویر روشن و قابل تاملی را از همبستگی و همکاری مذهبی‌ها و روشنفکران به دست می‌دهد. نویسنده، کتاب را بر پایه این نظریه به نگارش درآورده که دیدگاه روشنفکران و اسلام‌گرایان در حوالی انقلاب سال 57، پیرامون بازآفرینی فرهنگ و تأکید و تأمل بر خود، در یک راستا قرار داشته است. به عبارتی مؤلف در «روشنفکران و دولت در ایران» چنین بحث می‌کند که شرایط اجتماعی جامعه به نحوی رقم خورد، که شعارها و آرمان‌های این دو گروه با یک دیگر هم صدا شد.

روایت تغییری مهم و اساسی است در اندیشه روشنفکران ایران در فاصله سال‌های دهه ۱۳۲۰ تا سال‌هایی که به انقلاب ۱۳۵۷ انجامید. این که کدام عوامل در این تغییر موثر بوده‌اند، چگونگی این تغییر و نتایج آن بر فضای فکری و سیاسی کشور، در این کتاب با رجوع به نوشته‌هایی بررسی شده است که در سال‌های اخیر کم‌تر توجه تاریخ‌نگاران را به خود جلب کردند. حاصل کار، تصویری است که از هم‌پویایی و تغییر‌پذیری تفکر روشنفکری ایران در این سه دهه حکایت می‌کند و نیز از وجود جریانی قوی در طیف روشنفکری ایران که ابعاد آن را نمی‌توان آنچنان که معمول است فقط با مطالعه آراء و عقاید تعداد معدودی از روشنفکران که در زمره مشهورترین‌ها به شمار می‌آیند، به درستی دریافت.

کتاب از دو بخش کلی تشکیل شده که هر کدام در چند فصل، فرضیه اصلی بخش را بازتاب می‌دهند. بخش نخست که به کناره‌جویی روشنفکران پرداخته، طی سه فصل این مسئله را بررسی می‌کند. در این سه فصل، بیشتر اقدامات روشنفکران در دهه سی و اوایل دهه چهل شمسی مورد واکاوی قرار می‌گیرد و کنش و واکنش‌های آنان در تعامل با دولت، حزب توده، جامعه، سیاست، هنر و فرهنگ عامه پسند بررسی می‌شود. بخش دوم کتاب «روشنفکران و دولت در ایران» به دهۀ چهل تا میانه دهۀ پنجاه و رخداد انقلاب اختصاص یافته و بنیادستیزی روشنفکران، ظهور فن‌سالاری، روشنفکر جهان سوم‌گرا، پذیرش گفتار روشنفکری و به عضویت پذیرفتن روشفنکران را تجزیه و تحلیل می‌کند.

انتشارات شیرازه کتاب ما «روشنفکران و دولت در ایران؛ سیاست، گفتار و تنگنای اصالت» به قلم نگین نبوی ترجمه حسن فشارکی را در 292 صفحه به بهای 110 هزار تومان به چاپ سوم رساند.

................ هر روز با کتاب ...............

مهم نیست تا چه حد دور و برِ کسی شلوغ است و با آدم‌ها –و در بعضی موارد حیوان‌ها- در تماس است، بلکه مهم احساسی است که آن شخص از روابطش با دیگران تجربه می‌کند... طرفِ شما قبل از اینکه با هم آشنا شوید زندگی خودش را داشته، که نمی‌شود انتظار داشت در زندگی‌اش با شما چنان مستحیل شود که هیچ رد و اثر و خاطره‌ای از آن گذشته باقی نماند ...
از فروپاشی خانواده‌ای می‌گوید که مجبور شد او را در مکزیک بگذارد... عبور از مرز یک کشور تازه، تنها آغاز داستان است... حتی هنگام بازگشت به زادگاهش نیز دیگر نمی‌تواند حس تعلق کامل داشته باشد... شاید اگر زادگاهشان کشوری دموکرات و آزاد بود که در آن می‌شد بدون سانسور نوشت، نویسنده مهاجر و آواره‌ای هم نبود ...
گوته بعد از ترک شارلوته دگرگونی بزرگی را پشت سر می‌گذارد: از یک جوان عاشق‌پیشه به یک شخصیت بزرگ ادبی، سیاسی و فرهنگی آلمان بدل می‌شود. اما در مقابل، شارلوته تغییری نمی‌کند... توماس مان در این رمان به زبان بی‌زبانی می‌گوید که اگر ناپلئون موفق می‌شد همه اروپای غربی را بگیرد، یک‌ونیم قرن زودتر اروپای واحدی به وجود می‌آمد و آن‌وقت، شاید جنگ‌های اول و دوم جهانی هرگز رخ نمی‌داد ...
موران با تیزبینی، نقش سرمایه‌داری مصرف‌گرا را در تولید و تثبیت هویت‌های فردی و جمعی برجسته می‌سازد. از نگاه او، در جهان امروز، افراد بیش از آن‌که «هویت» خود را از طریق تجربه، ارتباطات یا تاریخ شخصی بسازند، آن را از راه مصرف کالا، سبک زندگی، و انتخاب‌های نمایشی شکل می‌دهند. این فرایند، به گفته او، نوعی «کالایی‌سازی هویت» است که انسان‌ها را به مصرف‌کنندگان نقش‌ها، ویژگی‌ها و برچسب‌های از پیش تعریف‌شده بدل می‌کند ...
فعالان مالی مستعد خطاهای خاص و تکرارپذیر هستند. این خطاها ناشی از توهمات ادراکی، اعتماد بیش‌ازحد، تکیه بر قواعد سرانگشتی و نوسان احساسات است. با درک این الگوها، فعالان مالی می‌توانند از آسیب‌پذیری‌های خود و دیگران در سرمایه‌گذاری‌های مالی آگاه‌تر شوند... سرمایه‌گذاران انفرادی اغلب دیدی کوتاه‌مدت دارند و بر سودهای کوتاه‌مدت تمرکز می‌کنند و اهداف بلندمدت مانند بازنشستگی را نادیده می‌گیرند ...