«عقیله» روایتی مستندگونه در معرفی جامع از ابعاد گوناگون شخصیتی حضرت زینب(س) از زمان پیامبر تا وفات این بانوی ارجمند است. با توجه به این‌که حضرت زینب (س) فصل‌های مختلفی از زندگی و تاریخ را در عمر ۵۶ ساله خود تجربه کرده است، نویسنده با استناد به منابع پژوهشی، با ایجاد توازنی در روایات، به بازگویی وقایع مهم تاریخی صدر اسلام از جمله قیام کربلا و شهادت امام حسین (ع) پرداخته است.

خلاصه عقیله الهام امین

کتاب شامل پنج فصل است که فصل اول به دوران حیات حضرت زینب (س) با مادرشان و جد بزرگوارشان می‌پردازد. فصل دوم دوران زندگی حضرت زینب در کنار پدر بزرگوارشان را روایت می‌کند. فصل سوم به دوران حیات حضرت در کنار امامین حسنین اختصاص دارد و فصل آخر بخش نهایی زندگی حضرت در کنار امام سجاد را روایت می‌کند. در واقع در این اثر حضرت زینب چهره تابناکی است که تحت‌الشعاع بقیه شخصیت‌ها قرار گرفته است.

شخصیت اصلی داستان یعنی حضرت‌زینب‌(س) نسبتا پویاست و در کنار رشد خود به آگاه‌سازی مخاطب در شناخت موقعیت و دیگر شخصیت‌های داستان کمک کرده است. انتخاب راوی به‌عنوان دوم شخص مفرد در این آگاه‌سازی نقش بسزایی داشته است. در واقع می‌توان گفت این اثر پیش از آن‌که داستان بخشی از سرگذشت راوی باشد آینه‌ای است برای بازتاب تصویر جامعه‌ای که در آن زیسته است. تصویری کامل از یک دوره فشرده از تاریخ صدر اسلام.

داستان به جهت تاریخی بر پایه مستندات بنا شده و نویسنده برای نوشتن آن از منابع دست اول بهره گرفته است به‌طوری که خواننده می‌تواند به مستندات آن تکیه کند.
این‌که نویسنده در یک مستند داستانی تا کجا می‌تواند تخیل کند خود محل بحث است؛ اما در این اثر به نظر می‌رسد نویسنده دست‌کم در گام بزرگی که برای روایت تاریخی -داستانی یکی از برهه‌های خطیر تاریخ صدر اسلام برداشته، بسیار موفق بوده است تا آنجا که اثر او در پانزدهمین دوره جایزه ادبی جلال آل احمد در بخش مستندنگاری شایسته تقدیر شد.

این کتاب هم برای مخاطب عام خواندنی است، هم برای مخاطب خاص؛ زیرا از یک سو خاطرات جنس زنانه دارد و با رنگ و روح عاطفی توام است و از سوی دیگر، ناگفته‌های مهمی از تاریخ صدر اسلام را بیان می‌کند که خواننده با مطالعه آن، اطلاعات تاریخی خوبی به دست می‌آورد. همچنین کتاب می‌تواند برای تولید اثر رسانه‌ای نیز مناسب و جذاب باشد.
​​​​​​​
پرداختن به تاریخ زندگی حضرت زینب (س) به‌نحو ماهرانه‌ای صورت گرفته است؛ به‌طوری که حتی اگر خواننده به خواندن تاریخ علاقه چندانی نداشته باشد، بازهم وقایع داستان را دنبال می‌کند. قلم جذاب و روان و پر کشش نویسنده و یکدست بودن نثر اثر بر جذابیت داستان افزوده است. این اثر که اولین مستند داستانی الهام امین است در سال ۱۴۰۰ توسط انتشارات به‌نشر چاپ شد.

جام جم

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

دوران قحطی و خشکسالی در زمان ورود متفقین به ایران... در چنین فضایی، بازگشت به خانه مادری، بازگشتی به ریشه‌های آباواجدادی نیست، مواجهه با ریشه‌ای پوسیده‌ است که زمانی در جایی مانده... حتی کفن استخوان‌های مادر عباسعلی و حسینعلی، در گونی آرد کمپانی انگلیسی گذاشته می‌شود تا دفن شود. آرد که نماد زندگی و بقاست، در اینجا تبدیل به نشان مرگ می‌شود ...
تقبیح رابطه تنانه از جانب تالستوی و تلاش برای پی بردن به انگیره‌های روانی این منع... تالستوی را روی کاناپه روانکاوی می‌نشاند و ذهنیت و عینیت او و آثارش را تحلیل می‌کند... ساده‌ترین توضیح سرراست برای نیاز مازوخیستی تالستوی در تحمل رنج، احساس گناه است، زیرا رنج، درد گناه را تسکین می‌دهد... قهرمانان داستانی او بازتابی از دغدغه‌های شخصی‌اش درباره عشق، خلوص و میل بودند ...
من از یک تجربه در داستان‌نویسی به اینجا رسیدم... هنگامی که یک اثر ادبی به دور از بده‌بستان، حسابگری و چشمداشت مادی معرفی شود، می‌تواند فضای به هم ریخته‌ ادبیات را دلپذیرتر و به ارتقا و ارتفاع داستان‌نویسی کمک کند... وقتی از زبان نسل امروز صحبت می‌کنیم مقصود تنها زبانی که با آن می‌نویسیم یا حرف می‌زنیم، نیست. مجموعه‌ای است از رفتار، کردار، کنش‌ها و واکنش‌ها ...
می‌خواستم این امکان را از خواننده سلب کنم؛ اینکه نتواند نقطه‌ای بیابد و بگوید‌ «اینجا پایانی خوش برای خودم می‌سازم». مقصودم این بود که خواننده، ترس را در تمامی عمق واقعی‌اش تجربه کند... مفهوم «شرف» درحقیقت نام و عنوانی تقلیل‌یافته برای مجموعه‌ای از مسائل بنیادین است که در هم تنیده‌اند؛ مسائلی همچون رابطه‌ فرد و جامعه، تجدد، سیاست و تبعیض جنسیتی. به بیان دیگر، شرف، نقطه‌ تلاقی ده‌ها مسئله‌ ژرف و تأثیرگذار است ...
در شوخی، خود اثر مایه خنده قرار می‌گیرد، اما در بازآفرینی طنز -با احترام به اثر- محتوای آن را با زبان تازه ای، یا حتی با وجوه تازه ای، ارائه می‌دهی... روان شناسی رشد به ما کمک می‌کند بفهمیم کودک در چه سطحی از استدلال است، چه زمانی به تفکر عینی می‌رسد، چه زمانی به تفکر انتزاعی می‌رسد... انسان ایرانی با انسان اروپایی تفاوت دارد. همین طور انسان ایرانیِ امروز تفاوت بارزی با انسان هم عصر «شاهنامه» دارد ...