«عقیله» روایتی مستندگونه در معرفی جامع از ابعاد گوناگون شخصیتی حضرت زینب(س) از زمان پیامبر تا وفات این بانوی ارجمند است. با توجه به این‌که حضرت زینب (س) فصل‌های مختلفی از زندگی و تاریخ را در عمر ۵۶ ساله خود تجربه کرده است، نویسنده با استناد به منابع پژوهشی، با ایجاد توازنی در روایات، به بازگویی وقایع مهم تاریخی صدر اسلام از جمله قیام کربلا و شهادت امام حسین (ع) پرداخته است.

خلاصه عقیله الهام امین

کتاب شامل پنج فصل است که فصل اول به دوران حیات حضرت زینب (س) با مادرشان و جد بزرگوارشان می‌پردازد. فصل دوم دوران زندگی حضرت زینب در کنار پدر بزرگوارشان را روایت می‌کند. فصل سوم به دوران حیات حضرت در کنار امامین حسنین اختصاص دارد و فصل آخر بخش نهایی زندگی حضرت در کنار امام سجاد را روایت می‌کند. در واقع در این اثر حضرت زینب چهره تابناکی است که تحت‌الشعاع بقیه شخصیت‌ها قرار گرفته است.

شخصیت اصلی داستان یعنی حضرت‌زینب‌(س) نسبتا پویاست و در کنار رشد خود به آگاه‌سازی مخاطب در شناخت موقعیت و دیگر شخصیت‌های داستان کمک کرده است. انتخاب راوی به‌عنوان دوم شخص مفرد در این آگاه‌سازی نقش بسزایی داشته است. در واقع می‌توان گفت این اثر پیش از آن‌که داستان بخشی از سرگذشت راوی باشد آینه‌ای است برای بازتاب تصویر جامعه‌ای که در آن زیسته است. تصویری کامل از یک دوره فشرده از تاریخ صدر اسلام.

داستان به جهت تاریخی بر پایه مستندات بنا شده و نویسنده برای نوشتن آن از منابع دست اول بهره گرفته است به‌طوری که خواننده می‌تواند به مستندات آن تکیه کند.
این‌که نویسنده در یک مستند داستانی تا کجا می‌تواند تخیل کند خود محل بحث است؛ اما در این اثر به نظر می‌رسد نویسنده دست‌کم در گام بزرگی که برای روایت تاریخی -داستانی یکی از برهه‌های خطیر تاریخ صدر اسلام برداشته، بسیار موفق بوده است تا آنجا که اثر او در پانزدهمین دوره جایزه ادبی جلال آل احمد در بخش مستندنگاری شایسته تقدیر شد.

این کتاب هم برای مخاطب عام خواندنی است، هم برای مخاطب خاص؛ زیرا از یک سو خاطرات جنس زنانه دارد و با رنگ و روح عاطفی توام است و از سوی دیگر، ناگفته‌های مهمی از تاریخ صدر اسلام را بیان می‌کند که خواننده با مطالعه آن، اطلاعات تاریخی خوبی به دست می‌آورد. همچنین کتاب می‌تواند برای تولید اثر رسانه‌ای نیز مناسب و جذاب باشد.
​​​​​​​
پرداختن به تاریخ زندگی حضرت زینب (س) به‌نحو ماهرانه‌ای صورت گرفته است؛ به‌طوری که حتی اگر خواننده به خواندن تاریخ علاقه چندانی نداشته باشد، بازهم وقایع داستان را دنبال می‌کند. قلم جذاب و روان و پر کشش نویسنده و یکدست بودن نثر اثر بر جذابیت داستان افزوده است. این اثر که اولین مستند داستانی الهام امین است در سال ۱۴۰۰ توسط انتشارات به‌نشر چاپ شد.

جام جم

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

که واقعا هدفش نویسندگی باشد، امروز و فردا نمی‌کند... تازه‌کارها می‌خواهند همه حرف‌شان را در یک کتاب بزنند... روی مضمون متمرکز باشید... اگر در داستان‌تان به تفنگی آویزان به دیوار اشاره می‌کنید، تا پایان داستان، نباید بدون استفاده باقی بماند... بگذارید خواننده خود کشف کند... فکر نکنید داستان دروغ است... لزومی ندارد همه مخاطب اثر شما باشند... گول افسانه «یک‌‌شبه ثروتمند‌ شدن» را نخورید ...
ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...