بین سال‌های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۸ تنها از سوریه بیش از ۱ میلیون نفر راهی اروپا شده‌اند. عراق با ۳۶۱ هزار، ایران با ۱۳۲ هزار و ترکیه با ۵۸ هزار پناهجو بیشترین پناهجویان خاورمیانه را به خود اختصاص داده‌اند. کشورهایی که هرکدام به نوعی با جنگ، مشکل اقتصادی، استبداد سیاسی و نابرابری جنسیتی روبه‌رو هستند. بسیاری از پناهجویان در این سال‌ها در راه رسیدن به مقصد در دریا غرق شده‌اند. آن‌ها که در جست‌وجوی دیاری امن و آرام به دریا زدند، هرگز بازنگشتند و افسانه‌ی آزادی و برابری را به مرجان‌های دریایی گفتند. جیسون دیکایرس تیلور مجسمه‌ساز سرشناس بریتانیایی با مجسمه‌هایی از پناهجویان غرق‌شده یکی از زیباترین آثار تجسمی را برای افزایش آگاهی جامعه‌ی جهانی از وضعیت پناهجویان را خلق کرد. در این مجسمه‌ها، پناهجویانی را می‌بینیم که چمدان به دست همچنان در حال حرکت به سمت مقصد هستند بی‌آن‌که بدانند غرق شده و جان‌ خود را از دست داده‌اند.

جهان عجیب پناه‌جویان بی‌پناه | آرش محسنی [À l'abri de rien] نوشته‌ی اولیویه آدام [Olivier Adam]

کتاب «بی‌پناه» [À l'abri de rien] نوشته‌ی اولیویه آدام [Olivier Adam] نیز یکی از آثار هشداردهنده در مورد مشکلات پناه‌جویان در اروپاست. آدام با دقتی موشکافانه راوی رمانش را که زنی تنهاست با جهان غریب پناهجویان در فرانسه آشنا می‌کند. راوی که زنی افسرده و ملول از روزمرگی‌های زندگی خانه‌داری است، ناخواسته بر سر راه پناهجویانی قرار می‌گیرد که فرودست‌ترین و بی‌پناه‌ترین آدم‌های جامعه‌اند. آدم‌هایی ژنده‌پوش، لاغر و ضعیف که در خیابان‌های بارانی و شب‌های سرد پاریس راه می‌روند و چون اشباح مطرودی نغمه‌های دور دیارشان را سر می‌دهند. نویسنده بی‌آن‌که به دام سانتی‌مانتالیسم و افاضات شعارگون بیافتد تا از این رهگذر به حال پناه‌جویان دل بسوزاند، با چیره‌دستی تمام این حقیقت را پیش روی ما می‌گذارد که: همه‌ی ما بی‌پناه هستیم. ما به زیر این آسمان، هر رنگی که باشد، بی‌پناهیم. چه در خاورمیانه با رژیم‌های استبدادی‌ و قوانین ضد انسانی‌اش، چه در خانه‌ای امن در ایالات متحده و چه در خیابان‌های شلوغ پاریس. همین که نمی‌دانیم این‌جا چه می‌خواهیم، نمی‌دانیم با وقت‌مان چه کنیم و نمی‌دانیم چه چیزی آرام‌مان می‌کند، بی‌پناهیم. این حقیقتی است که قهرمان داستان به خوبی آن را می‌داند. او از درون رنج می‌کشد و اگر بالیدن بچه‌هایش نباشد شاید نتواند به زندگی‌اش پایان ندهد.

آدام به زیرکی فاصله‌ی بین پناهجو و شهروند عادی را برمی‌دارد. او این کار را بدون هیاهو و در سکوت کامل انجام می‌دهد. کاری می‌کند که خواننده پا به پای راوی در این حقیقت انسانی شریک بشود که آدم‌ها چه بخواهیم و چه نخواهیم با هم برابرند. آن‌که وطن و زندگی پیشین خودش را به اجبار رها کرده و در غربت بی‌رحم آوارگی می‌کشد با شهروندی اروپایی که از حقوق انسانی برخوردار است، حق اعتراض دارد و از جانب حکومت و جامعه مورد احترام است برابر است. بله می‌توان در حوزه‌ی اخلاقیات این مسئله را اثبات کرد و درباره‌ی ضرورت آن سخن‌ها راند اما نکته‌ی مهم کتاب که تفاوتی اساسی بین نگرش‌های گوناگون ایجاد می‌کند این است که آدام شباهت و یک‌سانی را به خاطر بی‌پناهی و شراکت در کشیدن سبکی تحمل‌ناپذیر بار هستی می‌داند. او در توصیف حالات قهرمان داستان به این مورد توجه ویژه نشان داده و با نادیده‌انگاشتن کلیاتی که فریبنده و جعلی‌اند، به جزئیاتی می‌پردازد که حقایقی بزرگ را با خود حمل می‌کنند:

«توی پارک چنباتمه زده بودم و با سرانگشت‌هایم گل و خاک خیس‌خورده را زیر و رو می‌کردم. انگشتم را به دهان بردم. خاک بی‌مزه و چسبناک بود و روی زبان و لای دندان‌هایم چسبیده بود. آن را جویدم و روی سینه‌ام صلیب کشیدم. نمی‌دانم این حرکات چه معنایی برای من داشتند. گمان می‌کنم یک‌جور دعای آدم‌های بی‌دین بود. چیزی که وقتی مطمئن بودم قرار است بمیرم یا بلایی سرم بیاید، می‌توانست نجاتم دهد. آن شب با دست‌هایی که زیر ناخن‌هایش از گل سیاه شده بودند، توی سالن خوایبدم…» تصویری که آدام از درماندگی و احساس شکست می‌دهد، تنها مربوط به وضعیت پناهجویان نیست. او به تاکید بسیار چنین توصیفاتی را در مورد قهرمان داستان و دیگر شخصیت‌ها به کار می‌برد تا آن‌ها را از پرده‌ی تعاریف باسمه‌ای بیرون بکشد و به خواننده نشان بدهد که تفاوتی بین رنج‌ها نیست. همه رنج می‌کشند. حتا کسی که کنار شومینه در مبل نرم و گرمش لمیده و دارد فنجان قهوه‌اش را در زمینه‌ی موسیقی دل‌نوازی جرعه‌جرعه می‌نوشد. همه در این تارهای نامرئی و چسبناک گیر افتاده و بی‌پناهیم پس بهتر است کنار هم باشیم.

اولیویه آدام زاده‌ی ۱۹۷۴ از داستان‌نویسان مهم نسل تازه‌ی ادبیات فرانسه است که آثارش چه در جغرافیای فرانسه‌زبان چه بیرون آن با اقبال خوبی روبه‌رو بوده است. رمان بی‌پناه یکی از ستایش‌شده‌ترین آثار اوست که در سال ۲۰۰۷ آن را منتشر کرد و در کوتاه‌زمان نسخه‌ی سینمایی‌اش نیز ساخته شد. پیش از این نشر چشمه مجموعه داستان به هم‌پیوسته‌ی «گذر از زمستان» را از آدام منتشر کرده است.

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

فعالان مالی مستعد خطاهای خاص و تکرارپذیر هستند. این خطاها ناشی از توهمات ادراکی، اعتماد بیش‌ازحد، تکیه بر قواعد سرانگشتی و نوسان احساسات است. با درک این الگوها، فعالان مالی می‌توانند از آسیب‌پذیری‌های خود و دیگران در سرمایه‌گذاری‌های مالی آگاه‌تر شوند... سرمایه‌گذاران انفرادی اغلب دیدی کوتاه‌مدت دارند و بر سودهای کوتاه‌مدت تمرکز می‌کنند و اهداف بلندمدت مانند بازنشستگی را نادیده می‌گیرند ...
هنر مدرن برای او نه تزئینی یا سرگرم‌کننده، بلکه تلاشی برای بیان حقیقتی تاریخی و مقاومت در برابر ایدئولوژی‌های سرکوبگر بود... وسیقی شوئنبرگ در نگاه او، مقاومت در برابر تجاری‌شدن و یکدست‌شدن فرهنگ است... استراوینسکی بیشتر به سمت آیین‌گرایی و نوعی بازنمایی «کودکانه» یا «بدوی» گرایش دارد که می‌تواند به‌طور ناخواسته هم‌سویی با ساختارهای اقتدارگرایانه پیدا کند ...
باشگاه به رهبری جدید نیاز داشت... این پروژه 15 سال طول کشید و نزدیک به 200 شرکت را پایش کرد... این کتاب می‌خواهد به شما کمک کند فرهنگ برنده خود را خلق کنید... موفقیت مطلقاً ربطی به خوش‌شانسی ندارد، بلکه بیشتر به فرهنگ خوب مرتبط است... معاون عملیاتی ارشد نیروی کار گوگل نوشته: فرهنگ زیربنای تمام کارهایی است که ما در گوگل انجام می‌دهیم ...
طنز مردمی، ابزاری برای مقاومت است. در جهانی که هر لبخند واقعی تهدید به شمار می‌رود، کنایه‌های پچ‌پچه‌وار در صف نانوایی، تمسخر لقب‌ها و شعارها، به شکلی از اعتراض درمی‌آید. این طنز، از جنس خنده‌ و شادی نیست، بلکه از درد زاده شده، از ضرورت بقا در فضایی که حقیقت تاب‌آوردنی نیست. برخلاف شادی مصنوعی دیکتاتورها که نمایش اطاعت است، طنز مردم گفت‌وگویی است در سایه‌ ترس، شکلی از بقا که گرچه قدرت را سرنگون نمی‌کند اما آن را به سخره می‌گیرد. ...
هیتلر ۲۶ساله، در جبهه شمال فرانسه، در یک وقفه کوتاه میان نبرد، به نزدیک‌ترین شهر می‌رود تا کتابی بخرد. او در آن زمان، اوقات فراغتش را چگونه می‌گذراند؟ با خواندن کتابی محبوب از ماکس آزبرن درباره تاریخ معماری برلین... اولین وسیله خانگی‌اش یک قفسه چوبی کتاب بود -که خیلی زود پر شد از رمان‌های جنایی ارزان، تاریخ‌های نظامی، خاطرات، آثار مونتسکیو، روسو و کانت، فیلسوفان یهودستیز، ملی‌گرایان و نظریه‌پردازان توطئه ...