داستان دراکولایی کارلوس فوئنتس، روایتی است متفاوت از ظهور کنت دراکولا در یک زندگی خانوادگی مدرن.

ولاد یا دراکولای ترس در خانواده‌ی مدرن Vlad  Carlos Fuentes

به گزارش کتاب نیوز به نقل از همشهری آنلاین، کارلوس فوئنتس نویسنده مکزیکی جایی گفته بود که همه آثارش درباره ترس هستند؛ درباره احساس جهانی ترس از اینکه چه کسی از در وارد می‌شود، چه کسی ما را دوست دارد، چه کسی را دوست داریم و چگونه به اشتیاقمان می‌رسیم.

آخرین رمان او، با نام «ولاد» [Vlad] که بعد از مرگش منتشر شد نیز داستانی درباره ترس است. ترسِ از دست دادن کسانی که دوست داریم، ترس از مرگ و جاودانگی. فوئنتس در زمان حیاتش درباره این رمان گفته بود که داستان یک خون‌آشام است. خون‌آشامی که از زندگی در اروپا خسته می‌شود و به مکزیکوسیتی نقل مکان می‌کند.

ولاد، در روایت‌های تاریخی، داستانی تقریبا شناخته شده دارد. داستانی که از کنت دراکولای واقعی نقل می‌شود از این قرار است که در سال ۱۴۴۸ بعد از میلاد، دراکولا با نام واقعی ولاد تیپس به سلطنت والاکیا می‌رسد. والاکیا یا والاکی منطقه‌ای در بالکان بوده است که در جغرافیای امروز، جایی است در حوالی جنوب رومانی. آنچه در تاریخ از سال‌های سلطنت ولاد نقل شده، همه داستان‌هایی است خونین و پر از خشونت. ولاد سوم، پادشاه والاکی، به خاطر جنایت‌هایش و خون‌هایی که ریخت، به ولاد به میخ کشنده یا ولاد دراکولا معروف شد. از قرار معلوم برام استوکر، خالق دراکولای داستانی، از این شخصیت تاریخی برای خلق خون‌آشام مشهورش وام گرفته است. در تاریخ آمده بعد از سال‌ها خونخواری ولاد، شاه والاکیا، به هنگام حمله عثمانی به فرماندهی سلطان محمد فاتح، در حوالی بخارست امروزی کشته شد. عثمانی‌ها سرش را از تنش جدا کردند و به استانبول آوردند.

شخصیت ولاد و البته کنت دراکولای برام استوکر، بارها دستمایه اقتباس‌های نویسندگان و فیلم‌سازان شده است. یکی از کسانی که ولاد را دوباره زنده کرد و در داستانش نشاند، کارلوس فوئنتس بود.

روایت فوئنتس، با داستان‌های دراکولایی دیگر متفاوت است. ولاد، به مکزیکوسیتی می‌آید و یک مشاور املاک، برایش خانه‌ای دست و پا می‌کند و از اینجا، پایش به زندگی یک خانواده معمولی مکزیکی باز می‌شود. مرد که داستان از نگاه او روایت می‌شود، وکیل است و همسرش مشاور املاک. آن‌ها مامور می‌شوند برای شاهزاده‌ای از یک تبار فراموش شده و خسته از سکونت در اروپا، مردی در لباس سیاه و با عینکی تیره به چشم که هیچ روزنی به نور ندارد، خانه‌ای با شرایط ویژه دست و پا کنند. عمارت مورد نظر ولاد، خانه‌ای است که باید تمام پنجره‌هایش پوشانده شوند و تونلی داشته باشد به آبکندی در نزدیکی خانه.

کنت ولادیمیر رادو، با وکیل ملاقاتی ترتیب می‌دهد و آهسته آهسته در زندگی و البته در روح و روان او و همسرش نفوذ می‌کند. وقتی ولاد پایش را به عمارت محله لوماس می‌گذارد به مرد وکیل می‌گوید که رایحه همسر او را در خانه و در هوای شهر می‌شنود. ترسی که در داستان شناور است، با ترس‌ داستان‌های خون‌آشامی متفاوت است. اینجا دیگر قصه مکیدن خون قربانی نیست، بلکه ناپدید شدن عشق و فرور رفتن در تاریکی است. مرد در پایان دست به انتخابی سخت می‌زند و غریبه، زندگی او را برای همیشه تغییر می‌دهد. داستان فوئنتس، یک روایت جادویی از واقعیت و آمیختن خیال با ترس‌هایی مرموز است که ما اغلب تجربه‌شان می‌کنیم.

این داستان بلند را محمدعلی مهمان‌نوازان به فارسی ترجمه و انتشارات مرواید منتشر کرده است.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...