کتاب نیوز | اطلاع رسانی و نقد کتاب - قابلمه

15 اسفند 1384

[داستان کوتاه]

جوانک خوش تیپ، از اینکه قابلمه پیرمرد به پایش خورده بود و یک خط منحنی از جنس گرد و خاک روی شلوارش رسم کرده بود کلی ناراحت شد. صورتش را که تازه با مساعدت جناب ژیلت دو تیغ حالی داده بود در هم کشید و یک نوچ پر محتوا از غنچه‌ی لبانش بیرون داد.
تا سر حد امکان خودم را عقب کشیدم. روی شانه‌اش زدم و گفتم: "دادش بیا عقب این بابا راحت باشه."
از وسط دو تا دستم که مثل گوشت قربانی به میله ی وسط ماشین آویزانم کرده بود گردن کشیدم و نگاهش کردم.
پیرمردی هفتاد، هفتادو پنج ساله، کت خاکستری با بافت درشت و ضخیم، شلوار مشکی اش از گشادی گریه می کرد و با تمسک به کمربند پوسیده ای، دست وپا زنان خودش را به کمر پیرمرد چسبانده بود.
با خودم فکر کردم گفتم شاید می خواهند از جایی نذری بگیرند! به نظرم قابلمه دو نفره بود. اما قیافه شان به این کارها نمیخورد. تازه محرم و صفر هم تمام شده بود.
پیش خودم محاکمه اش کردم."حالا به هر علتی که این قابلمه خالی رو دست گرفتی پس چرا پلاستیکش انقدر خاکی و کثیفه؟! یعنی یک مشمای سالمتر گیرت نیومد که اینطوری شلوار مردم و کثیف نکنی؟!"
شاید چیزی توی قابلمه دارند؟! اما قابلمه توی پلاستیک یک ور شده بود. اگر چیزی توش بود از سوراخ های پلاستیک بیرون می ریخت.
شاید هم پیداش کردند، می خواهند بفروشند به نمکی؟!
یا شاید هم ترسیدند در اثر تکانهای ماشین که آدم را مثل مشک عشایر ایل بختیاری تکان می دهد، حالشان بهم بخورد، قابلمه را آورده اند برای مواقع اضطراری!

توی همین فکر بودم که پیرمرد با سرفه ای سینه اش را صاف کرد و گفت :"آقا پیاده می شیم . "
مسافر هایی که سرپا ایستاده بودند خودشان را عقب می کشیدند. یکی دو نفر هم که جلوی در بودند پیاده شدند تا راهی برای پیاده شدن باشد.
پیرمرد، یک 200 تومانی مچاله شده ی قرمز را به راننده داد. بعد هم زیر شانه ی پیر زن را به آرامی گرفت. پیرزن خیلی آرام قدم بر می داشت. پاهایش که بعد از 60 ،70 سال از کشیدن بدنش خسته شده بود روی زمین کشیده می شد. مثل اینکه می خواست بماند راحت روی صندلی استراحت کند. شاید هم اگر زبان داشتند به بقیه بدن پیرزن می گفتند: شما بروید، ما بعد می آییم .
به رکاب پله ها ی ماشین که رسیدند پیرمرد دست پیرزن را روی میله آهنی پشت صندلی شاگرد گذاشت و به پیره زن اشاره کرد که میله را نگه دار و خودش پیاده شد.
قابلمه را با دقت تمام روی پله اول ماشین گذاشت و با وسواس آزمایش اش کرد که لق نزند. بعد هم دستش را به طرف پیره زن دراز کرد تا پیره زن پاهایش را آرام روی قابلمه بگذارد و بعد از روی قابلمه روی پله ی اول. دو پایش را که روی پله ی اول گذاشت، پیرمرد قابلمه را روی زمین گذاشت. دوباره پیره زن پاهایش را آرام روی قابلمه و این بار روی زمین گذاشت.
نمی دانم بقیه ی مسافران هم احساس من را داشتند یا نه؟!
پیرمرد و پیرزن یک عمر بود که از قابلمه خورده بودند، ولی هنوز حتی یک قاشق هم از آن کم نشده بود. با اینکه قابلمه شان فقط برای دو نفر غذا جا می گرفت.
یک قابلمه پر از عشق .

داستان کوتاه |

خاله ‌جان دی‌دو و چند تا گردو به چاپ سوم رسید

وقتی گربه‌ها تصمیم نمی‌گیرند | مهدیه کوهی‌کار

۸داستان پس از 65 سال تجدید چاپ شد

نگاهی به زخم شیر | فاضله فراهانی

بازنشر آدم بدشانس: مجموعه داستان‌های رمی

درباره‌ی مخلوقات غریب سناپور | رضا فکری

داستان‌هایی از روز تولد به انتخاب موراکامی

تاریخ ادبیات معاصر عرب کمبریج در 870 صفحه

اعتراض هوشنگ مرادی کرمانی: مجید به سنی نرسیده که نماز بخواند!

درباره ساعتی در دنیا هنوز | دلارام دلنواز

درباره حرف اول اسمش نون بود | مهدی کریمی

نگاهی به جغرافیای اموات | امید‌‌ بهشتی

هیولای کله‌ کوسه‌ای برای کودک و نوجوان

درباره هم‌سرایان خیابان کینگزلی | شیما الهی

درباره آبی سربلند | فهیمه ایمانی

نگاهی به آتش بازی | احسان صالحی

کسی اینجا نیست و چند داستان دیگر

همستر هوگو می‌لمباند اسپاگتی با سس سوگو!

قصه‌های کوتی کوتی به ترکیه می‌روند

نگاهی به آه، استانبول | پیام حیدرقزوینی

۸ داستان کوتاه از تهران، قلهک، کوچه آفتاب

کتاب کوچک؛ جستارهایی درباره نوشتن به سعی فرشته نوبخت

آدم‌ خوب کمیاب است | فلانری اوکانر

شبانه‌های گورو و خاطرات یوسا در راهند!

برگزیدگان چهارمین دوسالانه داستان کوتاه زاینده‌رود

آثار نادر ابراهیمی در قطع جیبی منتشر می‌شود

کمیک استریپ از نمایشنامه‌های شکسپیر

نگاهی به داستان‌های آخرین روزهای سال | پونه افشارزاده

مروری بر شب در از ما بهترانیه | فاطمه صناعتیان

یک هفته قصه‌خوانی برای کودکان محک در اینستاگرام

جنایات مرموز دکتر مرا از ژاپن تا تهران

شب زنده‌داریها در مزرعه دیکانکا | نیکولای گوگول

دیوار | ژان پل سارتر

چرا آخوندها نباید مردم را بخندانند؟

۷ داستان کوتاه از فرشته‌های خاکى

و اما از سه‌راه آذری تا منهتن | سیده‌مرضیه جعفری

۸داستان کنار پدربزرگ لعنتی من!

انگور فرنگی به قیمت 8هزار و پانصد تومان

جهان کتاب به ایستگاه 399 رسید

شجاعی، ماهی رنگین‌کمان و یک اتفاق دیگر

مروری بر بیست و هشت اشتباه نویسندگان | امیر هاشمی مقدم

که واقعا هدفش نویسندگی باشد، امروز و فردا نمی‌کند... تازه‌کارها می‌خواهند همه حرف‌شان را در یک کتاب بزنند... روی مضمون متمرکز باشید... اگر در داستان‌تان به تفنگی آویزان به دیوار اشاره می‌کنید، تا پایان داستان، نباید بدون استفاده باقی بماند... بگذارید خواننده خود کشف کند... فکر نکنید داستان دروغ است... لزومی ندارد همه مخاطب اثر شما باشند... گول افسانه «یک‌‌شبه ثروتمند‌ شدن» را نخورید ...

پیرامون اندیشه و آثار کارل پوپر | فرزاد نعمتی

ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...

تقاضای اخوان ثالث از رهبر انقلاب اسلامی

جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...

بریزبن در گفت‌وگو با یوگنی وادالازکین

رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...

نگاهی به ذهن روسی در نظام شوروی | مجتبا پورمحسن

می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...