پیمان حقیقت‌طلب، مترجم کتاب «دایاسپورا» [Diaspora: A Very Short Introduction] به ایسنا، گفت: این کتاب معرفی یک مفهوم است؛ دایاسپورا اصطلاحا درباره جمعیت مهاجری از یک کشور است که در کشور دیگری به سر می‌برند و در معنای عام با واژه مهاجران، قرابت معنایی دارد اما وضعیت مهاجران را کمی دقیق‌تر توضیح می‌دهد. در واقع «دایاسپورا» به مهاجرانی اطلاق می‌شود که یک شبکه ارتباطی ایجاد کرده و به فکر بازگشت و ساختن کشورشان هستند.



به گزارش کتاب نیوز، او با بیان این‌که این کتاب از سری مختصر و مفید دانشگاه آکسفورد بر مصداق‌های «دایاسپورا» در قرن بیستم و بیست و یکم متمرکز شده است، افزود: این واژه در اصل یک واژه یهودی است. بخش‌هایی از کتاب درباره این‌ است که واژه چه ریشه‌هایی داشته و چه تحولاتی را پشت سر گذاشته است. کتاب در ادامه درباره مهاجرانی چون ارمنی‌ها، آفریقایی‌هایی که به قاره آمریکا رفته‌اند و رؤیای بازگشت به قاره خود را دارند و فرهنگی که در آن دوره شکل گرفت، ایرلندی‌ها و... صحبت می‌کند. همچنین سیاست‌های چین و هند در زمینه «دایاسپورا» و استفاده اقتصادی و فرهنگی، این دو کشور از مهاجران خارج از کشورشان دارند، مفصل صحبت می‌کند.

حقیقت طلب درباره مفهوم «دایاسپورا» در ایران نیز با بیان این‌که این موضوع در کشورمان بسیار عمیق است، گفت: ما یک جمعیت میلیونی از مهاجران ایرانی که خارج از ایران زندگی می‌کنند و یک جمعیت میلیونی از مهاجران افغانستانی که در ایران هستند، داریم و به صورت عمیق و تجربی با «دایاسپورا» مواجه هستیم اما چون هیچ‌گاه در ادبیات علمی کشورمان به این واژه و مفهوم نپرداخته‌ایم، در استفاده از این مفهوم محدود بوده‌ایم. درباره افغانستانی‌ها تأثیرگذاری خاصی در کشور افغانستان نداشتیم، از طرف دیگر از ظرفیت ایرانی‌هایی که خارج از کشورهستند، آن‌طور که باید و شاید بهره نبرده‌ایم. این موضوع به خاطر ضعف‌های سیاست‌گذاری ماست و البته بخشی از آن در ضعف‌های دانشی ما ریشه دارد زیرا نمی‌دانیم که مفهومی به اسم «دایاسپورا » وجود داشته و چه کارکردهایی دارد.

او درباره این‌که به نظر می‌رسد، در حوزه ادبیات نه با عنوان دقیق «دایاسپورا» بلکه با عنوان ادبیات مهاجرت، این تأثیرگذاری‌ را مثلا در ادبیات افغانستان داشته‌ایم، بیان کرد: بله، در عرصه ادبیات و داستان کمی جلوتر بوده‌ایم؛ هم ادبیات ایرانیانی که خارج از کشور، داستان و شعر نوشته و در ایران بازتاب داشته است و هم افغانستانی‌هایی که در ایران داستان و شعر نوشته و منتشر کرده‌اند. ولی در بحث‌های سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی، فنون و تکنولوژی سیاستگذاران ما با این مفهوم آشنا نیستند و همواره نگاه بسته و تهدیدمحوری به دایاسپورا داشته‌اند.

به گفته این مترجم، پیش‌تر چند مقاله علمی در حوزه «دایاسپورا» به فارسی منتشر شده بود و در حوزه ادبیات هم محصولاتی وجود داشته اما کتابی به این شکل که به صورت آکادمیک به ابعاد مختلف «دایاسپورا» و کارکردهایش بپردازد، اولین به زبان فارسی است.

حقیقت‌طلب درباره این‌که آیا تصمیم دارد به صورت متمرکز به این موضوع بپردازد و کتاب‌های دیگری هم در این زمینه منتشر خواهد کرد، گفت: من مدیر پژوهش انجمن دیاران هستم و کارم در حوزه مهاجران حاضر در ایران است. پیشتر کتاب «چای سبز در پل سرخ» را که یک سفرنامه به افغانستان بود، منتشر کردم. یکی از موضوعات این کتاب درباره تأثیر افغانستانی‌هایی که قبلا در ایران حضور داشتند بر جامعه افغانستان بود. «دایاسپورا» با توجه به اهمیتی که دارد، در آینده موضوع مورد تمرکز من خواهد بود.

او در پایان یادآور شد: شاید جمعیت دایاسپورایی، جمعیت بالایی نباشند اما خیلی اثرگذار هستند. جوامع «دایاسپورا» جوامع مهمی هستند و خیلی از کشورها برای ۱۰ سال آینده، در این زمینه دارند سیاست‌گذاری می‌کنند. حس می‌کنم در ایران طی چند سال آینده اهمیت این موضوع بیشتر خواهد شد کما این‌که در این روزگار هم مهم است.

«دایاسپورا، مقدمه‌ای بسیار کوتاه» نوشته کوین کنی با ترجمه مسعود آقائی ساداتی و سید پیمان حقیقت‌طلب در ۱۵۶ صفحه با شمارگان ۵۰۰ نسخه و با قیمت ۶۵ هزار تومان توسط انتشارات میراث اهل قلم راهی بازار کتاب شده است.

خرید کتاب دایاسپورا مهاجرین مهاجرت کوین کنی ترجمه حقیقت طلب
برای خرید کلیک کنید و یا تماس بگیرید با 33355577 و یا تلگرام 09370770303

................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............

پس از ۲۰ سال به موطن­‌شان بر می­‌گردند... خود را از همه چیز بیگانه احساس می‌­کنند. گذشت روزگار در بستر مهاجرت دیار آشنا را هم برای آنها بیگانه ساخته است. ایرنا که که با دل آکنده از غم و غصه برگشته، از دوستانش انتظار دارد که از درد و رنج مهاجرت از او بپرسند، تا او ناگفته‌­هایش را بگوید که در عالم مهاجرت از فرط تنهایی نتوانسته است به کسی بگوید. اما دوستانش دلزده از یک چنین پرسش­‌هایی هستند ...
ما نباید از سوژه مدرن یک اسطوره بسازیم. سوژه مدرن یک آدم معمولی است، مثل همه ما. نه فیلسوف است، نه فرشته، و نه حتی بی‌خرده شیشه و «نایس». دقیقه‌به‌دقیقه می‌شود مچش را گرفت که تو به‌عنوان سوژه با خودت همگن نیستی تا چه رسد به اینکه یکی باشی. مسیرش را هم با آزمون‌وخطا پیدا می‌کند. دانش و جهل دارد، بلدی و نابلدی دارد... سوژه مدرن دنبال «درخورترسازی جهان» است، و نه «درخورسازی» یک‌بار و برای همیشه ...
همه انسان‌ها عناصری از روباه و خارپشت در خود دارند و همین تمثالی از شکافِ انسانیت است. «ما موجودات دوپاره‌ای هستیم و یا باید ناکامل بودن دانشمان را بپذیریم، یا به یقین و حقیقت بچسبیم. از میان ما، تنها بااراده‌ترین‌ها به آنچه روباه می‌داند راضی نخواهند بود و یقینِ خارپشت را رها نخواهند کرد‌»... عظمت خارپشت در این است که محدودیت‌ها را نمی‌پذیرد و به واقعیت تن نمی‌دهد ...
در کشورهای دموکراتیک دولت‌ها به‌طور معمول از آموزش به عنوان عاملی ثبات‌بخش حمایت می‌کنند، در صورتی که رژیم‌های خودکامه آموزش را همچون تهدیدی برای پایه‌های حکومت خود می‌دانند... نظام‌های اقتدارگرای موجود از اصول دموکراسی برای حفظ موجودیت خود استفاده می‌کنند... آنها نه دموکراسی را برقرار می‌کنند و نه به‌طور منظم به سرکوب آشکار متوسل می‌شوند، بلکه با برگزاری انتخابات دوره‌ای، سعی می‌کنند حداقل ظواهر مشروعیت دموکراتیک را به دست آورند ...
نخستین، بلندترین و بهترین رمان پلیسی مدرن انگلیسی... سنگِ ماه، در واقع، الماسی زردرنگ و نصب‌شده بر پیشانی یک صنمِ هندی با نام الاهه ماه است... حین لشکرکشی ارتش بریتانیا به شهر سرینگاپاتام هند و غارت خزانه حاکم شهر به وسیله هفت ژنرال انگلیسی به سرقت رفته و پس از انتقال به انگلستان، قرار است بر اساس وصیت‌نامه‌ای مکتوب، به دخترِ یکی از اعیان شهر برسد ...