ترجمه کتاب «مربی‌ شدن» [Becoming a coach: the essential ICF Guide] نوشته جاناتان پسمور [Jonathan Passmore] و تریسی سینکلیر [Tracy Sinclair] منتشر شد.

مربی‌ شدن» [Becoming a coach: the essential ICF Guide]  جاناتان پسمور [Jonathan Passmore] و تریسی سینکلیر [Tracy Sinclair

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، در مقدمه مترجمان آمده است: مربی بودن یک شیوه زیستن است، شیوه‌ای از زیستن که ایجاد صمیمیت و اعتماد، یاریگری در رشد افراد، گوش کردن موثر، پرهیز از قضاوت‌ها، پرسش‌گری مفید، تسهیل رشد و یادگیری همراهان،.... را کانون توجه خود قرار می‌دهد. شیوه‌ای که رشد فردی برای مربی را در پی دارد. گونه‌ای از زیستن است که یاریگر یادگیری و رشد همراهان است. این پرسش کلیدی در حوزه تعلیم و تربیت به صورت عمومی و حرفه مربیگری به صورت خاص مطرح است که «برای مربی شدن چه کنیم؟». یافته‌های پژوهش‌ها و اندیشه‌های اندیشمندان برجسته نشان می‌دهد که برای مربی شدن لازم است به سه بعد «شخصیت مناسب، دانش ‌مفید و تجربه مولد» توجه جدی داشته باشیم. شخصیت مناسب پیش‌نیاز و مقدمه برای مربی شدن محسوب می‌شود. حوزه دانش ما را در شناسائی و انتقال اصول، شایستگی‌ها و تکنیک‌ها یاری می‌دهد و در نهایت تمرین و کسب تجربه، تأمل کردن فردی و گفت‌وگو با دیگری درباره تمرین‌ها و تجربه‌ها رکن اجتناب‌ناپذیر مربی شدن است. مطالب کتاب به گونه‌ای تنظیم شده است که بخش زیادی از این دغدغه‌ها برای مربی شدن را پوشش می‌دهد.

این کتاب که توسط جاناتان پسمور و تریسی سینکلیر به عنوان استادان رشته مربیگری تألیف شده است؛ برای همه مربیان، چه یک سرپرست، مربی، معلم، مدیر، پزشک، استاد دانشگاه و همه انسان‌هایی که به دنبال رشد و توسعه دیگرانند یک دارایی ضروری است. نویسندگان چندین دهه تجربه و تحقیق را در یک منبع ارزشمند به ارمغان آورده‌اند و براساس مدل‌های مبتنی بر شواهد ابزار، فعالیت‌ها، تمرین‌ها تأملی و موارد ضروری دیگر را برای مربیگری فراهم کرده‌اند. از این رو، علاقه‌مندان به گذراندن دوره‌ها و سطوح حرفه‌ای مربیگری در انجمن‌ها و موسسه‌های آموزشی مربیگری، دانشجویان رشته‌ها و گرایش‌های مربیگری در دانشگاه‌ها، کارشناسان، مدیران و ملکانی که علاقه‌مند به توسعه فرهنگ مربیگری در سازمان‌هایشان هشتند نیز می‌توانند از این کتاب استفاده کنند.

کتاب «مربی‌ شدن» نوشته جاناتان پسمور و تریسی سینکلیر با ترجمه قنبر محمدی الیاسی، احسان چیت‌ساز و سمیه کرمی زندی در ۴۳۸ صفحه با شمارگان ۱۰۰ نسخه و با قیمت ۲۴۰ هزار تومان در سازمان انتشارات جهاد دانشگاهی واحد تهران عرضه شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

داستان خانواده شش‌نفره اورخانی‌... اورهان، فرزند محبوب پدر است‌ چون در باورهای فردی و اخلاق بیشتر از همه‌ شبیه‌ اوست‌... او نمی‌تواند عاشق‌ شود و بچه‌ داشته‌ باشد. رابطه‌ مادر با او زیاد خوب نیست‌ و از لطف‌ و محبت‌ مادر بهره‌ای ندارد. بخش‌ عمده عشق‌ مادر، از کودکی‌ وقف‌ آیدین‌ می‌شده، باقی‌مانده آن هم‌ به‌ آیدا (تنها دختر) و یوسف‌ (بزرگ‌‌ترین‌ برادر) می‌رسیده است‌. اورهان به‌ ظاهرِ آیدین‌ و اینکه‌ دخترها از او خوش‌شان می‌آید هم‌ غبطه‌ می‌خورد، بنابراین‌ سعی‌ می‌کند از قدرت پدر استفاده کند تا ند ...
پس از ۲۰ سال به موطن­‌شان بر می­‌گردند... خود را از همه چیز بیگانه احساس می‌­کنند. گذشت روزگار در بستر مهاجرت دیار آشنا را هم برای آنها بیگانه ساخته است. ایرنا که که با دل آکنده از غم و غصه برگشته، از دوستانش انتظار دارد که از درد و رنج مهاجرت از او بپرسند، تا او ناگفته‌­هایش را بگوید که در عالم مهاجرت از فرط تنهایی نتوانسته است به کسی بگوید. اما دوستانش دلزده از یک چنین پرسش­‌هایی هستند ...
ما نباید از سوژه مدرن یک اسطوره بسازیم. سوژه مدرن یک آدم معمولی است، مثل همه ما. نه فیلسوف است، نه فرشته، و نه حتی بی‌خرده شیشه و «نایس». دقیقه‌به‌دقیقه می‌شود مچش را گرفت که تو به‌عنوان سوژه با خودت همگن نیستی تا چه رسد به اینکه یکی باشی. مسیرش را هم با آزمون‌وخطا پیدا می‌کند. دانش و جهل دارد، بلدی و نابلدی دارد... سوژه مدرن دنبال «درخورترسازی جهان» است، و نه «درخورسازی» یک‌بار و برای همیشه ...
همه انسان‌ها عناصری از روباه و خارپشت در خود دارند و همین تمثالی از شکافِ انسانیت است. «ما موجودات دوپاره‌ای هستیم و یا باید ناکامل بودن دانشمان را بپذیریم، یا به یقین و حقیقت بچسبیم. از میان ما، تنها بااراده‌ترین‌ها به آنچه روباه می‌داند راضی نخواهند بود و یقینِ خارپشت را رها نخواهند کرد‌»... عظمت خارپشت در این است که محدودیت‌ها را نمی‌پذیرد و به واقعیت تن نمی‌دهد ...
در کشورهای دموکراتیک دولت‌ها به‌طور معمول از آموزش به عنوان عاملی ثبات‌بخش حمایت می‌کنند، در صورتی که رژیم‌های خودکامه آموزش را همچون تهدیدی برای پایه‌های حکومت خود می‌دانند... نظام‌های اقتدارگرای موجود از اصول دموکراسی برای حفظ موجودیت خود استفاده می‌کنند... آنها نه دموکراسی را برقرار می‌کنند و نه به‌طور منظم به سرکوب آشکار متوسل می‌شوند، بلکه با برگزاری انتخابات دوره‌ای، سعی می‌کنند حداقل ظواهر مشروعیت دموکراتیک را به دست آورند ...