ویرایش جدید کتاب «راهنمای میدانی پروانه‌های ایران» پس از 7 سال توسط انتشارات ایرانشناسی منتشر شد.
نسخه اولیه‌ی راهنمای میدانی پروانه‌های ایران در سال 91 و با 272 صفحه به قلم علیرضا نادری منتشر شده بود.
به گزارش ایسنا، این کتاب اکنون با ۵۲۸ صفحه و شمارگان ۵۰۰ نسخه روانه بازار کتاب شده است.
در معرفی کتاب «راهنمای میدانی پروانه‌های ایران» عنوان شده است: «راهنمای میدانی پروانه‌های ایران» تمامی گونه‌های پروانه‌ها (۴۴۲ گونه) در پنج خانواده و ۱۷ زیرخانواده که در ایران هستند، معرفی شده‌اند.
کتاب «راهنمای میدانی پروانه‌های ایران» دربردارنده هفت بخش است. نخستین بخش کتاب به بررسی موضوعاتی همچون تاریخچه پروانه‌شناسی، رده‌بندی پروانه‌ها، شکل‌شناسی پروانه‌ها، چرخه زندگی پروانه‌ها، اکولوژی و رفتارشناسی پروانه‌ها، تهدیدات و حفاظت از پروانه‌ها می‌پردازد.
هریک از بخش‌های بعدی کتاب به معرفی خانواده‌ها و زیرخانواده‌های پروانه‌های ایران اختصاص یافته است. بر اساس آنچه در پیش‌گفتار کتاب آمده است: «امروزه در جهان بیش از ۱۸ هزار گونه پروانه شناسایی و نام‌گذاری شده است. از این تعداد حدود ۴۴۰ گونه در ایران وجود دارند که حدود هفتاد تا هشتاد گونه آن اندمیک (بومی انحصاری) هستند.»
شناسایی عمومی پروانه‌ها، روش‌های شناسایی پروانه‌ها، نمایه نام علمی پروانه‌ها، فهرست پروانه‌های ایران و... مواردی است که در بخش ضمایم کتاب آورده شده است.
این کتاب حاصل تلاش مؤلف در بیش از ۵۰۰ سفر میدانی، جمع‌آوری هزاران نمونه پروانه و مطالعه مجموعه‌های علمی متعدد داخلی و خارجی در بیش از ۲۸ سال گذشته است.
«راهنمای میدانی پروانه‌های ایران» به نوعی تنظیم‌شده تا خوانندگان از هر منطقه کشور، قادر باشند گونه‌هایی از منطقه خود را در آن پیدا کنند. چارچوب ساده کتاب و نحوه ارائه تصاویر پروانه‌های زنده نیز سبب تسهیل استفاده از آن می‌شود.
این کتاب که مبتنی بر اطلاعات پایه‌ای موجود و تجربیات شخصی مؤلف است، نیازهای اولیه مخاطبین را برای شناسایی گونه‌های پروانه‌های ایران برآورده می‌کند و می‌تواند گامی در جهت حفاظت از این گونه‌های ارزشمند باشد.
در بخشی از کتاب درباره پروانه‌نگری در ایران آمده است: «هر نقطه از ایران دارای تنوع خاص است، به همین دلیل مشکل بتوان نقطه‌ای خاص را برای پروانه‌نگری پیشنهاد داد، ولی بی‌شک برای دیدن تنوع زیاد و پروانه‌های بیشتر در یک روز مناطق کوهستانی البرز، ارسباران، زاگرس میانی و نیز مناطق جنگلی گلستان توصیه می‌شود. استان‌های آذربایجان شرقی و غربی از پرتنوع‌ترین مناطق کشور برای پروانه‌ها به‌شمار می‌آیند. استان‌های واقع در حاشیه کویر لوت و کویر مرکزی اگرچه از تنوع کمتری برخوردارند، تعداد بیشتری از گونه‌های اندمیک نسبت به شمال غرب کشور را در خود جای داده‌اند.»
................ هر روز با کتاب ...............
