کتاب «فوکوشیما» [Japan's 2011 natural disasters and nuclear meltdown] ویراسته مایرا ایمل با ترجمه یاسمین مشرف توسط انتشارات ققنوس منتشر و راهی بازار نشر شد.

حادثه اتمی فوکوشیما» [Japan's 2011 natural disasters and nuclear meltdown]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، درباره حادثه «فوکوشیما» باید گفت در ۱۱ مارس سال ۲۰۱۱ زمین‌لرزه‌ای که پنجمین زمین لرزه قدرتمند ۱۰۰ سال گذشته محسوب می‌شود، در ژاپن رخ داد که حوادث زنجیره‌ای قدرتمندی به دنبال داشت. سونامی ناشی از این زلزله هر چیزی را که بر سر راهش قرار داشت بلعید و در حالی که مردم تلاش می‌کردند با خسارت برجای مانده از زلزله و سونامی مقابله کنند، زلزله و سپس سونامی، موجب انفجار شدیدی شدند که نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما دایچی را لرزاند و در یکی از رآکتورهای آن نشتی ایجاد کرد. به این‌ترتیب وحشت شدیدی از وقوع ذوب هسته‌ای ژاپن را در بر گرفت. با تشخیص بالا بودن میزان تشعشع در تأسیسات، تلاش‌ها برای کنترل بحران آلودگی در این نیروگاه متوقف شد. در آن‌روزها زنجیره‌ای از حوادث فاجعه‌بار ثبات ژاپن را به شدت تهدید می‌کرد.

نسخه اصلی کتاب «فوکوشیما» سال ۲۰۱۴ توسط انتشارات گرین هِوِن (Greenhaven Press) منتشر شده است. این‌کتاب هم مانند دیگر عناوین مجموعه «چشم‌اندازهایی از تاریخ معاصر» دربردارنده ۳ بخش اصلی است که به‌ترتیب پیش‌زمینه‌های حادثه تاریخی، مباحث پیرامون آن و روایت‌های شخصی را شامل می‌شوند. بخش اول کتاب پیش‌رو «زمینه تاریخی بلایای طبیعی و ذوب هسته‌ای سال ۲۰۱۱ ژاپن» نام دارد و ۶ دیدگاه یا مقاله را با این‌ عناوین شامل می‌شود: «بلایای سال ۲۰۱۱ ژاپن: نمای کلی»، «ژاپن زیر و رو شد؛ ابتدا زمین‌لرزه‌ها، سپس سونامی _ و اکنون ویرانی‌های احتمالی ناشی از ذوب هسته‌ای»، «انفجار دوم در نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما»، «حقیقت زهرآگین در مورد اعجاز ژاپن»، «آیا ایالات متحده می‌تواند رسیدن بقایای سونامی ژاپن به سواحل غربی خود را مهار کند؟» و «من یکی از اعضای فوکوشیما ۵۰ هستم».

«مباحث پیرامون فجایع طبیعی و ذوب هسته‌ای سال ۲۰۱۱ ژاپن» هم دومین‌بخش کتاب است که دربردارنده ۹ دیدگاه است. این‌ مقالات و دیدگاه‌ها به‌ترتیب عبارتند از: «ژاپن آمادگی خوبی برای سونامی داشت»، «هزاران نفر به دلیل آماده نبودن ژاپن برای سونامی جان خود را از دست دادند»، «حادثه نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما فاجعه‌ای ساخته دست انسان بود»، «واکنش اولیه دولت کان به بلایا معقول بود»، «دولت ژاپن باید برنامه خود را برای مقابله با بلایا اصلاح کند»، «تاثیرات فاجعه»، «خودمهاری زیاد به منافع ملی ژاپن آسیب خواهد رساند» و «ذوب هسته‌ای ژاپن» و «زلزله، سونامی، ذوب هسته‌ای _ تاثیر فجایع سه‌گانه در ژاپن و در جهان».

۷ دیدگاه از دیدگاه‌های مندرج در کتاب هم در بخش سوم آن قرار دارند که «روایت‌های شخصی» نام دارد. این‌دیدگاه‌ها هم از اول تا هفتم به این‌ترتیبند: «زلزله زنی تاجر از اهالی توکیو را گرفتار می‌کند»، «دانش‌آموزی خارجی که در زمان زمین‌لرزه سال ۲۰۱۱ در توکیو بوده است»، «نویسنده‌ای که از زلزله و سایر بلایای سال ۲۰۱۱ جان به در برده است»، «یکی از آوارگان ژاپنی به بیان نگرانی‌هایش می‌پردازد»، «پس از فاجعه: بازگشت به ژاپن ویران‌شده»، «روزنامه‌نگاری از نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما بازدید می‌کند»، «ردیابی آب‌آورد سونامی».

در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:

گزارش موقت هیئت‌مدیره که در پایان سال ۲۰۱۱ منتشر شد، بیشترین کوتاهی را به دلیل کم‌اهمیت‌ پنداشتن تهدید سونامی متوجه تپکو، و به‌دلیل خطاهای انسانی در عملکرد سیستم خنک‌کننده اضطراری و ناتوانی در اجرای عملیات تخلیه یا اطلاع‌رسانی دقیق و به‌موقع، متوجه کارکنان این شرکت دانسته است.

این‌حادثه همچنین نشان داد که رهبران ژاپن تا چه اندازه به استفاده از انرژی هسته‌ای پایبندند تا آن‌جا که تعداد کمی از آنها به ارزیابی مجدد این‌موضوع تمایل دارند. «دهکده هسته‌ای» شامل طرفداران انرژی هسته‌ای، از جمله مسوولان خدمات شهری، ماموران دولتی، سیاستمداران، روزنامه‌نگاران و کارشناسان، بی‌رحمانه به کان اتهام وارد کردند زیرا وی بلافاصله پس از ۱۱ مارس به‌ صراحت از تپکو انتقاد و سوالاتی در مورد ایمنی انرژی هسته‌ای مطرح کرده و حمایت خود از اتکای بیشتر به انرژی‌های تجدیدپذیر را اعلام کرده بود. کان پیش‌تر شکایت کرده بود که تپکو اطلاعات موثقی ارایه نمی‌دهد و او به همین دلیل بلافاصله پس از ۱۱ مارس برای دریافت کمک و اطلاعات با ایالات متحده تماس گرفته است. به دنبال وقوع انفجارها و ذوب هسته‌ای (تپکو سرانجام در ماه مه به وقوع ذوب هسته‌ای اذعان کرد)، تپکو در ۱۵ مارس به کان اطلاع داد که می‌خواهد همه کارگران خود را از نیروگاه فوکوشیما خارج کند، اما وی از دادن اجازه این‌ کار خودداری کرد. بعدها کان نگرانی خود را از این موضوع آشکار کرد که اگر کارکنان اضطراری نیروگاه آن‌جا را ترک کنند، شاید تخلیه توکیو _ سناریویی شبیه کابوس _ ضرورت پیدا کند.

این‌کتاب در ۱۸۳ صفحه مصور، با شمارگان هزار و ۱۰۰ نسخه و قیمت ۹۵ هزار تومان منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

«خرد»، نگهبانی از تجربه‌هاست. ما به ویران‌سازی تجربه‌ها پرداختیم. هم نهاد مطبوعات را با توقیف و تعطیل آسیب زدیم و هم روزنامه‌نگاران باتجربه و مستعد را از عرصه کار در وطن و یا از وطن راندیم... کشور و ملتی که نتواند علم و فن و هنر تولید کند، ناگزیر در حیاط‌خلوت منتظر می‌ماند تا از کالای مادی و معنوی دیگران استفاده کند... یک روزی چنگیز ایتماتوف در قرقیزستان به من توصیه کرد که «اسب پشت درشکه سیاست نباش. عمرت را در سیاست تلف نکن!‌» ...
هدف اولیه آموزش عمومی هرگز آموزش «مهارت‌ها» نبود... سیستم آموزشی دولت‌های مرکزی تمام تلاش خود را به کار گرفتند تا توده‌ها را در مدارس ابتدایی زیر کنترل خود قرار دهند، زیرا نگران این بودند که توده‌های «سرکش»، «وحشی» و «از لحاظ اخلاقی معیوب» خطری جدی برای نظم اجتماعی و به‌علاوه برای نخبگان حاکم به شمار روند... اما هدف آنها همان است که همیشه بوده است: اطمینان از اینکه شهروندان از حاکمان خود اطاعت می‌کنند ...
کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...