شماره‌ دوازدهم دوره‌ جدید مجله‌ تجربه با تصویر جلدی از محمدرضا شجریان و هوشنگ ابتهاج منتشر شد.

شجریان امیر هوشنگ ابتهاج تجربه

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایرنا؛ این شماره که در سال‌روزِ تولدِ محمدرضا شجریان و چهلمین روزِ درگذشتِ هوشنگ ابتهاج منتشر شده‌است، ویژه‌نامه‌ای است تحلیلی در نسبتِ این ۲ که با عنوانِ اصلیِ سایه‌ی سیاووش بر پیشخوانِ مطبوعات قرار گرفته است.

هوشنگ ابتهاج و محمدرضا شجریان چه نسبتی به هم داشتند؟ آغازِ یکی‌شدن و همکاری‌های نزدیک‌شان چه زمانی بود؟ چه کارهای مشترکی با هم داشتند؟ شجریان چه کارهایی را از سایه خوانده است؟ در آثار مشترک‌شان، نقشِ شعرِ سایه و صدا و کاراکترِ شجریان در موفقیتِ آن‌ها چه بود؟ قطعه‌ «سپیده» در چه شرایطی منتشر شد و چگونه به سرودِ غیر رسمیِ مردمِ ایران با هزار امید و آرزو بدل شد؟ در دورانِ مدیریتِ سایه بر رادیو، شجریان چه می‌کرد؟ منتقدان سایه در آن دوران چه می‌گویند؟ ماجرای استعفای دسته‌جمعی از رادیو چه بود؟ نامه‌ استعفا چگونه شکل گرفت؟ اختلافاتِ سایه و شجریان در نزدیک به نیم قرن دوستی و نزدیکی و همکاری، چه بود؟ چرا شجریان در دو دهه‌ی ۶۰ و ۷۰ تقریبا هیچ شعری از سایه نخواند؟ این دو در نهایت چطور با اختلافات‌شان کنار آمدند و از آن عبور کردند؟ آغازِ فعالیتِ دوباره‌ آن‌ها چگونه شکل گرفت؟ جام تُهی در چه شرایطی منتشر شد؟ تاثیرِ متقابلِ موسیقی و سیاست بر هم چیست؟ پاسخ داده شود.

این‌ها و چند مسئله‌ دیگر، پرسش‌هایی است که تلاش شده در این ویژه‌نامه به آن‌ها پاسخ داده شود. در این مسیر کوشش شده در کنارِ گزارش‌ها و روایت‌های مستند، تاریخی و دستِ اول، با هنرمندان، همکاران، دوستان و نزدیکان و بازی‌گردانانِ این سال‌ها گفت‌وگو شود تا روایتی دست‌اول‌تر و مستقیم‌تر از نسبتِ سایه و شجریان منتشر شود؛ روایت‌هایی که فکر می‌کنیم به این ویژه‌نامه قابلیتِ ارجاع در سال‌های بعد را داده و آن را به منبعی ارزشمند برای آرشیوها و پژوهش‌گران و علاقمندان موسیقی تبدیل خواهد کرد.

این شماره با آثار و گفتاری از علی اکبر شکارچی، حن ناهید، سعید فرج‌پوری، هادی منتظری، صدیق تعریف، خسرو پارسا، سید محمد بهشتی، علی دهباشی، محمد جواد غلامرضا کاشی، میرعلیرضا میرعلی‌نقی، شاهرخ تویسرکانی، فردین خلعتبری، پویا سرایی، مهیار علیزاده، مهدی فیروزیان، سید عباس سجادی، مزدک دانشور،فرشین کاظمی‌نیا و نویسندگان و اعضای تحریریه‌ مجله‌ی تجربه منتشر شده است.

مدیر مسئول تجربه کتایون بناساز است و پژمان موسوی سردبیری آن را بر عهده دارد. عکس جلد این شماره هم از ژاله ستار است.

این شماره از تجربه‌ در 144 صفحه و با قیمت 75هزار تومان توزیع شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...