بیست‌ و پنجمین شمارۀ نشریۀ ادبی «چامه» ویژۀ هرمز علی‌پور (شاعر پیشکسوت) منتشر شد.

بیست‌ و پنجمین شمارۀ نشریۀ ادبی «چامه»

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، هرمز علی‌پور، از بنیانگذاران شعر ناب در دهۀ پنجاه شمسی ست.

در این شماره از «چامه» شاعران، نویسندگان و منتقدان دربارۀ شخصیت ادبی هرمز علی‌پور سخن گفته‌اند؛ محمد آشور، داود جمالی، بهاالدین مرشدی، محسن بوالحسنی، حبیب پیام، ودود جوانی، سریا داودی حموله، آزاده کاظمی، احسان گرایلی، علیرضا شکرریز و کورش فلاحتی از آن جمله‌اند.

صادق رحمانی، مدیر و سردبیر این دوماهنامۀ ادبی در سخن آغاز نوشته است: «کمی بیش از پنجاه سال پیش، پنج شاعر جوان که بزرگترین‌شان ۲۳ ساله بود، حول محور زبان و نگاهی شاعرانه به اسلوب پسانیمائی جریانی خاص را رقم زدند که دریچه‌های تازه‌ای را به افق‌ شعر مدرن گشود. البته حرکت‌های تازۀ پسانیمایی از آغاز دهۀ پنجاه رواج یافته بود. حول محور زبان و نگاهی شاعرانه به اسلوب پسا نیمائی جریانی خاص را رقم زدند که دریچه‌های تازه‌ای را به افق‌ شعر مدرّن تجربه گشود».

در بخش داستان که سرپرستی آن به عهدۀ محمدجواد جزینی است، هشت داستان کوتاه ایرانی به چاپ رسیده است: مائده رمضان‌خانی (چرخ فلک)، افسر مسعودیان (مردی که دوبار مرد)، سمیه کاتبی (تپه‌های کهن‌دژ)، مجیر مهرعلیزاده (دگردیسی)، لاله بهاری (روسری)، نازلی ساروی(توت‌های سرخ)، حدیث سلحشور(ولد) ، راحله بهادر و پامِلا پینتر با چهار داستان کوتاه.

در بخش شعر زمان که ضیاءالدین خالقی عهده دار سرپرستی آن است: پوران کاوه، مظاهر شهامت، علی جهانگیری، اکبر قناعت‌زاده، رضا یاوری، حسن خدابنده، علی مشکات، حامد معراجی، عبدالرحیم سعیدی راد، شهین راکی، گالیا توانگر، سهیلا سندیانی، حسین نوروزی‌پور، شادیه غفاری، صفیه پاپی، زهرا صیاد مصلح(فرزانه)، صدیقه قوامی، پانته‌آ گلپر، سهراب سالک تازه‌ترین شعرهای خود را منتشر کرده‌اند.

در بخش شعر و ترجمه که با نظارت موسی بیدج اداره می‌شود، مصاحبه‌ای اختصاصی با موسی حوامده شاعر فلسطینی انجام شده است. سامره عباسی گفت‌وگویی با دنیا میخائیل را ترجمه کرده است و محمدالامین ‌الکرخی چند شعر تازه را از عیسی مخلوف؛ شاعر لبنانی به فارسی برگردانده است.

نقدی از ضیاءالدین خالقی بر کتاب رحمت حقی‌پور، خوانش شعری از لیلا فراهانی، نوشتۀ مهدی شکری و بررسی مجموعه شعرهای محمدعلی حسنلو از میترا سرانی اصل از دیگر مطالب این دوماهنامۀ ادبی است.
شماره بعدی دوماهنامۀ ادبی چامه به بهاء الدین خرمشاهی اختصاص دارد و دبیری این ویژه‌نامه را رضا اسماعیلی، بر عهده خواهد داشت.

این شماره از مجلۀ «چامه» در ۱۸۲ صفحه منتشر شده است. علاقه‌مندان به ادبیات و کتاب‌خوانی می‌توانند بیست و پنجمین شماره نشریه ادبی «چامه» را علاوه بر دکه‌های مطبوعات از فروشگاه مجازی «فیدیبو»، «طاقچه» و «جار» تهیه کنند.

................ هر روز با کتاب ...............

هنرمندی خوش‌تیپ به‌نام جد مارتین به موفقیت‌های حرفه‌ای غیرمعمولی دست می‌یابد. عشقِ اُلگا، روزنامه‌نگاری روسی را به دست می‌آورد که «کاملا با تصویر زیبایی اسلاوی که به‌دست آژانس‌های مدلینگ از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی رایج شده است، مطابقت دارد» و به جمع نخبگان جهانی هنر می‌پیوندد... هنرمندی ناامید است که قبلا به‌عنوان یک دانشجوی جوان معماری، کمال‌گرایی پرشور بوده است... آگاهیِ بیشتر از بدترشدنِ زندگی روزمره و چشم‌انداز آن ...
آیا مواجهه ما با مفهوم عدالت مثل مواجهه با مشروطه بوده است؟... «عدالت به مثابه انصاف» یا «عدالت به عنوان توازن و تناسب» هر دو از تعاریف عدالت هستند، اما عدالت و زمینه‌های اجتماعی از تعاریف عدالت نیستند... تولیدات فکری در حوزه سیاست و مسائل اجتماعی در دوره مشروطه قوی‌تر و بیشتر بوده یا بعد از انقلاب؟... مشروطه تبریز و گیلان و تاحدی مشهد تاحدی متفاوت بود و به سمت اندیشه‌ای که از قفقاز می‌آمد، گرایش داشت... اصرارمان بر بی‌نیازی به مشروطه و اینکه نسبتی با آن نداریم، بخشی از مشکلات است ...
وقتی با یک مستبد بی‌رحم که دشمنانش را شکنجه کرده است، صبحانه می‌خورید، شگفت‌آور است که چقدر به ندرت احساس می‌کنید روبه‌روی یک شیطان نشسته یا ایستاده‌اید. آنها اغلب جذاب هستند، شوخی می‌کنند و لبخند می‌زنند... در شرایط مناسب، هر کسی می‌تواند تبدیل به یک هیولا شود... سیستم‌های خوب رهبران بهتر را جذب می‌کنند و سیستم‌های بد رهبران فاسد را جذب می‌کنند... به جای نتیجه، روی تصمیم‌گیری‌ها تمرکز کنیم ...
دی ماهی که گذشت، عمر وبلاگ نویسی من ۲۰ سال تمام شد... مهر سال ۸۸ وبلاگم برای اولین بار فیلتر شد... دی ماه سال ۹۱ دو یا سه هفته مانده به امتحانات پایان ترم اول مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه اخراج شدم... نه عضو دسته و گروهی بودم و هستم، نه بیانیه‌ای امضا کرده بودم، نه در تجمعی بودم. تنها آزارم! وبلاگ نویسی و فعالیت مدنی با اسم خودم و نه اسم مستعار بود... به اعتبار حافظه کوتاه مدتی که جامعه‌ی ایرانی از عوارض آن در طول تاریخ رنج برده است، باید همیشه خود را در معرض مرور گذشته قرار دهیم ...
هنگام خواندن، با نویسنده‌ای روبه رو می‌شوید که به آنچه می‌گوید عمل می‌کند و مصداق «عالِمِ عامل» است نه زنبور بی‌عسل... پس از ارائه تعریفی جذاب از نویسنده، به عنوان «کسی که نوشتن برای او آسان است (ص17)»، پنج پایه نویسندگی، به زعم نویسنده کتاب، این گونه تعریف و تشریح می‌شوند: 1. ذوق و استعداد درونی 2. تجربه 3. مطالعات روزآمد و پراکنده 4. دانش و تخصص و 5. مخاطب شناسی. ...