بیست‌ و پنجمین شمارۀ نشریۀ ادبی «چامه» ویژۀ هرمز علی‌پور (شاعر پیشکسوت) منتشر شد.

بیست‌ و پنجمین شمارۀ نشریۀ ادبی «چامه»

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، هرمز علی‌پور، از بنیانگذاران شعر ناب در دهۀ پنجاه شمسی ست.

در این شماره از «چامه» شاعران، نویسندگان و منتقدان دربارۀ شخصیت ادبی هرمز علی‌پور سخن گفته‌اند؛ محمد آشور، داود جمالی، بهاالدین مرشدی، محسن بوالحسنی، حبیب پیام، ودود جوانی، سریا داودی حموله، آزاده کاظمی، احسان گرایلی، علیرضا شکرریز و کورش فلاحتی از آن جمله‌اند.

صادق رحمانی، مدیر و سردبیر این دوماهنامۀ ادبی در سخن آغاز نوشته است: «کمی بیش از پنجاه سال پیش، پنج شاعر جوان که بزرگترین‌شان ۲۳ ساله بود، حول محور زبان و نگاهی شاعرانه به اسلوب پسانیمائی جریانی خاص را رقم زدند که دریچه‌های تازه‌ای را به افق‌ شعر مدرن گشود. البته حرکت‌های تازۀ پسانیمایی از آغاز دهۀ پنجاه رواج یافته بود. حول محور زبان و نگاهی شاعرانه به اسلوب پسا نیمائی جریانی خاص را رقم زدند که دریچه‌های تازه‌ای را به افق‌ شعر مدرّن تجربه گشود».

در بخش داستان که سرپرستی آن به عهدۀ محمدجواد جزینی است، هشت داستان کوتاه ایرانی به چاپ رسیده است: مائده رمضان‌خانی (چرخ فلک)، افسر مسعودیان (مردی که دوبار مرد)، سمیه کاتبی (تپه‌های کهن‌دژ)، مجیر مهرعلیزاده (دگردیسی)، لاله بهاری (روسری)، نازلی ساروی(توت‌های سرخ)، حدیث سلحشور(ولد) ، راحله بهادر و پامِلا پینتر با چهار داستان کوتاه.

در بخش شعر زمان که ضیاءالدین خالقی عهده دار سرپرستی آن است: پوران کاوه، مظاهر شهامت، علی جهانگیری، اکبر قناعت‌زاده، رضا یاوری، حسن خدابنده، علی مشکات، حامد معراجی، عبدالرحیم سعیدی راد، شهین راکی، گالیا توانگر، سهیلا سندیانی، حسین نوروزی‌پور، شادیه غفاری، صفیه پاپی، زهرا صیاد مصلح(فرزانه)، صدیقه قوامی، پانته‌آ گلپر، سهراب سالک تازه‌ترین شعرهای خود را منتشر کرده‌اند.

در بخش شعر و ترجمه که با نظارت موسی بیدج اداره می‌شود، مصاحبه‌ای اختصاصی با موسی حوامده شاعر فلسطینی انجام شده است. سامره عباسی گفت‌وگویی با دنیا میخائیل را ترجمه کرده است و محمدالامین ‌الکرخی چند شعر تازه را از عیسی مخلوف؛ شاعر لبنانی به فارسی برگردانده است.

نقدی از ضیاءالدین خالقی بر کتاب رحمت حقی‌پور، خوانش شعری از لیلا فراهانی، نوشتۀ مهدی شکری و بررسی مجموعه شعرهای محمدعلی حسنلو از میترا سرانی اصل از دیگر مطالب این دوماهنامۀ ادبی است.
شماره بعدی دوماهنامۀ ادبی چامه به بهاء الدین خرمشاهی اختصاص دارد و دبیری این ویژه‌نامه را رضا اسماعیلی، بر عهده خواهد داشت.

این شماره از مجلۀ «چامه» در ۱۸۲ صفحه منتشر شده است. علاقه‌مندان به ادبیات و کتاب‌خوانی می‌توانند بیست و پنجمین شماره نشریه ادبی «چامه» را علاوه بر دکه‌های مطبوعات از فروشگاه مجازی «فیدیبو»، «طاقچه» و «جار» تهیه کنند.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...