ژان ژاک سامپه [Jean-Jacques Sempé] تصویرگر مجموعه داستان‌های کودک «نیکولا کوچولو» [Le Petit Nicolas] در سن ۸۹ سالگی درگذشت.

ژان ژاک سامپه [Jean-Jacques Sempé] نیکولا کوچولو» [Le Petit Nicolas]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، معروف‌ترین اثر ژان ژاک سامپه تصویرگری سری داستان‌های کودکانه و فرانسوی «نیکولا کوچولو» است که اولین سری از آن در تاریخ ۲۹ مارس ۱۹۵۹ به قلم رنه گوسینی نوشته شد و همکاری این دوچهره فرانسوی موجب شد که آثارشان با نام «سمپه-گوسینی» نیز شناخته شود.

این داستان‌ها که چشم‌اندازی ایده‌ال به کودکی در دهه ۱۹۵۰ فرانسه دارد به یک کتاب پرفروش در سطح بین‌المللی تبدیل و به چندین زبان نیز ترجمه شد.

«سامپه » علاوه بر تصویرگری «نیکولا کوچولو»، بیش از هر هنرمند دیگری طراحی جلد نخست مجله نیویورکر را بر عهده داشته است.

مارک لکارپنتیه زندگی‌نامه‌نویس و دوست این کارتونیست، به خبرگزاری فرانسه گفت: «ژان ژاک سمپه، کاریکاتوریست در هشتاد و نهمین سال زندگی‌اش، در اقامتگاه تعطیلاتش، در کنار همسر و دوستان نزدیکش، در آرامش درگذشت».

«سامپه» که در ابتدا می خواست پیانیست شود و دوران کودکی سختی را پشت سر گذاشت، در ۱۴ سالگی قبل از اینکه با اعلام دروغین سن خود به ارتش بپیوندد، مدرسه را رها کرد. با این حال، زندگی نظامی با او سازگار نبود و شروع به فروش نقاشی به روزنامه‌های پاریس کرد.

زمانی که در یک آژانس مطبوعاتی کار می کرد، با اسطوره کاریکاتور رنه گوسینی آشنا شد و با هم در سال ۱۹۵۹ داستان‌های «نیکلا کوچوکو» را خلق کردند.

امروزه این کتاب‌ها با بیش از ۱۵ میلیون نسخه در ۴۵ کشور جهان از جمله پرفروش‌ترین کتاب‌های بین‌المللی هستند و یک مجموعه فیلم و کارتون محبوب با اقتباس از آنها ساخته شده است. او در سال ۱۹۷۸ توسط نیویورکر استخدام شد و به موفقیتی پایدار دست یافت.

«سامپه» در آثارش شخصیت‌های کوچک را در دنیایی بزرگ از خطوط نرم قرار می‌دهد و حقایق خنده‌دار و گاه تند در مورد جهان را بدون توسل به تمسخر بیان می‌کرد.

................ هر روز با کتاب ...............

پس از ۲۰ سال به موطن­‌شان بر می­‌گردند... خود را از همه چیز بیگانه احساس می‌­کنند. گذشت روزگار در بستر مهاجرت دیار آشنا را هم برای آنها بیگانه ساخته است. ایرنا که که با دل آکنده از غم و غصه برگشته، از دوستانش انتظار دارد که از درد و رنج مهاجرت از او بپرسند، تا او ناگفته‌­هایش را بگوید که در عالم مهاجرت از فرط تنهایی نتوانسته است به کسی بگوید. اما دوستانش دلزده از یک چنین پرسش­‌هایی هستند ...
ما نباید از سوژه مدرن یک اسطوره بسازیم. سوژه مدرن یک آدم معمولی است، مثل همه ما. نه فیلسوف است، نه فرشته، و نه حتی بی‌خرده شیشه و «نایس». دقیقه‌به‌دقیقه می‌شود مچش را گرفت که تو به‌عنوان سوژه با خودت همگن نیستی تا چه رسد به اینکه یکی باشی. مسیرش را هم با آزمون‌وخطا پیدا می‌کند. دانش و جهل دارد، بلدی و نابلدی دارد... سوژه مدرن دنبال «درخورترسازی جهان» است، و نه «درخورسازی» یک‌بار و برای همیشه ...
همه انسان‌ها عناصری از روباه و خارپشت در خود دارند و همین تمثالی از شکافِ انسانیت است. «ما موجودات دوپاره‌ای هستیم و یا باید ناکامل بودن دانشمان را بپذیریم، یا به یقین و حقیقت بچسبیم. از میان ما، تنها بااراده‌ترین‌ها به آنچه روباه می‌داند راضی نخواهند بود و یقینِ خارپشت را رها نخواهند کرد‌»... عظمت خارپشت در این است که محدودیت‌ها را نمی‌پذیرد و به واقعیت تن نمی‌دهد ...
در کشورهای دموکراتیک دولت‌ها به‌طور معمول از آموزش به عنوان عاملی ثبات‌بخش حمایت می‌کنند، در صورتی که رژیم‌های خودکامه آموزش را همچون تهدیدی برای پایه‌های حکومت خود می‌دانند... نظام‌های اقتدارگرای موجود از اصول دموکراسی برای حفظ موجودیت خود استفاده می‌کنند... آنها نه دموکراسی را برقرار می‌کنند و نه به‌طور منظم به سرکوب آشکار متوسل می‌شوند، بلکه با برگزاری انتخابات دوره‌ای، سعی می‌کنند حداقل ظواهر مشروعیت دموکراتیک را به دست آورند ...
نخستین، بلندترین و بهترین رمان پلیسی مدرن انگلیسی... سنگِ ماه، در واقع، الماسی زردرنگ و نصب‌شده بر پیشانی یک صنمِ هندی با نام الاهه ماه است... حین لشکرکشی ارتش بریتانیا به شهر سرینگاپاتام هند و غارت خزانه حاکم شهر به وسیله هفت ژنرال انگلیسی به سرقت رفته و پس از انتقال به انگلستان، قرار است بر اساس وصیت‌نامه‌ای مکتوب، به دخترِ یکی از اعیان شهر برسد ...