کتاب «سینما و رسانه‌های جنگی آمریکا» [American war cinema and media since Vietnam] می‌گوید که پس از ۵۳ سال از سخنرانی هشدارآمیز آیزنهاور درباره تشکیل کنسرسیوم نظامی و صنعتی و به خطر افتادن دموکراسی در آمریکا، اینک آن ائتلاف به شکل کامل‌تری ایجاد شده است.

سینما و رسانه‌های جنگی آمریکا» [American war cinema and media since Vietnam]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از فارس، کتاب «سینما و رسانه‌های جنگی آمریکا بعد از جنگ ویتنام سیاست، ایدئولوژی و طبقه» به تازگی از سوی دانشگاه مفید به چاپ دوم رسیده است؛ کتابی که پاتریشیا کیتون و پیترشکنر آن را نوشته و فواد ایزدی و علیرضا ثمودی آن را به زبان فارسی ترجمه کرده‌اند.

چنان‌که مترجم اثر می‌نویسد، در چند دهه گذشته و به ویژه پس از پایان جنگ ویتنام، ارتش آمریکا جای پای محکمی برای خود در ساختارهای فرهنگی این کشور دست و پا کرده است. هم‌اکنون یک ائتلاف واقعی میان هالیوود، پنتاگون، بازی‌های ویدئویی جنگی و صنعت اسلحه‌سازی در آمریکا به وجود آمده است.

این چهار ضلع تشکیل‌دهنده این ائتلاف برای یکدیگر سودآوری قابل توجهی دارند و از یکدیگر حمایت ایدئولوژیکی به عمل می‌آورند. در این میان، هیچ یک از ژانرهای سینمایی دیگر به اندازه ژانر فیلم‌های جنگی نمی‌تواند تضادهای موجود در جامعه آمریکا از جمله انگاره‌هایی همچون طبقه اجتماعی، سیاست، ایدئولوژی اجتماعی و اقتصادی را تبیین کند.

نویسندگان کتاب «سینما و رسانه‌های جنگی آمریکا» تلاش کرده‌اند تا در این اثر خود به وجود ارتباط‌های مالی گسترده پنتاگون با شرکت‌های تولیدکننده بازی‌های جنگی اشاره کنند. به عنوان نمونه، آن‌ها به این موضوع توجه دارند که پنتاگون در سال ۲۰۱۰ قراردادهایی را با شرکت‌های تولیدکننده بازی‌های ویدئویی امضا کرد تا از این راه، نسلی از بازی‌کنندگان را جذب ارتش کنند. یا پس از حوادث ۱۱ سپتامبر، سازندگان بازی‌هایی همچون «فراخوان خدمت» یا «مدال افتخار» تلاش می‌کنند تا عملیات‌های نیورهای ویژه آمریکا در سراسر جهان را به تصویر بکشند.

یکی از نکات قابل توجه در این کتاب، اشاره به آخرین سخنرانی آیزنهاور (از رؤسای جمهور آمریکا) در ۱۷ ژانویه ۱۹۶۷ و هشدار وی در خصوص شکل‌گیری کنسرسیوم نظامی و صنعتی و به خطر افتادن فرآیندهای دموکراتیک در آمریکاست. نویسندگان کتاب به این موضوع اشاره می‌کنند که با گذشت بیش از ۵۰ سال از این سخنرانی مهم، هم‌اکنون چهارپایه دیگر به این کنسرسیوم اضافه شده است: صنعت سرگرم‌کننده فیلم‌ها، تلویزیون و بازی‌های ویدئویی، کنگره، صنعت اسلحه‌سازی داخلی و ظهور اتاق‌های فکر که بیش‌تر محافظه‌کار هستند.

کتاب «سینما و رسانه‌های جنگی آمریکا» می‌کوشد این موضوع را که هر رخداد جنگی در جهان با بازیگری آمریکا، با پشتوانه فرهنگی و پیوست رسانه‌ای همراه است، در دو بخش و 9 فصل نشان دهد.

این کتاب، اولین بار در سال ۹۷ منتشر شد و با وجود محتوای نسبتاً سخت‌خوان آن و حجم بالای کتاب، در زمستان ۹۸ به چاپ دوم رسید. کتاب «سینما و رسانه‌های جنگی آمریکا» در ۵۰۲ صفحه و شمارگان ۳۰۰ نسخه، با قیمت ۵۵ هزار تومان منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...
عدالت در یک جامعه پسادیکتاتوری چگونه باید تأمین شود؟... آلمان پیش از این نیز مجبور شده بود با بقایای حکومت دیکتاتوری هیلتر و جرائم آنها مواجه شود... آیا باید دست به پاکسازی ادارات دولتی از افرادی زد که با حکوت کمونیستی همکاری داشته‌اند؟... احکام بر اساس قانونی تنظیم می‌شدند که کمترین مجازات را مقرر کرده بود... رسیدگی به هتک حیثیت افراد در رژیم گذشته... بسیاری از اساتید و استادیاران به عنوان خبرچین برای اشتازی کار می‌کردند ...