نشر هنوز از مجموعه کتاب‌های «ادبیات و زندگی» خود کتاب «تسکین» [Recovery: Vintage Minis] نوشته هلن مک‌دونالد [Helen Macdonald] و ترجمه غزاله شعبانی را منتشر کرد.

تسکین» [Recovery: Vintage Minis] هلن مک‌دونالد [Helen Macdonald

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، کتاب «تسکین» با شمارگان هزار نسخه، ۱۵۰ صفحه و بهای ۴۹ هزار تومان منتشر شده است.

مجموعه کتاب‌های «ادبیات و زندگی» شامل گزیده از نوشته‌های برخی از بزرگترین نویسندگان جهان درباره تجربه‌هایی که زندگی انسان را می‌سازند. این کتاب‌های کوچک در عین اختصار، اصالت نوشتار را حفظ کرده‌اند و طیف وسیعی از موضوعات را در بر می‌گیرند – از تولد گرفته تا مرگ – و هر آنچه در فاصله این دو اتفاق می‌افتد.

کتاب «تسکین» از کتاب «ق مثل قوش» هلن مک‌دونالد گرفته شده است و روایتی است صادقانه از نبرد نویسنده با اندوه طی فرآیند سخت اهلی شدن قوش و غیراهلی شدن خودش، کتابی است درباره خاطره و طبیعت و نژاد و ملیت و اینکه چگونه می‌توان مرگ را با زندگی و عشق پیوند داد.

«ق مثل قوش» آمیزه‌ای خارق العااده از نگارش درباره طبیعت و مجموعه خاطرات اوست که بلافاصله در لیست کتاب‌های پرفروش قرار گرفت و اولین مجموعه خاطراتی بود که جایزه ادبی سمیوئل جانسن را برد.

کتاب شامل ۱۱ بخش به ترتیب با این سرفصل‌هاست: «فقدان»، «دنیاهای کوچک»، «سفت گرفتن»، «مراسم گذار»، «زنگ برای چه کسی»، «نابودی»، «روز سیب»، «یادبود»، «مکان‌های جادویی»، «دنیای تازه» و «خاطرات زمستان».

هلن مک دونالد در شهرستان ساری در جنوب شرقی انگلستان بزرگ شد. مکانی که با تأثیر روی نویسندگی‌اش به او اعتبار بخشید: «بعد از فشارهای مدرسه، ساعت‌ها در جاده‌های شنی پرسه می‌زدم، تغییر فصل‌ها را از صدای جنگل و کشتزار می‌آموختم. مشاهداتم را در دفاتر خاطراتم می‌نوشتم: شب پره‌ها و روباه‌ها، کرم‌های تنبل، مارها، پرنده‌های شبگرد، جغدها.»

هلن مک دونالد از کودکی مصمم بود قوش باز شود، اصطلاحات تخصصی را یاد می‌گرفت و تمام کتاب‌های کلاسیک را مطالعه می‌کرد. سال‌ها بعد وقتی پدرش می‌میرد عمیقاً دچار اندوه می‌شود و ذهنش را با تربیت طرلان خودش مشغول می‌کند. او میبل (اسم قوش خانگی‌اش) را به قیمت ۸۰۰ پوند در اسکله اسکاتلند می خرد و به خانه خودش در کیمبریج می‌آورد؛ آماده قدم گذاشتن در مسیر طولانی و عجیب تلاش برای تربیت این حیوان وحشی می‌شود.

او در دانشگاه کیمبریج ادبیات انگلیسی خواند و پیش از آنکه تدریس در آنجا را آغاز کند به ابوظبی رفت تا به شیخ‌های عرب پرورش قوش‌های شکاری را آموزش دهد. قبل از نگارش کتاب «ق مثل قوش» تاریخچه‌ای آکادمیک در باب قوش بازی نوشت. او یک ستون دائمی در مجله نیویورک تایمز دارد و با طوطی‌اش که بردول نام دارد در سافولک زندگی می‌کند. می‌گویند که او هنوز سه تا از پرهای میبل را در شیشه‌ای روی میز کارش نگه داشته است.

................ هر روز با کتاب ................

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...