ترجمه‌ای از کتاب «نویز: خدشه‌ای بر قضاوت انسان» [Noise : a flaw in human judgment] اثر اولیویه سیبونی، دنیل کانمن و کَس آر. سانستین [Cass Sunstein, Daniel Kahneman, and Olivier Sibony] منتشر شد.

نویز: خدشه‌ای بر قضاوت انسان» [Noise : a flaw in human judgment] اولیویه سیبونی، دنیل کانمن و کَس آر. سانستین [Cass Sunstein, Daniel Kahneman, and Olivier Sibony]

به گزارش کتاب نیوز، کتاب «نویز: خدشه‌ای بر قضاوت انسان» از جدیدترین آثار منتشر شده توسط نشر میلکان است که توسط ابوالفضل نصری و مهیار حسنی ترجمه شده است.

ناشر در معرفی این اثر آورده است:

این‌ بار دنیل کانمن، درحالی‌که به همان ایده‌های بکر و بینش‌های پژوهش‌محور که به نوشتن کتاب «تفکر سریع و کند» منجر شد مسلح است، همراه با دو همکار خود به موضوع مؤثر و مهم «نویز و خطا در قضاوت‌های انسانی» می‌پردازد و راهکارهایی برای دوری جستن از چنین خطاهایی پیشنهاد می‌کند.

تصویر کنید در یک شهر دو پزشک برای یک عارضه به دو تشخیص متفاوت برسند و نسخه‌ی کاملاً متفاوتی برای بیمار بپیچند، یا دو قاضی برای افرادی با جرم‌های یکسان حکم‌های بسیار متفاوت صادر کنند. فرض کنید استخدام شما در شرکتی بزرگ تابع میزان حال‌وحوصله‌ی مصاحبه‌کننده با شما باشد. برای پی‌‎بردن به خطاهای موجود در قضاوت‌های انسانی و مقابله با آن‌ها، باید از اجزای مختلف آن (سوگیری و نویز) شناخت خوبی داشته باشیم. همان‎گونه که در این کتاب می‌خوانیم، گاهی حتی نویز بیشتری از سوگیری اهمیت می‌یابد. بااین‌حال، این نوع خطا در گفتگوهای روزمره‎ی عمومی و حتی در سطوح بالاتر سازمانی به‎ندرت تشخیص داده می‌شود. به تعبیری رمانتیک، سوگیری بازیگر نقش اولی است که بر روی صحنه‎ی نمایش هنرنمایی می‌کند، درحالی‌که نویز همان سیاهی‌لشکری است که در پسِ صحنه درحال ایفای نقش است. درباره‌ی سوگیری در هزاران مقاله‎‌ی علمی و ده‌ها کتاب مشهور بحث و بررسی شده، اما در بسیاری از همین مقالات حتی اسمی از نویز برده نشده است.

کتاب حاضر تلاشی است برای اصلاح این نابرابری، که به‌تفصیل و با مثال‌های بسیار به موضوع «نویز» می‌پردازد و پاسخی برای سؤالات زیر می‌یابد:
• تفاوت بین نویز و سوگیری چیست؟
• ماهیت قضاوت انسانی چیست و چگونه می‌توان دقت و خطای آن را اندازه‌گیری کرد؟
• قضاوت پیش‌نگرانه چیست و قوانین، فرمول‌ها و الگوریتم‌ها چه مزیت‌هایی به قضاوت‌های انسانی دارند؟
• دلایل اصلی ایجاد خطای نویز چیست و چگونه می‌توان قضاوت انسانی را بهبود بخشید و از خطا جلوگیری کرد؟

«نویز: خدشه‌ای بر قضاوت انسان» اثر اولیویه سیبونی, دنیل کانمن, کَس آر. سانستین در 469 صفحه و با قیمت 127 هزارتومان در دسترس علاقمندان قرار گرفته است.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...