ششمین چاپ نشر بان از رمان «وجدان زنو» [Zeno's Conscience] ایتالو اسووو [Italo Svevo] و ترجمه مرتضی کلانتریان منتشر شد. اسووو تاجر ثروتمندی بود که رمان می‌نوشت و در این اثر او چکیده اندیشه شوپنهاور قابل مشاهده است.

«وجدان زنو» [Zeno's Conscience] ایتالو اسووو [Italo Svevo]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، نشر بان ششمین چاپ خود از رمان «وجدان زنو» اثر ایتالو اسوِوو و ترجمه زنده‌یاد مرتضی کلانتریان را با شمارگان ۵۵۰ نسخه، ۵۳۶ صفحه و بهای ۱۳۵ هزار تومان منتشر کرد. چاپ پنجم این کتاب پاییز ۱۳۹۹ با شمارگان ۱۱۰۰ نسخه و بهای ۹۰ هزار تومان منتشر شده بود.

چاپ نخست و دوم این ناشر از «وجدان زنو» سال ۹۷ در هر نوبت با شمارگان ۱۰۰ نسخه و بهای ۶۵ هزار تومان در دسترس مخاطبان قرار گرفته بود. ترجمه کلانتریان از این رمان برای نخستین بار سال ۱۳۶۳ توسط نشر آگاه روانه بازار نشر شد.

ایتالو اسوِوو (Italo Svevo) نام مستعار اتوره اشمیتز است. او در سال ۱۸۶۱ در تریست ایتالیا متولد می‌شود و در سپتامبر ۱۹۲۸ در تصادف اتومبیل از دنیا می‌رود. اسوِوو سهامدار یکی از بزرگترین شرکت‌های صنعتی ایتالیا و تاجر ثروتمندی بود. فراغت از کار تجاری گهگاهی به او امکان می‌دهد که به نویسندگی بپردازد.

اسوِوو در ظرف سی سال کار نویسندگی، سه رمان منتشر می‌کند: یک زندگی (Una Vita, 1892)، سالخوردگی (Senilità, 1898) و بعد از یک سکوت ۲۵ ساله که بی‌شک ناشی از عدم موفقیت این دو رمان بود، وجدان زنو (La cosienza di Zeno,1923). این‌بار اقبال رو می‌آورد و کتاب شهرت جهانی پیدا می‌کند و نویسندگانی چون جیمز جویس، والری لاربو، بنژامین کرمیو و دیگران به تفصیل از آن تجلیل می‌کنند. جویس که مدتی معلم زبان انگلیسی اسوِوو بود، پس از مطالعه این رمان آن را شاهکار خواند.

اسووو این کتاب را تحت تاثیر اندیشه‌های شوپنهاور نوشته است که معتقد است اگر به کل هستی بشری بنگریم جز تراژدی چیزی در آن نخواهیم یافت، در حالی که اگر به جزئیات آن توجه کنیم طنز و کمدی را جلوه‌گر می‌یابیم. در این کتاب نیز همین دو جنبه زندگی انسان به نحو استادانه‌ای ترسیم شده است.

«زنو» نیز مانندِ شوپنهاور معتقد است درد و رنج بخش اساسی زندگی بشری است و راه‌یافتن به خوشبختی محال است. شوپنهاور باور دارد که زندگی بین درد و ملال در نوسان است و زنو نیز همین امر را تجربه می‌کند. اندیشه مرگ دست از گریبان زنو برنمی‌دارد و او بر این عقیده است که زندگی مبارزه بیهوده‌ای است که در آن سرانجام برد با مرگ خواهد بود.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...