کتاب «اگر فریدا بود، چه می‌کرد؟» [What would Frida do?: a guide to living boldly] نوشته آریانا دیویس [Arianna Davis] با ترجمه زهرا عالمی از سوی نشر کوله‌پشتی روانه بازار کتاب شد.

اگر فریدا بود، چه می‌کرد؟» [What would Frida do?: a guide to living boldly]  آریانا دیویس [Arianna Davis]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، این کتاب برداشتی مدرن از زندگی فریدا کالو را به تصویر می‌کشد؛ زنی که با وجود تمام مشکلات جسمی و روحی، به نمادی از امید، جسارت و تلاش بدل شده است.

در توضیحی بر این کتاب آمده که فریدا کالو به همان اندازه که به‌خاطر روح سرکشش مورد تمجید قرار گرفته، برای هنرش نیز مورد احترام است و امروزه نمادی فمینیستی از خلاقیت جسورانه محسوب می‌شود. نقاشی‌های او مورد تحسین علاقه‌مندانش در سراسر جهان قرار گرفته؛ اما شاید بزرگ‌ترین اثر هنری‌اش، زندگی‌اش باشد. کتاب «اگر فریدا بود، چه می‌کرد؟» به پوشش خاص این هنرمند، سیاست‌های صریح و بی‌باکی‌اش در عشق و هنر ـ حتی در مواجهه با مشکلات و شکست عاطفی ـ می‌پردازد.

در بخشی از این کتاب آمده است: «حتی اگر فریدا کالو را «قوی» بنامیم، باز او را دست‌کم گرفته‌ایم؛ با وجود اینکه چهل‌وهفت سال عمر کرد، در طول زندگی‌اش بیش از زندگی سایر مردم، از حوادث جان به‌ در برد. بااین‌حال یکی از ویژگی‌های بارزش این بود که هرگز اجازه نمی‌داد رنج‌هایش ـ چه روحی و چه جسمی ـ او را توصیف کنند.

تقریباً همه کسانی که در مکزیک از تصادف فریدا صحبت می‌کنند، معتقدند این تقدیر او بوده: او زنده ماند زیرا سرنوشتش این بود که زنده بماند و با یک زندگی پردرد دست‌وپنجه نرم کند. خود فریدا نیز این احساس را داشت که درد و مرگ اجتناب‌ناپذیرند؛ چراکه هرکدام از ما بار سرنوشت خود را به دوش می‌کشیم. بنابراین باید برای سبک‌بارشدن تلاش کنیم.»

کتاب «اگر فریدا بود، چه می‌کرد؟» نوشته آریانا دیویس، با شمارگان 1000 نسخه، در 240 صفحه، در قطع رقعی، به قیمت 50‌هزار تومان و با ترجمه زهرا عالمی، از سوی نشر کوله‌پشتی به کتابفروشی‌ها رسید.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...