احمد آرام از انتشار مجموعه مقالات در نقد و تفسیر ادبیات، تئاتر و سینما در قالب کتابی با عنوان «آدابِ خودزنی در تاریکیِ مطلق» خبر داد.

آداب خودزنی در تاریکی مطلق احمد آرام

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، کتاب «آدابِ خودزنی در تاریکیِ مطلق» نوشته احمد آرام که شامل مجموعه مقالات در نقد و تفسیر ادبیات، تئاتر و سینماست، از سوی انتشارات پاتیزه روانه بازار کتاب شد.

احمد آرام با بیان این‌که بعضی از مقالات پیش‌تر در مجلات و روزنامه‌ها به چاپ رسیده است، ادامه داد: در نقد ادبیات سعی داشتم به آثار باارزش نظیر رمان‌ها و مجموعه داستان‌های خارجی اشاره داشته و در مجموع با تعمیم بخشیدن محتوای آثار به نظریه‌های ادبی مدرن، تفسیری از آن‌ها را در سویه‌های مختلف رویکردهای نقد مدرن ارائه دهم که البته این نگرش در تفسیر شعر مدرن نیز چنین رفتاری دارد.

این نمایشنامه‌نویس و مدرس سینما و تئاتر، افزود: در زمینه‌ی تئاتر و سینما نیز حال و روز این دو ژانر هنری به دقت مورد ارزیابی قرار گرفته است.

در بخشی از مقاله‌ی «آدابِ خودزنی در تاریکیِ مطلق» می‌خوانیم:

«این نقل‌ قول از هارولد پینتر جالب است که ساموئل بکت در تاریکی مطلق می‌نوشت. تفسیرِ موقعیت نوشتاری و فلسفی بکت در هر زمینه منوط به شرایط اقلیمی و فرهنگی همان منطقه است. فهم بکت در سرزمین ما برآمده از ترجمه‌های «چنددرصدی» است که اغلب نتوانسته‌اند تمامیت بکت را به مخاطب منتقل کنند؛ زیرا در آثار بکت همیشه تاخیرِ یک فهم، رازگونه می‌شود. درکِ تفاوتِ تاریکی‌ها در شناخت و دریافت حس‌های خاص است. تاریکیِ بکت نوع خاصی از تاریکی‌ست که در پی گفتمان او با تاریکی درونیات خود شکل گرفته است. از همین روست که هر شخصیتی را خلق می‌کند، هم از چشم او دیده می‌شود و هم از چشمِ تاریکی...»

مجموعه داستان «کسی ما را به شام دعوت نمی‌کند»، رمان «مرده‌ای که حالش خوب است»، مجموعه داستان «آن‌ها چه کسانی بودند؟»، مجموعه داستان «همین حالا داشتم چیزی می‌گفتم» و رمان «حلزون‌های پسر» از جمله آثار این نویسنده به شمار می‌آیند.

کتاب «آدابِ خودزنی در تاریکیِ مطلق» نوشته احمد آرام در 322 صفحه، با شمارگان 200 نسخه و به بهای 85هزار تومان از سوی انتشارات پاتیزه منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

پس از ۲۰ سال به موطن­‌شان بر می­‌گردند... خود را از همه چیز بیگانه احساس می‌­کنند. گذشت روزگار در بستر مهاجرت دیار آشنا را هم برای آنها بیگانه ساخته است. ایرنا که که با دل آکنده از غم و غصه برگشته، از دوستانش انتظار دارد که از درد و رنج مهاجرت از او بپرسند، تا او ناگفته‌­هایش را بگوید که در عالم مهاجرت از فرط تنهایی نتوانسته است به کسی بگوید. اما دوستانش دلزده از یک چنین پرسش­‌هایی هستند ...
ما نباید از سوژه مدرن یک اسطوره بسازیم. سوژه مدرن یک آدم معمولی است، مثل همه ما. نه فیلسوف است، نه فرشته، و نه حتی بی‌خرده شیشه و «نایس». دقیقه‌به‌دقیقه می‌شود مچش را گرفت که تو به‌عنوان سوژه با خودت همگن نیستی تا چه رسد به اینکه یکی باشی. مسیرش را هم با آزمون‌وخطا پیدا می‌کند. دانش و جهل دارد، بلدی و نابلدی دارد... سوژه مدرن دنبال «درخورترسازی جهان» است، و نه «درخورسازی» یک‌بار و برای همیشه ...
همه انسان‌ها عناصری از روباه و خارپشت در خود دارند و همین تمثالی از شکافِ انسانیت است. «ما موجودات دوپاره‌ای هستیم و یا باید ناکامل بودن دانشمان را بپذیریم، یا به یقین و حقیقت بچسبیم. از میان ما، تنها بااراده‌ترین‌ها به آنچه روباه می‌داند راضی نخواهند بود و یقینِ خارپشت را رها نخواهند کرد‌»... عظمت خارپشت در این است که محدودیت‌ها را نمی‌پذیرد و به واقعیت تن نمی‌دهد ...
در کشورهای دموکراتیک دولت‌ها به‌طور معمول از آموزش به عنوان عاملی ثبات‌بخش حمایت می‌کنند، در صورتی که رژیم‌های خودکامه آموزش را همچون تهدیدی برای پایه‌های حکومت خود می‌دانند... نظام‌های اقتدارگرای موجود از اصول دموکراسی برای حفظ موجودیت خود استفاده می‌کنند... آنها نه دموکراسی را برقرار می‌کنند و نه به‌طور منظم به سرکوب آشکار متوسل می‌شوند، بلکه با برگزاری انتخابات دوره‌ای، سعی می‌کنند حداقل ظواهر مشروعیت دموکراتیک را به دست آورند ...
نخستین، بلندترین و بهترین رمان پلیسی مدرن انگلیسی... سنگِ ماه، در واقع، الماسی زردرنگ و نصب‌شده بر پیشانی یک صنمِ هندی با نام الاهه ماه است... حین لشکرکشی ارتش بریتانیا به شهر سرینگاپاتام هند و غارت خزانه حاکم شهر به وسیله هفت ژنرال انگلیسی به سرقت رفته و پس از انتقال به انگلستان، قرار است بر اساس وصیت‌نامه‌ای مکتوب، به دخترِ یکی از اعیان شهر برسد ...