احمد آرام از انتشار مجموعه مقالات در نقد و تفسیر ادبیات، تئاتر و سینما در قالب کتابی با عنوان «آدابِ خودزنی در تاریکیِ مطلق» خبر داد.

آداب خودزنی در تاریکی مطلق احمد آرام

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، کتاب «آدابِ خودزنی در تاریکیِ مطلق» نوشته احمد آرام که شامل مجموعه مقالات در نقد و تفسیر ادبیات، تئاتر و سینماست، از سوی انتشارات پاتیزه روانه بازار کتاب شد.

احمد آرام با بیان این‌که بعضی از مقالات پیش‌تر در مجلات و روزنامه‌ها به چاپ رسیده است، ادامه داد: در نقد ادبیات سعی داشتم به آثار باارزش نظیر رمان‌ها و مجموعه داستان‌های خارجی اشاره داشته و در مجموع با تعمیم بخشیدن محتوای آثار به نظریه‌های ادبی مدرن، تفسیری از آن‌ها را در سویه‌های مختلف رویکردهای نقد مدرن ارائه دهم که البته این نگرش در تفسیر شعر مدرن نیز چنین رفتاری دارد.

این نمایشنامه‌نویس و مدرس سینما و تئاتر، افزود: در زمینه‌ی تئاتر و سینما نیز حال و روز این دو ژانر هنری به دقت مورد ارزیابی قرار گرفته است.

در بخشی از مقاله‌ی «آدابِ خودزنی در تاریکیِ مطلق» می‌خوانیم:

«این نقل‌ قول از هارولد پینتر جالب است که ساموئل بکت در تاریکی مطلق می‌نوشت. تفسیرِ موقعیت نوشتاری و فلسفی بکت در هر زمینه منوط به شرایط اقلیمی و فرهنگی همان منطقه است. فهم بکت در سرزمین ما برآمده از ترجمه‌های «چنددرصدی» است که اغلب نتوانسته‌اند تمامیت بکت را به مخاطب منتقل کنند؛ زیرا در آثار بکت همیشه تاخیرِ یک فهم، رازگونه می‌شود. درکِ تفاوتِ تاریکی‌ها در شناخت و دریافت حس‌های خاص است. تاریکیِ بکت نوع خاصی از تاریکی‌ست که در پی گفتمان او با تاریکی درونیات خود شکل گرفته است. از همین روست که هر شخصیتی را خلق می‌کند، هم از چشم او دیده می‌شود و هم از چشمِ تاریکی...»

مجموعه داستان «کسی ما را به شام دعوت نمی‌کند»، رمان «مرده‌ای که حالش خوب است»، مجموعه داستان «آن‌ها چه کسانی بودند؟»، مجموعه داستان «همین حالا داشتم چیزی می‌گفتم» و رمان «حلزون‌های پسر» از جمله آثار این نویسنده به شمار می‌آیند.

کتاب «آدابِ خودزنی در تاریکیِ مطلق» نوشته احمد آرام در 322 صفحه، با شمارگان 200 نسخه و به بهای 85هزار تومان از سوی انتشارات پاتیزه منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...