مجموعه داستان «آقاجان درخت» نوشته حسین زند از سوی انتشارات انجمن قلم ایرانیان امروز وارد بازار نشر شد.

آقاجان درخت» نوشته حسین زند

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، مجموعه داستانِ «آقاجان درخت» حاصل تخیل، تجربه و تحقیق نویسنده‌ای است که روایاتش را در بستر جامعه و از زبان زنان و مردانی واگویه می کند که در عین سادگی، با کشش و کنش‌های منحصر به فرد، مخاطب را بی اختیار همراه و همزاد شخصیت‌های خود، به هزار تویی از خیال و واقعیت می‌کشاند که هر کدام آداب، اقلیم و زبان خاص به خود را دارند.

این کتاب متشکل از هشت داستان کوتاه با تِم اجتماعی و موضوعاتی همچون اعتیاد، طلاق، محیط زیست، سرطان، سقط جنین و… با شیوه روایتگری و قلمی متفاوت از حسین زند از زبان راویان متفاوت و با زاویه دیدِهای متنوع، اواخر سال ۱۳۹۹ توسط انجمن قلم ایرانیان، با شمارگان ۳۰۰ نسخه، ۱۲۲ صفحه و بهای ۱۸,۵۰۰ تومان به چاپ رسیده است.

در بخشی از داستان دوم این کتاب می خوانیم: «… نگاهت به آسمان بود. چشمانت برق خاصی داشت. من را که دیدی، لبخند زدی. قدت از من بلندتر بود. خوشحال بودم که برای دیدنت مجبور بودم سرم را بالا بگیرم. بالاخره به حرف آمدی. گفتی حیف نیست بی خیال باران شویم؛ حالا که برایمان پیغام آور زندگی ست؟! این را گفتی و راه افتادی. من هم بی اختیار دنبالت آمدم. آن روز رفتیم بی‌خیال بوق‌هایی که برایمان به صدا در می‌آمد.»

................ هر روز با کتاب ...............

مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...
صدای من یک خیشِ کج بود، معوج، که به درون خاک فرومی‌رفت فقط تا آن را عقیم، ویران، و نابود کند... هرگاه پدرم با مشکلی در زمین روبه‌رو می‌شد، روی زمین دراز می‌کشید و گوشش را به آنچه در عمق خاک بود می‌سپرد... مثل پزشکی که به ضربان قلب گوش می‌دهد... دو خواهر در دل سرزمین‌های دورافتاده باهیا، آنها دنیایی از قحطی و استثمار، قدرت و خشونت‌های وحشتناک را تجربه می‌کنند ...
احمد کسروی به‌عنوان روشنفکری مدافع مشروطه و منتقد سرسخت باورهای سنتی ازجمله مخالفان رمان و نشر و ترجمه آن در ایران بود. او رمان را باعث انحطاط اخلاقی و اعتیاد جامعه به سرگرمی و مایه سوق به آزادی‌های مذموم می‌پنداشت... فاطمه سیاح در همان زمان در یادداشتی با عنوان «کیفیت رمان» به نقد او پرداخت: ... آثار کسانی چون چارلز دیکنز، ویکتور هوگو و آناتول فرانس از ارزش‌های والای اخلاقی دفاع می‌کنند و در بروز اصلاحات اجتماعی نیز موثر بوده‌اند ...
داستان در زاگرب آغاز می‌شود؛ جایی که وکیل قهرمان داستان، در یک مهمانی شام که در خانه یک سرمایه‌دار برجسته و بانفوذ، یعنی «مدیرکل»، برگزار شده است... مدیرکل از کشتن چهار مرد که به زمینش تجاوز کرده بودند، صحبت می‌کند... دیگر مهمانان سکوت می‌کنند، اما وکیل که دیگر قادر به تحمل بی‌اخلاقی و جنایت نیست، این اقدام را «جنایت» و «جنون اخلاقی» می‌نامد؛ مدیرکل که از این انتقاد خشمگین شده، تهدید می‌کند که وکیل باید مانند همان چهار مرد «مثل یک سگ» کشته شود ...