کتاب «مشت‌زن» اثر حسن موسوی اثر اول جایزه بزرگ تصویرگری براتیسلاوا در سال ۲۰۱۹ شد.

مشت زن حسن موسوی

به گزارش مهر، این کتاب توسط انتشارات کتاب‌های طوطی «بخش کودک و نوجوان انتشارات فاطمی» منتشر و توسط کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به عنوان نامزد دریافت این جایزه در کشور اسلواک معرفی شده بود. کانون پرورش فکری به‌عنوان نماینده ایرانی این مسابقه در هر دوره با اعلام فراخوان به ناشران و جمع‌آوری آثار برگزیده تصویرگران ایرانی، اقدام به برگزاری نشست داوری با حضور تصویرگران و کارشناسان این حوزه می‌کند.

بر همین اساس نمایندگانی از شورای کتاب کودک و انجمن تصویرگران ایران نیز در شورای سیاست‌گذاری، بررسی و داوری آثار هنرمندان کشور با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان همکاری می‌کنند. داوران در این دوره آثار ۱۵ تصویرگر ایرانی از کتاب‌های ناشران مختلف را به عنوان نامزد دریافت جایزه دوسالانه تصویرگری (IBBY) براتیسلاوا ۲۰۱۹ معرفی کردند.

«مشت‌زن» کتابی تصویری است که دنیای پرشور قهرمانی را روایت می‌کند که در تقابل محبت و خشم گرفتار شده است و هرچه او با خشم بیشتری مشت می‌زند دنیایش کوچک‌تر می‌شود تا این‌که دیگر اثری از آدم‌های اطرافش نمی‌ماند، انسان‌دوستی و کنترل خشم و قدرت، پیام مهمی است که تصویرهای متفاوت را به مخاطب یادآوری می‌کند. این کتاب پیش از این نیز به فهرست کلاغ سفید کتابخانه‌ی بین‌المللی مونیخ و نمایشگاه تصویرگری ۲۰۱۸ شارجه راه‌یافته بود.

دوسالانه‌ تصویرگری براتیسلاوا یکی از قدیمی‌ترین رویدادهای بین‌المللی تصویرگری کتاب کودک در کنار جایزه‌ هانس کریستین اندرسن، از مهم‌ترین جوایز تصویرگری کتاب‌های کودک و نوجوان است. این رویداد هنری از سال ۱۹۶۷ میلادی با پشتیبانی یونسکو به عنوان یکی از مهم‌ترین مسابقات تصویرگری جهان زیر نظر دفتر بین‌المللی کتاب برای نسل جوان (IBBY) هر دو سال یک بار در شهر براتیسلاوا کشور اسلواکی برگزار می‌شود.

حسن موسوی متولد سال ۱۳۶۲ در قم است. او فعالیت حرفه‌ای خود را با مجله کیهان بچه‌ها از سال ۱۳۸۴ آغاز کرده است و در کارگاه‌ها و نمایشگاه‌های متعدد ملی و بین‌المللی مانند براتیسلاوا (اسلواکی، ۲۰۱۱ و ۲۰۱۳)/ فستیوال بلونیا (ایتالیا، ۲۰۱۳)/ موزه ایتاباشی (ژاپن، ۲۰۱۳)/ فستیوال شارجه (امارات، ۲۰۱۳)/ نمایشگاه تصویرسازی مونیخ (آلمان، ۲۰۱۴)/ نمایشگاه تصویرسازی بلژیک (۲۰۱۴)/ نمایشگاه تصویرسازی دانمارک (۲۰۱۴)/ نمایشگاه تصویرسازی بیروت (لبنان، ۲۰۱۴)/ نمایشگاه تصویرسازی (آلمان، ۲۰۱۵)/ نمایشگاه تصویرسازی بیروت (لبنان، ۲۰۱۵) حضور داشته است.

هدف مؤسسه‌ BIBIANA و بنیان‌گذاران این دوسالانه فراهم کردن شرایطی برای ارزیابی و گسترش تصویرگری است. به‌این‌ترتیب بهترین آثار منتشرشده در دو سال گذشته به نمایش درمی‌آیند و کارشناسان و داوران بین‌المللی از سراسر دنیا از میان این آثار به ۵ اثر سیب طلایی اهدا می‌کنند و یک اثر را برای دریافت «جایزه‌ی بزرگ» انتخاب می‌کنند. پیش ‌از این تنها در سال ۲۰۰۵، علیرضا گلدوزیان از ایران توانسته بود این جایزه‌ تصویرگری کودک را دریافت کند.

بیست‌وهفتمین دوره‌ دوسالانه‌ تصویرگری براتیسلاوا، امروز سوم آبان ۱۳۹۸ (۲۵ اکتبر ۲۰۱۹) در قلعه‌ قدیمی براتیسلاوا با کنفرانس خبری و اعلام نتایج داوری آغاز می‌شود و تا ۱۵ دی ۱۳۹۸ (۵ ژانویه ۲۰۲۰) با برپایی کارگاه‌ها، نشست‌ها و همایش‌های ادبیات کودک و نوجوان با حضور نویسندگان و تصویرگران برجسته و برگزیده‌ی بین‌المللی ادامه خواهد داشت.

علی بوذری، تصویرگر ایرانی و هیات‌علمی دانشگاه هنر تهران، امسال برای دومین بار به عنوان عضو هیات‌ داوران این دوسالانه همکاری داشت.

مشاوران رسانه‌ای با شعار «محصول ما شک است» می‌کوشند ابهام بسازند تا واقعیت‌هایی چون تغییرات اقلیمی یا زیان دخانیات را زیر سؤال ببرند. ویلیامسن در اینجا فلسفه را درگیر با اخلاق و سیاست می‌بیند: «شک، اگر از تعهد به حقیقت جدا شود، نه ابزار آزادی بلکه وسیله گمراهی است»...تفاوت فلسفه با گفت‌وگوی عادی در این است که فیلسوف، همان پرسش‌ها را با نظام‌مندی، دقت و منطق پی می‌گیرد ...
عوامل روان‌شناختی مانند اطمینان بیش‌ازحد، ترس از شکست، حس عدالت‌طلبی، توهم پولی و تاثیر داستان‌ها، نقشی کلیدی در شکل‌گیری تحولات اقتصادی ایفا می‌کنند. این عوامل، که اغلب در مدل‌های سنتی اقتصاد نادیده گرفته می‌شوند، می‌توانند توضیح دهند که چرا اقتصادها دچار رونق‌های غیرمنتظره یا رکودهای عمیق می‌شوند ...
جامعیت علمی همایی در بخش‌های مختلف مشخص است؛ حتی در شرح داستان‌های مثنوی، او معانی لغات را باز می‌کند و به اصطلاحات فلسفی و عرفانی می‌پردازد... نخستین ضعف کتاب، شیفتگی بیش از اندازه همایی به مولانا است که گاه به گزاره‌های غیر قابل اثبات انجامیده است... بر اساس تقسیم‌بندی سه‌گانه «خام، پخته و سوخته» زندگی او را در سه دوره بررسی می‌کند ...
مهم نیست تا چه حد دور و برِ کسی شلوغ است و با آدم‌ها –و در بعضی موارد حیوان‌ها- در تماس است، بلکه مهم احساسی است که آن شخص از روابطش با دیگران تجربه می‌کند... طرفِ شما قبل از اینکه با هم آشنا شوید زندگی خودش را داشته، که نمی‌شود انتظار داشت در زندگی‌اش با شما چنان مستحیل شود که هیچ رد و اثر و خاطره‌ای از آن گذشته باقی نماند ...
از فروپاشی خانواده‌ای می‌گوید که مجبور شد او را در مکزیک بگذارد... عبور از مرز یک کشور تازه، تنها آغاز داستان است... حتی هنگام بازگشت به زادگاهش نیز دیگر نمی‌تواند حس تعلق کامل داشته باشد... شاید اگر زادگاهشان کشوری دموکرات و آزاد بود که در آن می‌شد بدون سانسور نوشت، نویسنده مهاجر و آواره‌ای هم نبود ...