ترجمه رمان «شاهزاده مِه» نوشته کارلوس روییز زفون به‌عنوان اولین‌جلد از سه‌گانه داستانی «مِه» توسط نشر افق منتشر و راهی بازار نشر شد.

به گزارش مهر، رمان «شاهزاده مِه» نوشته کارلوس روییز زفون به‌تازگی با ترجمه آرزو احمی توسط نشر افق منتشر شده است. این‌ کتاب اولین‌عنوان از سه‌گانه داستانی «مِه» است که زفون خلق کرده است.

سه‌گانه مذکور، مجموعه‌داستانی مرموز را شامل می‌شود که تعلیق زیادی دارند و از ادبیات فانتزی و گوتیک و همچنین مانگا تاثیر گرفته‌اند. نشر افق انتشار این سه‌گانه را برای آشنایی مخاطبانش با ادبیات فانتزی اسپانیا در دستور کار قرار داده است.

داستان اولین‌جلد از سه‌گانه «مه»‌ از این‌قرار است که جنگی درگرفته و پدرِ مکس کاروِر خانواده‌اش را از شهر دور می‌کند تا در کنار یک خانه چوبی قدیمی کنار ساحل،‌ امنیت داشته باشند. مکس در محل جدید زندگی‌اش، باغی پر از مجسمه‌های عجیب و غریب پیدا می‌کند و خواهرهایش هم گرفتار کابوس‌ها و صداهایی ترسناک می‌شوند. نگران‌کننده‌تر از همه، شایعاتی است که درباره مالکان پیشین خانه به گوش مکس و خانواده‌اش می‌رسد؛ آن‌ها پسری داشته‌اند که به‌صورت اسرارآمیز گم شده است.

در ادامه داستان، مکس با جستجو در گذشته، با داستان وحشتناک شاهزاده مه روبرو می‌شود؛ شاهزاده یا سایه‌ای شوم که شب‌ها بیرون می‌آید و وقتی اولین مه سحرگاه خود را نشان می‌دهد، ناپدید می‌شود...

رمان «شاهزاده مه» ۱۹ فصل دارد.

در قسمتی از این‌کتاب می‌خوانیم:

ناهارخوری کوچک فانوس دریایی بوی قهوه تازه‌دم‌کرده و توتون پیپ می‌داد. زمین و دیوارها را با تخته‌هایی از چوب تیره پوشانده بودند و گذشته از کتابخانه بزرگ و چند وسیله دریانوردی که مکس تشخیص نمی‌داد به چه دردی می‌خورند، تزئینات دیگری در اتاق نبود. اجاقی هیزمی، میزی که پارچه مخملی تیره‌ای رویش انداخته بودند و مبل‌های کهنه‌ای با چرم رنگ و رو رفته‌ تنها لوازم رفاهی‌ای بود که ویکتور کری ازشان استفاده می‌کرد.

رولاند به دوستانش تعارف کرد روی مبل‌ها بنشینند و خودش روی یک صندلی چوبی بینشان نشست. حدود پنج دقیقه صبر کردند،‌ خیلی کم حرف زدند و به صدای گام‌های پیرمرد در طبقه بالا گوش دادند.

سرانجام سروکله‌ نگهبان فانوس دریایی پیدا شد. او آن‌طور نبود که مکس تصور کرده بود. ویکتور کری قد و قامت متوسط و پوستی رنگ‌پریده داشت. سرش پوشیده از موهای خاکستری بود که دور چهره‌اش را که به سن واقعی‌اش نمی‌آمد، پوشانده بود.

چشمان سبز و نافذش آرام، طوری که انگار می‌خواست افکارشان را بخواند، چهره خواهر و برادر را از نظر گذراند. مکس لبخندی عصبی زد و ویکتور کری هم با لبخندی پاسخش را داد، لبخندی که باعث شد چهره‌اش از هم بشکفد.

نگهبان فانوس دریایی روی یکی از مبل‌های نشست و گفت: «بعد از سال‌ها شما اولین مهمونای من هستین. اگه بی‌ادبی کردم باید ببخشین. البته وقتی منم مثل شما بچه بودم، فکر می‌کردم این همه حرف از ادب و تربیت همه‌اش مزخرفه. هنوز هم همین فکر رو می‌کنم.»

رولاند گفت: «ما بچه نیستیم، بابابزرگ.»

ویکتور کری جواب داد: «هرکی از من کوچک‌تره بچه‌ست. تو باید الیسیا باشی. تو هم مکسی. لازم نیست آدم خیلی باهوش باشه تا این رو بفهمه.»

الیسیا لبخند گرمی زد. فقط چند دقیقه بود که با این مرد آشنا شده بود، اما به همین‌زودی مسحور مهارتش در راحت کردن فضا برای آن‌ها شده بود. در این بین، مکس چهره ویکتور را زیر نظر گرفته بود و سعی می‌کرد تصور کند چطور چندین دهه در فانوس دریایی حبس شده و از اسرار اورفئوس محافظت کرده.

این‌کتاب با ۱۹۲ صفحه، شمارگان هزار و ۵۰۰ نسخه و قیمت ۲۸ هزار تومان منتشر شده است.

به گزارش ایسنا، دیگر کتاب منتشرشده در این سه‌گانه، «قصر نیمه‌شب» است که در ۲۸۰ صفحه با شمارگان ۱۵۰۰ نسخه و قیمت ۴۰ هزار تومان منتشر شده است.

در پشت‌ جلد کتاب آمده است: بن در شب تولد شانزده‌سالگی‌اش آماده می‌شود تا همراه دوستانش با یتیم‌خانه‌ سنت پاتریک خداحافظی کند. آن‌ها هر هفته در عمارت متروکه‌ای که نامش را قصر نیمه‌شب گذاشته‌اند، همدیگر را می‌بینند. ولی این‌بار در آخرین لحظه سروکله‌ پیرزنی پیدا می‌شود و بن را با شیر، خواهری که هنگام تولد او از هم جدای‌شان کرده بودند، آشنا می‌کند. اما خطری در کمین آن‌هاست و برای زنده ماندن باید با مرگ‌بارترین معماها مواجه شود...

کتاب «تماشاگر در سایه»، جلد سوم سه‌گانه «مه» است که در ۲۴۸ صفحه، با شمارگان ۱۵۰۰ نسخه و قیمت ۳۶ هزار تومان توسط نشر افق منتشر شده است. 

در پشت‌ جلد این کتاب آمده است: مرد مرموزی که کارش ساختن اسباب‌بازی است و بین موجوداتی جادویی در عمارتی قدیمی زندگی می‌کند... سایه ترسناکی که پشت پرده به تماشا ایستاده و رازی هولناک با خود دارد... موجود سیاهی که در اعماق جنگل پنهان شده و تا این‌جا جان یک نفر را هم گرفته‌است... این‌ها عناصر داستانی اسرارآمیزند که اسماعیل را به ایرن چهارده‌ساله وصل می‌کنند، آن هم وقتی که مادر ایرن پیشخدمت اسباب‌بازی‌ساز می‌شود. 

تجربه‌نگاری نخست‌وزیر کشوری کوچک با جمعیت ۴ میلیون نفری که اکنون یک شرکت مشاوره‌ی بین‌المللی را اداره می‌کند... در دوران او شاخص سهولت کسب و کار از رتبه ١١٢ (در ٢٠٠۶) به ٨ (در ٢٠١۴) رسید... برای به دست آوردن شغلی مانند افسر پلیس که ماهانه ٢٠ دلار درآمد داشت باید ٢٠٠٠ دلار رشوه می‌دادید... تقریبا ٨٠درصد گرجستانی‌ها گفته بودند که رشوه، بخش اصلی زندگی‌شان است... نباید شرکت‌های دولتی به عنوان سرمایه‌گذار یک شرکت دولتی انتخاب شوند: خصولتی سازی! ...
هنرمندی خوش‌تیپ به‌نام جد مارتین به موفقیت‌های حرفه‌ای غیرمعمولی دست می‌یابد. عشقِ اُلگا، روزنامه‌نگاری روسی را به دست می‌آورد که «کاملا با تصویر زیبایی اسلاوی که به‌دست آژانس‌های مدلینگ از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی رایج شده است، مطابقت دارد» و به جمع نخبگان جهانی هنر می‌پیوندد... هنرمندی ناامید است که قبلا به‌عنوان یک دانشجوی جوان معماری، کمال‌گرایی پرشور بوده است... آگاهیِ بیشتر از بدترشدنِ زندگی روزمره و چشم‌انداز آن ...
آیا مواجهه ما با مفهوم عدالت مثل مواجهه با مشروطه بوده است؟... «عدالت به مثابه انصاف» یا «عدالت به عنوان توازن و تناسب» هر دو از تعاریف عدالت هستند، اما عدالت و زمینه‌های اجتماعی از تعاریف عدالت نیستند... تولیدات فکری در حوزه سیاست و مسائل اجتماعی در دوره مشروطه قوی‌تر و بیشتر بوده یا بعد از انقلاب؟... مشروطه تبریز و گیلان و تاحدی مشهد تاحدی متفاوت بود و به سمت اندیشه‌ای که از قفقاز می‌آمد، گرایش داشت... اصرارمان بر بی‌نیازی به مشروطه و اینکه نسبتی با آن نداریم، بخشی از مشکلات است ...
وقتی با یک مستبد بی‌رحم که دشمنانش را شکنجه کرده است، صبحانه می‌خورید، شگفت‌آور است که چقدر به ندرت احساس می‌کنید روبه‌روی یک شیطان نشسته یا ایستاده‌اید. آنها اغلب جذاب هستند، شوخی می‌کنند و لبخند می‌زنند... در شرایط مناسب، هر کسی می‌تواند تبدیل به یک هیولا شود... سیستم‌های خوب رهبران بهتر را جذب می‌کنند و سیستم‌های بد رهبران فاسد را جذب می‌کنند... به جای نتیجه، روی تصمیم‌گیری‌ها تمرکز کنیم ...
دی ماهی که گذشت، عمر وبلاگ نویسی من ۲۰ سال تمام شد... مهر سال ۸۸ وبلاگم برای اولین بار فیلتر شد... دی ماه سال ۹۱ دو یا سه هفته مانده به امتحانات پایان ترم اول مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه اخراج شدم... نه عضو دسته و گروهی بودم و هستم، نه بیانیه‌ای امضا کرده بودم، نه در تجمعی بودم. تنها آزارم! وبلاگ نویسی و فعالیت مدنی با اسم خودم و نه اسم مستعار بود... به اعتبار حافظه کوتاه مدتی که جامعه‌ی ایرانی از عوارض آن در طول تاریخ رنج برده است، باید همیشه خود را در معرض مرور گذشته قرار دهیم ...