کتاب «شب‌به‌خیر بچه گوریل» [Good night, Gorilla]  اثر پِگی رَتمن [Peggy Rathmann] با ترجمه‌ مهدی حجوانی در نوبت اول چاپ منتشر شد.

شب‌به‌خیر بچه گوریل» [Good night, Gorilla]  اثر پِگی رَتمن [Peggy Rathmann]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از فارس، کتاب «شب‌به‌خیر بچه‌گوریل» یکی از بهترین نمونه‌های کتاب تصویری است که تصویر و متن هر دو در شکل‌گیری قصه‌اش نقش دارند و نمی‌توان یکی از آن دو را حذف کرد. تصویرهای این کتاب، گذشته از اینکه به‌لحاظ طراحی، کودکانگی، طنز و فضاسازی بسیار پر قدرت است اما در کنار این ویژگی‌ها بسیار ساده است و قصه را هم به زیبایی روایت می‌کند.

در کتاب «شب به‌خیر بچه‌گوریل» نقش اصلی بر عهده‌ تصویرهاست و استفاده از پالت رنگی شاد، خارق العاده و امید بخش، حس آرامش را به بچه القا خواهد کرد و سعی می‌کند بستری آرام در راستای آماده کردن کودک برای خواب ایجاد کند.

اهمیت چنین کتاب‌هایی به این است که توانایی تصویرخوانی را در کودکان بالا می‌برند و سواد بصری (Visual Literacy) آنها را افزایش می‌دهند. پیداست که خردسالان هرقدر خود با قوه‌ تصویرخوانی و نه دخالت بزرگ‌ترها روایت و قصه‌ کتاب را درک کنند، توان تصویرخوانی و سواد بصری‌شان بالاتر می‌رود.

مهدی حِجوانی نویسنده و پژوهشگر معاصر ایرانی است. شهرت او به خاطر کتاب‌هایی است که برای کودکان و نوجوانان نوشته و فعالیت‌هایی است که در زمینه نقد ادبیات کودک و نوجوان انجام داده‌ است.

کتاب‌های بنفشه واحد کودک و خردسال انتشارات قدیانی کتاب «شب‌به‌خیر بچه گوریل» را با ترجمه مهدی حجوانی در قطع وزیری به صورت بورد‌بوک با قیمت ۵۰۰۰۰ تومان عرضه کرد.

................ هر روز با کتاب ...............

که واقعا هدفش نویسندگی باشد، امروز و فردا نمی‌کند... تازه‌کارها می‌خواهند همه حرف‌شان را در یک کتاب بزنند... روی مضمون متمرکز باشید... اگر در داستان‌تان به تفنگی آویزان به دیوار اشاره می‌کنید، تا پایان داستان، نباید بدون استفاده باقی بماند... بگذارید خواننده خود کشف کند... فکر نکنید داستان دروغ است... لزومی ندارد همه مخاطب اثر شما باشند... گول افسانه «یک‌‌شبه ثروتمند‌ شدن» را نخورید ...
ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...