رضا ساکی از وضعیت کتاب‌فروشی‌های سیل‌زده و کتابخانه عمومی شهر پلدختر و همچنین از علت شکل‌گیری پویش «اهدای کتاب به پلدختر» می‌گوید.

حدود هفت ماه از سیل پلدختر می‌گذرد و کتاب‌های سیل‌زده حالا به نمایشگاهی در تهران (واقع در خانه کتاب) رسیده‌اند تا با اوراق نم‌کشیده‌شان راوی سیل پلدختر باشند و همین‌طور جای خالی کتاب در کتاب‌فروشی‌ها و خانه‌های این شهر. 

رضا ساکی که پویش اهدای کتاب به پلدختر را راه‌اندازی کرده است در گفت‌وگو با ایسنا، درباره علت شکل‌گیری این پویش اظهار می‌کند: همه کتاب‌فروشی‌های پلدختر در منطقه‌ای بودند که به طور کامل در سیل زیر آب رفتند، این کتاب‌فروشی‌ها تا سقف زیر آب بودند.  کتاب‌هایی که در این‌جا هستند کتاب‌های کتاب‌فروشی فردوسی هستند؛ این کتاب‌فروشی دوطبقه بود و این کتاب‌های نم‌گرفته در طبقه دومش بودند. 

او می‌افزاید: شهر پلدختر یکی از شهرهای بزرگ شمال استان لرستان است که تا پیش از سیل، مرکزی برای تهیه کتاب مردم این شهر و شهرهای دیگر بود، اما حالا آن کتاب‌فروشی‌ها را از دست داده است. این کتاب‌فروشی‌ها به کار برگشته‌اند اما به نوشت‌افزارفروشی تبدیل شده‌اند چون دیگر توانی برای خرید کتاب ندارند. فقط توانسته‌اند کمی مغازه‌های‌شان را بازسازی کنند اما مثلا کتاب‌فروشی گنج دانش که ۵۰۰ میلیون تومان کتاب و نوشت‌افزار را از دست داده، چطور می‌تواند احیا شود؟ کتاب‌فروشی‌های پلدختر فقط توانسته‌اند قرآن بخرند چون مردم قرآن‌های‌شان را در سیل از دست داده‌اند و این کتاب‌فروشی‌ها می‌خواهند نیازهای مردم را تامین کنند. اما نیازهای بعدی نیاز به کتاب‌های درسی و کتاب‌های عمومی است.

ساکی با بیان این‌که آن‌قدر حجم خرابی در لرستان زیاد است که انگار کتاب‌فروشی‌ها و کتابخانه‌ها در اولویت‌های بعدی قرار دارند، می‌گوید: مسئولان می‌گویند «ما هنوز خانه و درمانگاه نساخته‌ایم؛ تو آمده‌ای و درباره کتاب‌فروشی صحبت می‌کنی؟!» اما ما که دغدغه‌مان فرهنگ است، اعتقاد داریم که اول باید این‌ها درست شود، برای همین این پویش را اه انداختیم تا کتاب نو به کتاب‌فروشی‌های پلدختر بدهیم که آن‌ها بتوانند از این طریق دوباره خودشان را بازسازی کنند. این کتاب‌ها را آورده‌ایم تا شاید کسی پیدا شود و با همت عالی آن‌ها را بخرد، اما تا حالا که کسی پیدا نشده است. اما برای آدم‌هایی که کتاب به ما هدیه می‌دهند انگار این‌جا نمایشگاه کوچکی‌ است تا شاید ببینند و عمق فاجعه را بیشتر درک کنند.

او ادامه می دهد: در این پویش در واقع می‌خواهیم به یک کتاب‌فروشی در شهری کوچک که فقط یک نسخه از «پیر پرنیان‌اندیش» را می‌توانست بخرد و به سختی هم می‌توانست آن را تهیه کند و حالا آن را هم از دست داده، کتاب نو هدیه بدهیم.

ساکی به دو میلیون تومان وجه نقد که توسط یک خیر به کتاب‌فروشی‌های پلدختر داده شده نیز اشاره می‌کند و می‌گوید: حرف کتاب‌فروشی فردوسی این است که می‌گوید «من کمکی نمی‌خواهم، فقط کتاب‌هایی را که خسارت دیده برای من تعویض کنید»؛ اما این کار انجام نمی‌شود. چون کسی که ۵۰۰ میلیون تومان ضرر کرده است، ۲۰ میلیون وام بلاعوض را می‌خواهد چه کار کند؟ بحث ما این است که بتوانیم این‌ها را احیا کنیم و با ۲۰ میلیون نمی‌شود این‌ها را احیا نکرد. 

مسئول پویش اهدای کتاب به پلدختر همچنین بیان کرد: پلدختر شهر بزرگی‌ است و ساکنان زیادی دارد و ما در چنین شرایطی داریم آن‌ها را از کتاب محروم می‌کنیم؛ نه فقط از کتاب‌های عمومی بلکه درسی و دانشگاهی. برای یک شهر بزرگ این‌که ۱۰ کتاب‌فروشی به سه کتاب‌فروشی تبدیل شود، فاجعه است. هرچند که ما سعی کردیم با این پویش تلنگری بزنیم اما حوادث سهمیه‌بندی بنزین هم مثل یک سیل به این پویش خورد و ما هم مکان‌مان در جایی‌ نیست که از نظر تردد آدم‌ها اثر بگیرد و علاوه بر آن نتوانستیم روی خط خبری هم بیاییم، چون از جمعه همه اخبار درباره بنزین بود و از شنبه هم اصلا اینترنتی  وجود نداشت. اما امیدواریم در  این روزهای آخر بیایند و به داد این کتاب‌فروشی‌ها برسند.

تعداد کتاب‌های اهداشده به کتاب‌فروشی‌های سیل‌زده پلدختر از ردیف یک قفسه هم کمتر است و ساکی می‌گوید: ما خجالت می‌کشیم این‌قدر کتاب برای کتاب‌فروشی‌های پلدختر ببریم چون فکر می‌کردیم حجم بیشتری باشد. البته نشر امیرکبیر قرار است کتاب اهدا کند و نشر اطراف نیز کتاب هدیه کرده است. 

او سپس درباره وضعیت کتابخانه عمومی پلدختر می گوید: قرار است کتاب‌های دست دوم را هم به کتابخانه‌ عمومی پلدختر ببریم، چون این کتابخانه گرچه دور از محل سیل بود اما دست کم دو، سه هزار جلد کتابش دست مردم بود که همه را آب برد و تا دو هفته پیش که ما در کتابخانه عمومی پلدختر بودیم، هنوز نتوانسته بودند شرایطی ایجاد کنند که ببینند چه کتاب‌هایی را از دست داده‌اند. کما این‌که این کتابخانه نسبت به شهر پلدختر کتابخانه کوچکی‌ است. 

به گفته این فعال فرهنگی، این پویش بعد از هفته کتاب هم ادامه دارد و کسانی که می‌خواهند کتاب اهدا کنند بعد از اتمام هفته کتاب هم فرصت دارند. 

بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...
صدای من یک خیشِ کج بود، معوج، که به درون خاک فرومی‌رفت فقط تا آن را عقیم، ویران، و نابود کند... هرگاه پدرم با مشکلی در زمین روبه‌رو می‌شد، روی زمین دراز می‌کشید و گوشش را به آنچه در عمق خاک بود می‌سپرد... مثل پزشکی که به ضربان قلب گوش می‌دهد... دو خواهر در دل سرزمین‌های دورافتاده باهیا، آنها دنیایی از قحطی و استثمار، قدرت و خشونت‌های وحشتناک را تجربه می‌کنند ...
احمد کسروی به‌عنوان روشنفکری مدافع مشروطه و منتقد سرسخت باورهای سنتی ازجمله مخالفان رمان و نشر و ترجمه آن در ایران بود. او رمان را باعث انحطاط اخلاقی و اعتیاد جامعه به سرگرمی و مایه سوق به آزادی‌های مذموم می‌پنداشت... فاطمه سیاح در همان زمان در یادداشتی با عنوان «کیفیت رمان» به نقد او پرداخت: ... آثار کسانی چون چارلز دیکنز، ویکتور هوگو و آناتول فرانس از ارزش‌های والای اخلاقی دفاع می‌کنند و در بروز اصلاحات اجتماعی نیز موثر بوده‌اند ...
داستان در زاگرب آغاز می‌شود؛ جایی که وکیل قهرمان داستان، در یک مهمانی شام که در خانه یک سرمایه‌دار برجسته و بانفوذ، یعنی «مدیرکل»، برگزار شده است... مدیرکل از کشتن چهار مرد که به زمینش تجاوز کرده بودند، صحبت می‌کند... دیگر مهمانان سکوت می‌کنند، اما وکیل که دیگر قادر به تحمل بی‌اخلاقی و جنایت نیست، این اقدام را «جنایت» و «جنون اخلاقی» می‌نامد؛ مدیرکل که از این انتقاد خشمگین شده، تهدید می‌کند که وکیل باید مانند همان چهار مرد «مثل یک سگ» کشته شود ...
معلمی بازنشسته که سال‌های‌سال از مرگ همسرش جانکارلو می‌گذرد. او در غیاب دو فرزندش، ماسیمیلیانو و جولیا، روزگارش را به تنهایی می‌گذراند... این روزگار خاکستری و ملا‌ل‌آور اما با تلألو نور یک الماس در هم شکسته می‌شود، الماسی که آنسلما آن را در میان زباله‌ها پیدا می‌کند؛ یک طوطی از نژاد آمازون... نامی که آنسلما بر طوطی خود می‌گذارد، نام بهترین دوست و همرازش در دوران معلمی است. دوستی درگذشته که خاطره‌اش نه محو می‌شود، نه با چیزی جایگزین... ...