رمان «آزادی» نوشته جاناتان فرنزن با ترجمه شیما بنی‌علی از سوی انتشارات علمی منتشر شد.

به گزارش مهر، به نقل از روابط عمومی انتشارات علمی؛ جاناتان فرنزن زاده ۱۷ اوت ۱۹۵۹ و نویسنده اهل ایالات متحده آمریکاست. فرنزن در میزوری بزرگ شده و در رشته زبان آلمانی تحصیل کرده است. اولین رمانش با نام شهر بیست و هفتم در سال ۱۹۸۸ منتشر شد که با استقبال خوانندگان و منتقدان روبه‌رو شد. تکان شدید (۱۹۹۲)، اصلاحات (۲۰۰۱) و پیوریتی (۲۰۱۵) دیگر رمان‌های این نویسنده هستند که همگی در صدر پرفروش‌ترین آثار دنیا بوده‌اند اما مهمترین رمان این نویسنده «آزادی» است که در سال ۲۰۱۰ منتشر شده است. 

رمان آزادی سرگذشت زندگی خانواده‌ برگلاند و دوست صمیمی‌شان ریچارد کتز را نقل می‌کند، قصه‌ استفاده و سوء‌استفاده از آزادی‌ها، داستان آغاز و پایان عشق، عطش نوجوانی و حوادث دور از انتظار دوران بزرگسالی. حکایت این‌که چرا ما آدم‌ها با دوستانمان رقابت می‌کنیم، چطور به عزیزانمان خیانت می‌کنیم و چرا اوضاع هرگز آن‌طور که باید درست از آب در نمی‌آید. این رمان از دل آدم‌ها سخن می‌گوید و از دغدغه‌هایی حرف می‌زند که ما را وادار می‌کنند تا هر کاری در حق خودمان و دیگران بکنیم.

جاناتان فرنزن تاکنون توانسته برنده جوایزی همچون گوگنهایم و جایزه کتاب ملی آمریکا شود. رمان اصلاحات او نیز توانست جایزه بهترین رمان روزنامه نیویورک‌تایمز را از آن خود کند.  او از معدود نویسندگان معاصر است که تصویرش روی جلد مجله تایم چاپ شده است.

رمان «آزادی» با اقبال بسیار خوبی از جانب منتقدان روبه‌رو شده و بسیاری از انتشاراتی‌ها آن را در زمره بهترین رمان‌های سال ۲۰۱۰ قرار دادند. حتی برخی مدعی شدند که در آینده رمان «آزادی» فرنزن همان نقش و جایگاهی را پیدا می‌کند که امروزه جنگ و صلح اثر تولستوی دارد.

روزنامه نیویورک تایمز در تمجید از رمان آزادی نوشته بود: «این کتاب یک شاهکار است. رمان آزادی مانند همه‌ رمان‌های دیگر فقط یک قصه‌ مسحورکننده را بازگو نمی‌کند، بلکه با تلالو مداوم هوش اخلاقی زیاد نویسنده‌اش، دنیایی را برای ما روشن می‌کند که تصور می‌کنیم خوب می‌شناسیم.» به گفته‌ روزنامه گاردین این کتاب شگفت‌انگیز است. در آغاز غم‌انگیز و سپس اعتیادآور است. و بعد با رضایت‌خاطر فزاینده‌ای شما را مجاب می‌کند که این رمان نسبت به سایر رمان‌های معاصرش در سطح بالاتری قرار دارد.

رمان آزادی نوشته جاناتان فرنزن با ترجمه شیما بنی‌علی با قیمت ۶۰ هزارتومان از سوی انتشارات علمی منتشر شده است.

که واقعا هدفش نویسندگی باشد، امروز و فردا نمی‌کند... تازه‌کارها می‌خواهند همه حرف‌شان را در یک کتاب بزنند... روی مضمون متمرکز باشید... اگر در داستان‌تان به تفنگی آویزان به دیوار اشاره می‌کنید، تا پایان داستان، نباید بدون استفاده باقی بماند... بگذارید خواننده خود کشف کند... فکر نکنید داستان دروغ است... لزومی ندارد همه مخاطب اثر شما باشند... گول افسانه «یک‌‌شبه ثروتمند‌ شدن» را نخورید ...
ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...