خاطره‌ی "ابراهیم حاتمی‌کیا" از عملیات مرصاد در مجموعه "شب خاطره" منتشر شد. 
  
به گزارش کتاب‌نیوز به نقل از ستاد خبری انتشارات سوره مهر، "شب خاطره" مجموعه خاطرات مردان و زنان جنگ است که دوازده سال است در اولین پنجشنبه‌های هر ماه زیر سقف تالار اندیشه حوزه هنری گوشه‌ای از خاطرات دوران دفاع خود را تعریف می‌کنند.

کتاب "شب خاطره" گزیده‌ای از خاطراتی است که در شب های خاطره بازگو شده و "مجتبی عابدینی" در دفتر ادبیات وهنر مقاومت آن را جمع آوری کرده است. خاطره حاتمی‌کیا در این کتاب با عنوان «شهر آلوده است» مربوط به عملیات مرصاد است که پنجم مرداد ماه سال جاری بیستمین سالروز آن بود.

حاتمی کیا می‌گوید: «مرصاد» عملیاتی بود که بعد از پذیرش قطعنامه واقع شد. شرایطی که برای بچه‌ها پیش آمده بود ، همان دروازه‌ای بود که داشت بسته می‌شد. بچه‌ها سراسیمه از شهر و کاشانه دست برداشتند و به سوی جبهه دویدند...

وقتی در شهر راه می‌رفتیم حس می‌کردیم همه به هم مظنونیم. چند نفر از منافقین را دیدم خودشان را از لحاظ ظاهری کاملا شبیه ما کرده بودند و آدم از دیدن این وضعیت گیج می‌شد. خودروی لندروور آقا مرتضی آوینی برای ما دردسر شده بود. چند بار نزدیک بود بچه‌های خودی به سوی ما شلیک کنند....

شب خاطره حاوی خاطرات دیگری از «زنده یاد سید علی اکبر»، «احمد احمد»، ‌«رضا ایران منش»، «محمد رضا ترابی زاده»، «‌سیده زهرا حسینی»،‌ «علیرضا رحیمی»، «رحیم صفوی»،‌ شهید «علی صیاد شیرازی»، «محمد رضا طالقانی»‌، «حسین مظفر»، زنده یاد «رسول ملاقلی‌پور»، «علی میلانی»، « فاطمه ناهیدی»، ‌«محمد نظام اسلامی»، «مینا نظامی» و «بیژن نوباوه» است.

این کتاب در 146 صفحه در شمارگان دو هزار و 200 نسخه، با قطع رقعی و باقیمت هزار و 900 تومان به چاپ رسیده است.

کتاب جدید کانمن به مقایسه موارد زیادی در تجارت، پزشکی و دادرسی جنایی می‌پردازد که در آنها قضاوت‌ها بدون هیچ دلیل خاصی بسیار متفاوت از هم بوده است... عواملی نظیر احساسات شخص، خستگی، محیط فیزیکی و حتی فعالیت‌های قبل از فرآیند تصمیم‌گیری حتی اگر کاملاً بی‌ربط باشند، می‌توانند در صحت تصمیمات بسیار تاثیر‌گذار باشند... یکی از راه‌حل‌های اصلی مقابله با نویز جایگزین کردن قضاوت‌های انسانی با قوانین یا همان الگوریتم‌هاست ...
لمپن نقشی در تولید ندارد، در حاشیه اجتماع و به شیوه‌های مشکوکی همچون زورگیری، دلالی، پادویی، چماق‌کشی و کلاهبرداری امرار معاش می‌کند... لمپن امروزی می‌تواند فرزند یک سرمایه‌دار یا یک مقام سیاسی و نظامی و حتی یک زن! باشد، با ظاهری مدرن... لنین و استالین تا جایی که توانستند از این قشر استفاده کردند... مائو تسه تونگ تا آنجا پیش رفت که «لمپن‌ها را ذخایر انقلاب» نامید ...
نقدی است بی‌پرده در ایدئولوژیکی شدن اسلامِ شیعی و قربانی شدن علم در پای ایدئولوژی... یکسره بر فارسی ندانی و بی‌معنا نویسی، علم نمایی و توهّم نویسنده‌ی کتاب می‌تازد و او را کاملاً بی‌اطلاع از تاریخ اندیشه در ایران توصیف می‌کند... او در این کتاب بی‌اعتنا به روایت‌های رقیب، خود را درجایگاه دانایِ کل قرار داده و با زبانی آکنده از نیش و کنایه قلم زده است ...
به‌عنوان پیشخدمت، خدمتکار هتل، نظافتچی خانه، دستیار خانه سالمندان و فروشنده وال‌مارت کار کرد. او به‌زودی متوجه شد که حتی «پست‌ترین» مشاغل نیز نیازمند تلاش‌های ذهنی و جسمی طاقت‌فرسا هستند و اگر قصد دارید در داخل یک خانه زندگی کنید، حداقل به دو شغل نیاز دارید... آنها از فرزندان خود غافل می‌شوند تا از فرزندان دیگران مراقبت کنند. آنها در خانه‌های نامرغوب زندگی می‌کنند تا خانه‌های دیگران بی‌نظیر باشند ...
تصمیم گرفتم داستان خیالی زنی از روستای طنطوره را بنویسم. روستایی ساحلی در جنوب شهر حیفا. این روستا بعد از اشغال دیگر وجود نداشت و اهالی‌اش اخراج و خانه‌هایشان ویران شد. رمان مسیر رقیه و خانواده‌اش را طی نیم قرن بعد از نکبت 1948 تا سال 2000 روایت می‌کند و همراه او از روستایش به جنوب لبنان و سپس بیروت و سپس سایر شهرهای عربی می‌رود... شخصیت کوچ‌داده‌شده یکی از ویژگی‌های بارز جهان ما به شمار می‌آید ...