«وداع با اسلحه» ارنست همینگوی، «تن تن» و «ملوان زبل» از جمله کتاب‌هایی هستند که کپی رایت آنها سال ۲۰۲۵ در آمریکا منقضی شد.

تن تن

به گزارش کتاب نیوز به نقل از مهر، هزاران اثر هنری از اولین چهارشنبه سال ۲۰۲۵ با انقضای کپی رایت آنها در آمریکا وارد مالکیت عمومی شدند. رمان‌هایی چون «وداع با اسلحه» همینگوی تا شخصیت کارتونی «ملوان زبل» از جمله آثار ادبی هستند که این قانون شامل حال آنها شده است.

قانون کپی رایت آمریکا پس از ۹۵ سال برای کتاب‌ها، فیلم‌ها و سایر آثار هنری منقضی می‌شود و آثار موسیقی ضبط شده از سال ۱۹۲۴ نیز دیگر شامل کپی رایت نخواهد بود. این آثار با ورود به مالکیت عمومی، بدون پرداخت هزینه به صاحب حقوق، می توانند تکثیر شوند یا از آنها اقتباس شود. امسال چهره‌های شناخته شده بین‌المللی مانند شخصیت کمیک بوک «تن تن»، که نخستین بار در یک روزنامه بلژیکی در سال ۱۹۲۹ وارد بازار شد و «ملوان زبل» که کاریکاتوریست الزی کریسلرسگار خالق آن بود، شامل این مرور زمان شده‌اند.

مرکز مطالعات حوزه عمومی در آخر هر سال فهرستی از آثار فرهنگی که در سال جدید از شمول حق چاپ خارج می‌شوند، منتشر می‌کند. این مرکز که بخشی از دانشکده حقوق دانشگاه دوک در ایالت کارولینای شمالی است، این فهرست را در وب سایت خود قرار می‌دهد. جنیفر جنکینز، مدیر این مرکز، در وب‌سایت خود نوشت: در سال‌های اخیر ما حضور یک بازیگر هیجان‌انگیز به عرصه مالکیت عمومی را جشن گرفته‌ایم: میکی ماوس اصلی و وینی پو و شرلوک هلمز از آرتور کانن دویل. وی افزود: در سال ۲۰۲۵ حق چاپ موارد بیشتری از میکی ماوس از تصاویر آن در سال ۱۹۲۹، همراه با نسخه‌های اولیه «ملوان زبل» و «تن تن» منقضی شد.

رمان‌های «خشم و هیاهو» نوشته ویلیام فاکنر، «وداع با اسلحه» اثر ارنست همینگوی، «اتاقی از آن خود» ویرجینیا وولف و اولین ترجمه انگلیسی «در جبهه غرب خبری نیست» نویسنده آلمانی اریش ماریا رمارک، از جمله آثار ادبی هستند که از اول ژانویه وارد قلمرو عمومی آمریکا شده‌اند.

فیلم‌هایی که در مالکیت عمومی قرار گرفتند هم عبارتند از «باج گیری» به کارگردانی آلفرد هیچکاک و «ساعت سیاه» اولین فیلم صوتی جان فورد کارگردان برنده اسکار. تصنیف‌های موسیقی منتشر شده در سال ۱۹۲۹، مانند «بولرو» موریس راول آهنگساز فرانسوی و «یک آمریکایی در پاریس» اثر جورج گرشوین هم حق نشر خود را از دست دادند، اگرچه فقط ضبط‌های مربوط به سال ۱۹۲۴ یا قبل از آن در مالکیت عمومی قرار گرفتند.

«ماجراهای تن‌تن» گرچه در آمریکا به مالکیت عمومی درآمده در اروپا به دلیل زمان طولانی‌تر کپی‌رایت، تا سال ۲۰۵۴ همچنان در اختیار مالک آن است.

................ هر روز با کتاب .................

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...