اسدالله امرایی از ترجمه رمان «خزان خودکامه» نوشته گابریل گارسیا مارکز خبر داد که پیش از این با چند ترجمه دیگر و به اسم پاییز پدرسالار در ایران منتشر شده بود.

به گزارش مهر، کتاب پاییز پدرسالار از آثار درخشان مارکز است که نوشتن آن 7 سال طول ‌کشید. طرح نگارش این رمان زمانی در ذهن مارکز شکل گرفت که یک دیکتاتور (پرث خیمه‌نز) بعد از هشت ‌سال حکومت، کشور را ترک می‌کند.

در میان آثار گوناگون مارکز و از دیدگاه منتقدان ادبی، پاییز پدرسالار، صد سال تنهایی و عشق در سالهای وبا، اهمیت ویژه‌ای دارند. مارکز در مصاحبه‌ای درباره این کتاب (پائیز پدرسالار) گفته است: چند نفر از نویسندگان به پیشنهاد کارلوس فوئنتس قصد داشتند درباره دیکتاتورهای کشور‌شان داستانی بنویسند که وی (فوئنتس) عنوان پدران وطن را برای آن برگزیده بود.

قرار بود میگوئل اوتروسیلوا درباره خوان وینست گومز، کارلوس فوئنتس درباره سانتا آنا، آْلخوکار پنتیر درباره جراردو ماجادو، خوان بوش درباره تروخیلو، آگوستو رو‌ آباستوس درباره خوزه دو دریگزد فرانسیا و خولیو کوتاسار درباره اویتا پرون بنویسند.

اسدالله امرایی مترجم فارسی در گفتگو با خبرنگار مهر با اعلام خبر ترجمه اثر مشهور گابو به فارسی گفت: این رمان با عنوان پاییز پدر سالار چندین بار به زبان فارسی برگردانده شده که اولین آن مربوط به قبل از انقلاب است و توسط حسین مهری انجام شده اما غلامحسین سالمی مترجم و ویراستار به من پیشنهاد کرد که آن را با عنوان خزان خودکامه به فارسی ترجمه کنم.

وی درباره انگیزه خود برای ترجمه مجدد این رمان گفت: من این اثر مارکز را خیلی دوست داشتم و وقتی ناشر (ثالث) پیشنهاد ترجمه‌اش را داد، این کار را پذیرفتم ضمن اینکه برای خودم هم چالشی در ترجمه محسوب می‌شد چون خزان خودکامه گاهی جملات طولانی دارد که به یک صفحه هم می‌رسد و نیازمند تمرکز ویژه‌ای در ترجمه است.

امرایی در ادامه این گفتگو همچنین از تجدید چاپ شوکران شیرین خبر داد و گفت: چاپ چهارم این کتاب که مجموعه‌ای از داستانهای طنز نوشته نویسندگان مختلف دنیا با انتخاب و گردآوری من است، در ماه جاری توسط انتشارات مروارید عرضه شد. شوکران شیرین اولین بار در فروردین 80 منتشر شد و آذر همان سال به چاپ دوم رسید و چاپ سومش در سال 84 عرضه شد.

وی در ادامه گفت: این داستانها با ترجمه‌های عبدالله کوثری، مهدی غبرائی، صفدر تقی زاده، مرتضی هاشم پور، مژده دقیقی، مهشید میرمعزی، پریسا رضایی، رامین مولایی و چند مترجم دیگر در این کتاب گرد هم آمده‌اند. چاپ چهارم شوکران شیرین در حجم 300 صفحه و با بهای 4500 تومان به ویترین کتابفروشی‌ها راه یافته است.

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...