«درون اردوگاه‌ها: تبعیدگاه‌ های‌تک چین» [In the camps : life in China's high-tech penal colony] نوشته درن بایلر [Darren Byler] با ترجمه مسعود یوسف حصرچین از سوی انتشارات ققنوس منتشر شد.

درون اردوگاه‌ها: تبعیدگاه‌ های‌تک چین» [In the camps : life in China's high-tech penal colony] نوشته درن بایلر [Darren Byler]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از تسنیم، دارن بایلر، انسان شناس و نویسنده آمریکایی است. او استادیار مطالعات بین‌الملل در دانشگاه سایمون فریزر است.بایلر در مورد اویغورها در چین تخصص دارد و در مورد سرکوب مداوم این گروه قومی در چین، مانند اردوگاه‌های زندان سین کیانگ، نوشته است.

بایلر دارای لیسانس تاریخ و روزنامه نگاری تصویری از دانشگاه ایالتی کنت، کارشناسی ارشد در مطالعات آسیای شرقی از دانشگاه کلمبیا و دکترا در انسان شناسی اجتماعی ـ فرهنگی از دانشگاه واشنگتن است.

در معرفی این کتاب آمده است: سال‌هاست که منطقۀ وسیعی در شمال غرب چین بستر انواع جدیدی از خشونت حکومتی و استعمار است و بیش از یک‌‌و‌نیم‌میلیون مسلمان اویغور در اردوگاه‌های اقامت اجباری و کارخانه‌های مربوط به این اردوگاه‌ها ناپدید شده‌اند. درن بایلر، یکی از متخصصان پیشتاز جامعه اویغورها و سامانه‌های نظارتی چین، با اتکا به ساعت‌ها مصاحبه با نجات‌یافتگان این اردوگاه‌ها، هزاران سند دولتی و بیش از یک دهه پژوهش نشان می‌دهد که چگونه شبکه گسترده‌ای از فناوری شرکت‌های خصوصی ـ تشخیص چهره، صدا و داده‌های تلفن‌های همراه ـ به حکومت و شرکت‌ها این امکان را داده است که میلیون‌ها اویغور را به سبب فعالیت‌های دینی و فرهنگی‌شان وارد فهرست سیاه کنند.

آن‌ها بازداشتی‌ها را به اتهام «جرم‌های پیشاوقوع» که گاهی صرفاً شامل نصب اپلیکیشن‌های شبکه‌های اجتماعی است برای «آموزش» به اردوگاه‌ها می‌فرستند و مجبورشان می‌کنند دولت چین را بستایند، اسلام را انکار و خانواده‌هایشان را تقبیح کنند و در کارخانه‌های مربوط به اردوگاه‌ها رایگان یا در ازای دستمزدی بسیار اندک کار کنند. بایلر به سین‌کیانگ می‌رود تا نشان دهد آسایش حاصل از استفاده از تلفن‌های هوشمند برای اویغورها به چه فاجعه‌ای تبدیل شده و فناوری رایج در سرتاسر جهان، که شرکت‌هایی از سیاتل تا پکن آن را تولید می‌کنند، اشکال جدیدی از خفقان را برای مردم سرتاسر جهان به وجود می‌آورد.

انتشارات ققنوس این کتاب را در 168 صفحه به قیمت 65 هزار تومان منتشر و روانه بازار نشر کرده است.

................ هر روز با کتاب ...............

که واقعا هدفش نویسندگی باشد، امروز و فردا نمی‌کند... تازه‌کارها می‌خواهند همه حرف‌شان را در یک کتاب بزنند... روی مضمون متمرکز باشید... اگر در داستان‌تان به تفنگی آویزان به دیوار اشاره می‌کنید، تا پایان داستان، نباید بدون استفاده باقی بماند... بگذارید خواننده خود کشف کند... فکر نکنید داستان دروغ است... لزومی ندارد همه مخاطب اثر شما باشند... گول افسانه «یک‌‌شبه ثروتمند‌ شدن» را نخورید ...
ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...