کتاب «ادبیات من» [Reading autobiography : a guide for interpreting life narratives] راهی به فهم خودزندگی‌نگاری و روایت‌های شخصی نوشته سدونی اسمیت و جولیا واتسون [Julia Watson and Sidonie Smith] با ترجمه رؤیا پورآذر توسط انتشارات اطراف منتشر شد.

ادبیات من» [Reading autobiography : a guide for interpreting life narratives] راهی به فهم خودزندگی‌نگاری و روایت‌های شخصی نوشته سدونی اسمیت و جولیا واتسون [Julia Watson and Sidonie Smith]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از تسنیم،‌ کتاب «ادبیات من» محصول تحقیقی جامع درباره‌ ژانر خودزندگی‌نامه و انواع مختلف روایت «خود» است. این کتاب تاریخچه، نظریه‌ها، رویکردهای نقادانه به این ژانر و انواع مختلف روایت «خود» در فرم‌ها، سبک‌ها و رسانه‌های گوناگون را بررسی می‌کند.

علاوه بر معرفی 60 ژانر خودزندگی‌نامه‌ای، تفاوت‌ها و تشابه‌های ژانرهای مهم این حوزه مثل خاطره‌پردازی یا مموار، خودزندگی‌نامه‌نویسی، تاریخ شفاهی، یادداشت‌ روزانه، اتوگرافیک‌، اعترافات، جستار شخصی و گروه‌نگاری نیز با استناد به آثار ادبی، سینمایی و هنری بی‌شمار توضیح داده شده است.

نویسندگان، پس از معرفی عوامل شکل‌گیری سوژه‌ای که خودش را روایت می‌کند (خاطره، تجربه، هویت، فضا، بدن‌مندی و عاملیت) تأثیر این عوامل بر اثر خودزندگی‌نامه‌ای را شرح می‌دهند و مخاطب را با پیچیدگی‌های بازنمایی زندگی شخصی از لحظه‌ شکل‌گیری خاطره و ثبت تجربه‌ فرد تا زمان عرضه و نقد آثار خودزندگی‌نامه‌ای آشنا می‌کنند.

کتاب «ادبیات من» مخاطب را با چگونگی شکل‌گیری آثار خودزندگی‌نامه‌ای و مسائل تأثیرگذار بر شکل نهایی اثر آشنا می‌کند؛ مسائلی که در خوانش و نقد چنین آثاری باید مورد توجه قرار گیرند، از جمله تولیدکنندگان و مصرف‌کنندگان روایت‌های خودزندگی‌نامه‌ای، صدا، ارتباط‌محوری، مخاطب، سبک‌های مختلف پژوهش خود، الگوهای پردازش پی‌‌رنگ، رسانه‌‌های روایت خود و عوامل پیرامتنی مثل ناشر، نحوه‌ تبلیغ، پخش و توزیع، طرح جلد کتاب و بسیاری عوامل دیگر.

علاقه‌مندان به نظریه‌های هویت می‌توانند از بحث مفصل کتاب درباره‌ انواع مهم سوژه‌های روایت‌کننده‌ خود (سوژه‌ سکولار، انسان‌گرا، معنویت‌گرا،‌ مهاجر، دگراندیش، بورژوا و مدرن) بهره ببرند. نویسندگان همچنین از اهمیت و ضرورت دگرگونیِ ژانرهای تثبیت‌شده، خلق ژانرهای جدید و استفاده از رسانه‌های متفاوت برای بازنمایی سوژه‌های جدید سخن می‌گویند.

در این کتاب، علاوه بر ژانرهای آشنایی مثل خاطره‌پردازی و روایت شخصی، درباره‌ ژانرهای جدید روایت خود و درخشان‌ترین نمونه‌هایشان هم می‌خوانید؛ ژانرهایی مثل خوراک‌نگاری، روایت‌ سوگ، روایت اعتیاد، روایت کوچ اجباری، روایت تبعید و مهاجرت، روایت‌ حقوق بشری، روایت سن‌آگاهی، روایت جنسیت‌محور، روایت‌ اختلال روانی، خودقوم‌نگاری، خودبوم‌نگاری، روایت‌های چهره‌های ورزشی، نظامی و هنری، و روایت افراد دارای معلولیت.

از دیگر مباحث جالب کتاب بحث رسانه‌های روایتِ خود در دنیای امروز، زندگی‌های دیجیتال و خودهای مجازی است. نویسندگان در فصلی مجزا از فرم‌های جدید اجرایی، تصویری، گرافیکی، سینمایی و آنلاین و همچنین از تأثیر متقابل سوژه و رسانه‌ی بازنمایی‌اش می‌گویند.

نویسندگان کتاب در پی بررسی انتقادی و تفسیر هشیارانه‌ روایت‌های شخصی‌اند و از همین رو به‌تفصیل شرح می‌دهند که ژانرهای خودزندگی‌نامه‌ای چگونه گاهی به ابزاری در دست گفتمان قدرت تبدیل می‌شوند. آن‌ها میان نظریه‌های مربوط به روایت خود و حوزه‌های جدید روان‌شناسی، علوم اعصاب، علوم شناختی، مطالعات نقد جغرافیایی و نظریه‌های جدید زندگی روزمره، هویت و فرم‌های دیجیتال نیز پل می‌زنند.

با توجه به اهمیت اعتبارسنجی و راستی‌آزمایی آثار خودزندگی‌نامه‌ای، نویسندگان در تمام کتاب به پیچیدگی‌های مربوط به اعتبارسنجی پرداخته‌اند و در پایان کتاب نیز بیست و چهار استراتژی برای نقد روایت‌های خود‌زندگی‌نامه‌ای ارائه داده‌اند. در پایان نیز شصت ژانر مختلف روایت خود معرفی و به‌اختصار شرح داده شده‌اند.

پژوهشگران و علاقه‌مندان حوزه‌های علوم انسانی، علوم اجتماعی، هنر، مطالعات فرهنگی، مطالعات رسانه، تاریخ، ادبیات و نقد، و همچنین همه‌ علاقه‌مندان به نوشتن و خواندن روایت‌های مستند اول‌شخص می‌توانند از مطالب این کتاب بهره ببرند. ادبیات من را به سبب رویکرد تازه‌اش به ژانرهای مختلف و جدید روایتِ «خود» و گستردگی مطالبش یکی از نواندیشانه‌ترین و جامع‌ترین آثار این حوزه می‌دانند.

نویسندگان در کتاب «ادبیات من» تلاش کرده‌اند که به سوالاتی هم‌چون چرا و از چه زمانی روایت زندگی خود جزو ژانرهای مهم ادبی شد؟ تغییرات «خود» آدمی چگونه در روایت‌های زندگی‌نامه‌ای دوره‌های مختلف تاریخی بازتاب یافته است؟ خاطره، تجربه، هویت، فضا، بدن‌مندی و عاملیت چه نقشی در شکل‌‌گیریِ «من» که زندگی‌اش را روایت می‌کند دارند؟ و...

«ادبیات من» راهی به فهم خود زندگی‌نگاری و روایت‌های شخصی از سوی انتشارات اطراف به قیمت 193 هزار تومان منتشر و روانه بازار نشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

صدام حسین بعد از ۲۴۰ روز در ۱۴ دسامبر ۲۰۰۳ در مزرعه‌ای در تکریت با ۷۵۰ هزار دلار پول و دو اسلحه کمری دستگیر شد... جان نیکسون تحلیلگر ارشد سیا بود که سال‌های زیادی از زندگی خود را صرف مطالعه زندگی صدام کرده بود. او که تحصیلات خود را در زمینه تاریخ در دانشگاه جورج واشنگتن به پایان رسانده بود در دهه ۱۹۹۰ به استخدام آژانس اطلاعاتی آمریکا درآمد و علاقه‌اش به خاورمیانه باعث شد تا مسئول تحلیل اطلاعات مربوط به ایران و عراق شود... سه تریلیون دلار هزینه این جنگ شد ...
ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...