کتاب «آن‌سوی میز؛ خاطرات سیاستمداران آمریکایی از تعامل و تقابل با ایران» برای دومین بار توسط انتشارات کتابستان منتشر شد.

آن‌سوی میز؛ خاطرات سیاستمداران آمریکایی از تعامل و تقابل با ایران

به گزارش کتاب نیوز به نقل از  مهر، سنت خاطره‌نویسی در فرهنگ سیاسی آمریکا، رویکردی جاافتاده محسوب می‌شود و تقریباً بیشتر سیاستمداران این کشور پس از پایان دوره مسئولیت خود، کتاب خاطراتی منتشر کرده‌اند.

آنچه در کتاب «آن سوی میز» ترجمه و گردآوری شده ، بخش‌های مرتبط با ایران از کتاب خاطرات هفت نفر از سیاستمداران ارشد امریکایی در سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۹ است. بررسی اتفاقات دوران رو رئیس‌جمهور امریکا- باراک اوباما و دونالد ترامپ- بحث بر سر مسئله برنامه هسته‌ای ایران و اهمیت کشور ایران در راهبردهای امنیت ملی و سیاست خارجی امریکا از دیگر محورهای مطرح شده در این اثر است.

خاطرات افرادی که در این کتاب گرد آوری شده عبارتست از:

فصل ۱: هیلاری رودهام کلینتون، وزیر امور خارجة امریکا (۲۰۰۹- ۲۰۱۳)
فصل ۲: جان فوربز کری، وزیر امور خارجة امریکا (۲۰۱۳- ۲۰۱۷)
فصل ۳: وندی روث شرمن، معاون سیاسی وزیر امور خارجة امریکا (۲۰۱۱- ۲۰۱۵)
فصل ۴: نیمراتا نیکی هیلی، سفیر ایالات متحدة امریکا در سازمان ملل (۲۰۱۷- ۲۰۱۸)
فصل ۵: ویلیام جوزف برنز، قائم‌مقام وزیر امور خارجة امریکا (۲۰۱۱- ۲۰۱۴)
فصل ۶: سوزان الیزابت رایس، سفیر ایالات متحدة امریکا در سازمان ملل (۲۰۰۹- ۲۰۱۳)
فصل ۷: جان رابرت بولتون، مشاور امنیت ملی امریکا (۲۰۱۸- ۲۰۱۹)|

به بیان مترجمان این کتاب (مهدی خانعلی زاده و سید وحید نبوی زاده نمازی) آنچه برای مخاطب ایرانی از مطالعه این مجموعه به‌دست می‌آید، نوع نگاه آمریکایی‌ها به کشورمان و هدف آن‌ها از هر گونه تعامل و مذاکره با جمهوری اسلامی ایران است.

کتاب آن سوی میز در ۳۴۰صفحه و با قیمت ۷۰هزار تومان روانه بازار نشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...
عدالت در یک جامعه پسادیکتاتوری چگونه باید تأمین شود؟... آلمان پیش از این نیز مجبور شده بود با بقایای حکومت دیکتاتوری هیلتر و جرائم آنها مواجه شود... آیا باید دست به پاکسازی ادارات دولتی از افرادی زد که با حکوت کمونیستی همکاری داشته‌اند؟... احکام بر اساس قانونی تنظیم می‌شدند که کمترین مجازات را مقرر کرده بود... رسیدگی به هتک حیثیت افراد در رژیم گذشته... بسیاری از اساتید و استادیاران به عنوان خبرچین برای اشتازی کار می‌کردند ...