آلیس زنیتر [Alice Zeniter] نویسنده فرانسوی جایزه ادبی و گران‌قیمت دوبلین [international dublin literary award 2022] را برای رمان «هنر از دست دادن» [L'Art de Perdre] کسب کرد.

آلیس زنیتر [Alice Zeniter] هنر از دست دادن» [L'Art de Perdre]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، جایزه ادبی دوبلین با حمایت شورای شهر دوبلین در ایرلند جنوبی برگزار می‌شود و گران‌ترین جایزه‌ای است که به یک رمان نوشته‌شده به زبان انگلیسی اعطا می‌شود.

هیات داوران این جایزه ادبی امسال در نهایت رمان فرانسوی‌زبان «هنر از دست دادن» نوشته آلیس زنیتر را با ترجمه‌ فرانک وین به زبان انگلیسی به عنوان برنده جایزه نقدی ۱۰۰ هزار پوندی برگزید.

این جایزه ادبی محدویت زبانی ندارد و در صورتی که اثری ترجمه‌شده برنده شود ۲۵ درصد از جایزه نقدی آن به مترجم اثر به زبان انگلیسی خواهد رسید.

«آلیس زنیتر» پس از معرفی به عنوان برنده این جایزه در جریان جشنواره بین‌المللی ادبی دوبلین گفت: «این شگفت‌انگیز است که می‌بینم این کتاب چگونه زندگی خاص خود را دارد. چون وقتی نگارش آن را تمام کردم و به ناشرانم دادم، به من گفتند که احتمالا ترجمه نمی‌شود و اگر بشود هم در خارج از کشور فروخته نمی‌شد، چون موضوع رمان فرانسوی بود. من درباره ویرانه‌های امپراتوری استعماری خود صحبت می‌کردم و چه کسی در خارج از کشور به آن علاقه‌مند است؟».

رمان «هنر از دست دادن» یک داستان چند نسلی است که مهاجران الجزایری فرانسه را به تصویر می‌کشد که یکی از پیامدهای حضور تاریخی استعماری آن در این کشور است. در مرکز بخش معاصر داستان، نعیمه یک زن جوان معمولی فرانسوی قرار دارد که در تلاش است درباره تاریخچه خانواده‌اش که از الجزایر به فرانسه آمده‌اند، مطلع شود. در مجموع ما داستان سه نسل را داریم.

................ هر روز با کتاب ................

پس از ۲۰ سال به موطن­‌شان بر می­‌گردند... خود را از همه چیز بیگانه احساس می‌­کنند. گذشت روزگار در بستر مهاجرت دیار آشنا را هم برای آنها بیگانه ساخته است. ایرنا که که با دل آکنده از غم و غصه برگشته، از دوستانش انتظار دارد که از درد و رنج مهاجرت از او بپرسند، تا او ناگفته‌­هایش را بگوید که در عالم مهاجرت از فرط تنهایی نتوانسته است به کسی بگوید. اما دوستانش دلزده از یک چنین پرسش­‌هایی هستند ...
ما نباید از سوژه مدرن یک اسطوره بسازیم. سوژه مدرن یک آدم معمولی است، مثل همه ما. نه فیلسوف است، نه فرشته، و نه حتی بی‌خرده شیشه و «نایس». دقیقه‌به‌دقیقه می‌شود مچش را گرفت که تو به‌عنوان سوژه با خودت همگن نیستی تا چه رسد به اینکه یکی باشی. مسیرش را هم با آزمون‌وخطا پیدا می‌کند. دانش و جهل دارد، بلدی و نابلدی دارد... سوژه مدرن دنبال «درخورترسازی جهان» است، و نه «درخورسازی» یک‌بار و برای همیشه ...
همه انسان‌ها عناصری از روباه و خارپشت در خود دارند و همین تمثالی از شکافِ انسانیت است. «ما موجودات دوپاره‌ای هستیم و یا باید ناکامل بودن دانشمان را بپذیریم، یا به یقین و حقیقت بچسبیم. از میان ما، تنها بااراده‌ترین‌ها به آنچه روباه می‌داند راضی نخواهند بود و یقینِ خارپشت را رها نخواهند کرد‌»... عظمت خارپشت در این است که محدودیت‌ها را نمی‌پذیرد و به واقعیت تن نمی‌دهد ...
در کشورهای دموکراتیک دولت‌ها به‌طور معمول از آموزش به عنوان عاملی ثبات‌بخش حمایت می‌کنند، در صورتی که رژیم‌های خودکامه آموزش را همچون تهدیدی برای پایه‌های حکومت خود می‌دانند... نظام‌های اقتدارگرای موجود از اصول دموکراسی برای حفظ موجودیت خود استفاده می‌کنند... آنها نه دموکراسی را برقرار می‌کنند و نه به‌طور منظم به سرکوب آشکار متوسل می‌شوند، بلکه با برگزاری انتخابات دوره‌ای، سعی می‌کنند حداقل ظواهر مشروعیت دموکراتیک را به دست آورند ...
نخستین، بلندترین و بهترین رمان پلیسی مدرن انگلیسی... سنگِ ماه، در واقع، الماسی زردرنگ و نصب‌شده بر پیشانی یک صنمِ هندی با نام الاهه ماه است... حین لشکرکشی ارتش بریتانیا به شهر سرینگاپاتام هند و غارت خزانه حاکم شهر به وسیله هفت ژنرال انگلیسی به سرقت رفته و پس از انتقال به انگلستان، قرار است بر اساس وصیت‌نامه‌ای مکتوب، به دخترِ یکی از اعیان شهر برسد ...