به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، جایزه ادبیات صلح دیتون [Dayton Literary Peace Prize] اولین بار در سال 2006 در کشور آمریکا تاسیس شد و هرساله از بهترین کتاب‌های داستان و مستند نوشته‌شده با موضوع صلح تقدیر می‌کند. برندگان این جایزه 10هزار دلار جایزه نقدی دریافت می‌کنند و هر کدام از نامزدها نیز 5هزار دلار جایزه می‌گیرند.

جایزه ادبیات صلح دیتون در واقع از جایزه صلح دیتون انشعاب گرفته شده است که بعد از اتمام جنگ بوسنی تاسیس شده بود. بنیاد دیتون برندگان رشته‌های مختلف خود را طبق زیر انتخاب کرده است که قرار است در تاریخ 13 نوامبر جوایز آنها اعطاء شود:

ما آلمانی‌ها [We Germans] نوشته الکساندر استاریت [Alexander Starritt

داستان
برنده: ما آلمانی‌ها [We Germans] نوشته الکساندر استاریت [Alexander Starritt] / انتشارات لیتل براون
نامزدهای نهایی:
دیکون کینگ کونگ، نوشته جیمز مک‌براید/ انتشارات ریورهد
شاگی بین، نوشته داگلاس استوارت/ انتشارات گرو
آواز کوهستان، نوشته نگوین فان کومای/ انتشارات الگونکوین
ولنتاین، نوشته الیزابت واترمور/ انتشارات هارپرکالینز

مستند
برنده: وقتی زمان ایستاد: خاطرات جنگ پدرم، نوشته آریانا نیومن/ انتشارات اسکریبنر
نامزدهای نهایی:
کری: خاطره حیات در سرزمین دزدیده‌شده، نوشته تونی جنسون/ انتشارات بالانتین
قبیله: اصلیت ما معترضان، نوشته ایزابل ویلکرسون/ انتشارات رندوم هاوس
هیچ بیگانه‌‌ای نبین: خاطرات و بیانیه عشق انقلابی، نوشته والری کائور/ انتشارات وان ورلد
زیبایی در طلوع، نوشته میشل هارپر/ انتشارات ریورهد
جاده‌ای از رقه: داستان برادری، مرزها و تعلق، نوشته جوردن ریتر/ انتشارات بالانتین

................ هر روز با کتاب ...............

که واقعا هدفش نویسندگی باشد، امروز و فردا نمی‌کند... تازه‌کارها می‌خواهند همه حرف‌شان را در یک کتاب بزنند... روی مضمون متمرکز باشید... اگر در داستان‌تان به تفنگی آویزان به دیوار اشاره می‌کنید، تا پایان داستان، نباید بدون استفاده باقی بماند... بگذارید خواننده خود کشف کند... فکر نکنید داستان دروغ است... لزومی ندارد همه مخاطب اثر شما باشند... گول افسانه «یک‌‌شبه ثروتمند‌ شدن» را نخورید ...
ایده اولیه عموم آثارش در همین دوران پرآشوب جوانی به ذهنش خطور کرده است... در این دوران علم چنان جایگاهی دارد که ایدئولوژی‌های سیاسی چون مارکسیسم نیز می‌کوشند بیش از هر چیز خود را «علمی» نشان بدهند... نظریه‌پردازان مارکسیست به ما نمی‌گویند که اگرچه اتفاقی رخ دهد، می‌پذیرند که نظریه‌شان اشتباه بوده است... آنچه علم را از غیرعلم متمایز می‌کند، ابطال‌پذیری علم و ابطال‌ناپذیری غیرعلم است... جامعه‌ای نیز که در آن نقدپذیری رواج پیدا نکند، به‌معنای دقیق کلمه، نمی‌تواند سیاسی و آزاد قلمداد شود ...
جنگیدن با فرهنگ کار عبثی است... این برادران آریایی ما و برادران وایکینگ، مثل اینکه سحرخیزتر از ما بوده‌اند و رفته‌اند جاهای خوب دنیا مسکن کرده‌اند... ما همین چیزها را نداریم. کسی نداریم از ما انتقاد بکند... استالین با وجود اینکه خودش گرجی بود، می‌خواست در گرجستان نیز همه روسی حرف بزنند...من میرم رو میندازم پیش آقای خامنه‌ای، من برای خودم رو نینداخته‌ام برای تو و امثال تو میرم رو میندازم... به شرطی که شماها برگردید در مملکت خودتان خدمت کنید ...
رویدادهای سیاسی برای من از آن جهت جالبند که همچون سونامی قهرمان را با تمام ایده‌های شخصی و احساسات و غیره‌اش زیرورو می‌کنند... تاریخ اولا هدف ندارد، ثانیا پیشرفت ندارد. در تاریخ آن‌قدر بُردارها و جهت‌های گونه‌گون وجود دارد که همپوشانی دارند؛ برآیندِ این بُردارها به قدری از آنچه می‌خواستید دور است که تنها کار درست این است: سعی کنید از خود محافظت کنید... صلح را نخست در روح خود بپروران... همه آنچه به‌نظر من خارجی آمده بود، کاملا داخلی از آب درآمد ...
می‌دانم که این گردهمایی نویسندگان است برای سازماندهی مقاومت در برابر فاشیسم، اما من فقط یک حرف دارم که بزنم: سازماندهی نکنید. سازماندهی یعنی مرگ هنر. تنها چیزی که مهم است استقلال شخصی است... در دریافت رسمی روس‌ها، امنیت نظام اهمیت درجه‌ی اول دارد. منظور از امنیت هم صرفاً امنیت مرز‌ها نیست، بلکه چیزی است بسیار بغرنج‌تر که به آسانی نمی‌توان آن را توضیح داد... شهروندان خود را بیشتر شبیه شاگرد مدرسه می‌بینند ...