شماره بیست‌ونهم ماهنامه سه‌نقطه (مکتوب طنز [+ جد] فارسی) منتشر شد.

شماره 29 ماهنامه سه‌نقطه (مکتوب طنز

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، در معرفی این نشریه آمده است: این شماره به مدیران تراز و مدیریت در سطوح کلان کشوری اختصاص داده شده و مطالب مرتبط با آن در پرونده‌ای با عنوان «مدیریت تراز» گردآوری شده‌اند.

در آغاز سه‌نقطه ۲۹، علی آینه‌ور در مطلبی با نام «راز بقا» شطحی بر سیستم و سازمان و مدیریت زده است. سپس امرالله احمدجو، فصل جدید قصه‌های دهکده را تحت عنوان «این از مطلّاری‌های بلانسبت و آن هم از کولیوایی‌های بلانسبت‌تر» در بخش فصل کرسی آزادنویسی برایمان تعریف می‌کند. سیداکبر میرجعفری در «چیزهایی درباره قورمه‌سبزی» حقایق کمتر شنیده‌شده‌ای از این غذای پرطرفدار را به اشتراک می‌گذارد. سپس در مطلب «پدر، پسر، و مردی از قزوین» افشار مقدم سری جدید ماجراهای سونای سعادت‌آباد را روایت می‌کند. و در آخر با مطلبی از میلاد ملاعبدالوهاب تحت عنوان «بوی ماه مهر از آغاز آذر» به پایان می‌رسد.

«زیر آوار حقیقت، میان اتاق مدیرعامل و قرن» نام نخستین مطلب پرونده این شماره است که مریم حسن‌نژاد در آن مفهوم مدیریت را واکاوی می‌کند و به سؤال‌های عجیبی درباره آن پاسخ می‌دهد. مهدی شریفی در «ترازوی مدیریت و مدیران تراز» به شرح شاخص‌های مدیریت تراز در یک نظام مقدس می‌پردازد. مریم نظام‌دوست در یادداشتی با نام «ایفاد مراتب جهت همین‌جوری» تمام ویژگی‌هایی را که از یک انسان مدیر می‌سازد برمی‌شمرد. علی علیزاده در «زیرپایی چوبی و جامهری ثامن» چند توصیه انگیزشی بومی‌سازی‌شده برای مدیران کشور ارائه می‌دهد. «بینگو، مدیر شما حاضر است» عنوان مطلب هانیه صالحی است که در آن هر آنچه را یک مدیر واقعی باید داشته باشد از سر تا پا بررسی می‌کند. رضا سعیدی ورنوسفادرانی در مطلب «طیف قهوه‌ای از پررنگ تا بدرنگ» راهکارهای مناسب برای زیست موفقیت‌آمیز مدیریتی را از خلال چند نگاه مختلف بیان می‌کند. در مطلب «مرجع الدوَل و پاراف با خودکار چهاررنگ» سیدمحسن امامیان ادبیات مدیریتی را به بوته‌ تحلیل می‌برد. «جای مهر و داغ عشق» نام مطلب فاطمه خسروانی است که در آن رنج‌ها و لذت‌های [حلال] توأمان مدیر بودن شرح داده شده. محمد صمدی در یادداشت «از پاساژ مهستان تا باب‌همایون» روزنوشت‌های یک مدیر جوان را به رشته‌ تحریر درآورده است. و در پایان بخش پرونده سیدمصطفی موسوی در مطلب «تکیه بر چارمیخ سست» مدیران دولتی و خصوصی و خصولتی و کلاً هرچی را که هست مورد خطاب قرار می‌دهد و چیزهای مهمی به آن‌ها می‌گوید.

«نیمخط» شماره ۲۹ را نفیسه رحمانی در سه قسمت مختلف نوشته است؛ «مدیر فقط باشد، کارآمدی و این سوسول‌بازی‌ها چیست؟»، «ای مدیر! جان من کمی انسان باش» و «درود درود درود، درود بر مدیرتر».

تهرانشهر این شماره هم با مطالبی از هادی مقدم‌دوست با عنوان «وجب به وجب تهران کوچک من»، سعید بیابانکی با عنوان«ابرمفهومی به‌نام ترمینال جنوب» و عطیه همتی «شبیه کوچه پس‌کوچه‌های نارمکم‌» همراه است.

بیست‌ونهمین شماره سه‌نقطه، در ۲۰۴ صفحه و با قیمت ۶۰ هزار تومان در کتابفروشی‌ها و فروشگاه‌های آنلاین عرضه شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

از فروپاشی خانواده‌ای می‌گوید که مجبور شد او را در مکزیک بگذارد... عبور از مرز یک کشور تازه، تنها آغاز داستان است... حتی هنگام بازگشت به زادگاهش نیز دیگر نمی‌تواند حس تعلق کامل داشته باشد... شاید اگر زادگاهشان کشوری دموکرات و آزاد بود که در آن می‌شد بدون سانسور نوشت، نویسنده مهاجر و آواره‌ای هم نبود ...
گوته بعد از ترک شارلوته دگرگونی بزرگی را پشت سر می‌گذارد: از یک جوان عاشق‌پیشه به یک شخصیت بزرگ ادبی، سیاسی و فرهنگی آلمان بدل می‌شود. اما در مقابل، شارلوته تغییری نمی‌کند... توماس مان در این رمان به زبان بی‌زبانی می‌گوید که اگر ناپلئون موفق می‌شد همه اروپای غربی را بگیرد، یک‌ونیم قرن زودتر اروپای واحدی به وجود می‌آمد و آن‌وقت، شاید جنگ‌های اول و دوم جهانی هرگز رخ نمی‌داد ...
موران با تیزبینی، نقش سرمایه‌داری مصرف‌گرا را در تولید و تثبیت هویت‌های فردی و جمعی برجسته می‌سازد. از نگاه او، در جهان امروز، افراد بیش از آن‌که «هویت» خود را از طریق تجربه، ارتباطات یا تاریخ شخصی بسازند، آن را از راه مصرف کالا، سبک زندگی، و انتخاب‌های نمایشی شکل می‌دهند. این فرایند، به گفته او، نوعی «کالایی‌سازی هویت» است که انسان‌ها را به مصرف‌کنندگان نقش‌ها، ویژگی‌ها و برچسب‌های از پیش تعریف‌شده بدل می‌کند ...
فعالان مالی مستعد خطاهای خاص و تکرارپذیر هستند. این خطاها ناشی از توهمات ادراکی، اعتماد بیش‌ازحد، تکیه بر قواعد سرانگشتی و نوسان احساسات است. با درک این الگوها، فعالان مالی می‌توانند از آسیب‌پذیری‌های خود و دیگران در سرمایه‌گذاری‌های مالی آگاه‌تر شوند... سرمایه‌گذاران انفرادی اغلب دیدی کوتاه‌مدت دارند و بر سودهای کوتاه‌مدت تمرکز می‌کنند و اهداف بلندمدت مانند بازنشستگی را نادیده می‌گیرند ...
هنر مدرن برای او نه تزئینی یا سرگرم‌کننده، بلکه تلاشی برای بیان حقیقتی تاریخی و مقاومت در برابر ایدئولوژی‌های سرکوبگر بود... وسیقی شوئنبرگ در نگاه او، مقاومت در برابر تجاری‌شدن و یکدست‌شدن فرهنگ است... استراوینسکی بیشتر به سمت آیین‌گرایی و نوعی بازنمایی «کودکانه» یا «بدوی» گرایش دارد که می‌تواند به‌طور ناخواسته هم‌سویی با ساختارهای اقتدارگرایانه پیدا کند ...