با اعلام اسامی فیلم‌های حاضر در بخش مسابقه شصت و یکمین دوره جشنواره فیلم کن، غیبت فیلم سینمایی "کوری" فرناندو میره‌یس برزیلی بیش از هر اتفاق دیگر کارشناسان صنعت سینما را شگفت‌زده کرد.

درام "کوری" که بر اساس رمان "ژوزه ساراماگو" نویسنده برنده نوبل پرتغالی با بازی "جولین مور" و "مارک روفالو" و هزینه تقریبی 25 میلیون دلار ساخته شده، داستان شهری است که همه ساکنان آن غیر از یک نفر به ناگهان کور می‌شوند.

پیش از این به نظر می‌رسید فیلم انگلیسی‌زبان "کوری" یکی از انتخاب‌های قطعی مدیران کن برای حضور در بخش مسابقه این دوره باشد، به ویژه اینکه میره‌یس از فیلم‌سازان محبوب جشنواره کن است و شرکت میراماکس هم به عنوان پخش‌کننده "کوری" سال گذشته با "پیرمردها کشوری ندارند" حضوری موفق در دوره شصتم معتبرترین جشنواره سینمایی دنیا داشت.

از سوی دیگر، شاید مدیران کن به این نتیجه رسیده باشند که "کوری" میره‌یس را به عنوان یکی از فیلم‌های افتتاحیه یا اختتامیه کن 2008 انتخاب کنند و چون هنوز اسامی هیچکدام از این دو فیلم اعلام نشده، خیلی‌ها معتقدند "کوری" می‌تواند یک شگفتی تمام‌عیار باشد.

به گزارش مهر به نقل از رویترز،  یکی از تهیه‌کنندگان فیلم سینمایی "کوری" هنوز هم به حضور آن در جشنواره کن امسال امیدوار است. او می‌گوید: «هنوز اسامی چند فیلم در بخش‌های اصلی اعلام نشده، پس چرا ناامید باشیم؟ همه ما شگفتزده می‌شویم اگر "کوری" در این دوره جشنواره کن جایی نداشته باشد.»

فیلمنامه "کوری" را "دان مکلر" بر اساس رمان ساراماگو نوشته و آلیس براگا، دنی گلاور، گائل گارسیا برنال، اسکات اندرسن و ... در آن بازی می‌کنند. یکی از شروط نویسنده سرشناس پرتغالی برای ساخته شدن این فیلم روی دادن داستان آن در کشوری ناشناس بود.

"فرناندو میره‌یس" که سال 1955 در سائوپولو برزیل به دنیا آمده، فیلم‌هایی چون "باغبان وفادار" و "شهر خدا" را در کارنامه دارد که برای فیلم اخیر نامزد اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی‌زبان شده و با "باغبان وفادار" در بخش مسابقه جشنواره فیلم ونیز حضور داشت.
 

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...