در طول تاریخ سبک نوشتاری نویسندگان مشهور معمولا از محتوا بیشتر اهمیت داشت و بسیاری از منتقدان و کارشناسان ادبی نیز اهمیت خاصی برای آن قائل بودند.

خواهران برونته

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، از جین آستن گرفته تا جیمز پترسون همه نویسندگان دارای سبک و روش‌های خاصی برای نوشتن رمان و داستان دارند. معمولاً سبک نوشتاری نویسندگان مشهور در طول تاریخ حتی در بعضی موارد از محتوای نوشته شده نیز بیشتر اهمیت داشته است و بسیاری از منتقدان و کارشناسان ادبی نیز به این مسئله اهمیت خاصی می‌دهند و در نقدهای خود بارها به این مهم تاکید کرده‌اند.

اگر می‌خواهید دو سبک نوشتاری متفاوت را با هم مقایسه کنید، می‌توانید رمان‌ «هابیت» نوشته جی.ار.ار. تالکین را با رمانی مثل «اولیس» جیمز جویس مقایسه کنید. هابیت برای مخاطب عام نوشته شده و دارای نثری ساده و واضح برای درک عامه مردم نوشته شده است ولی اولیس پر از واژه‌های مبهم و ایهام‌های مختلف است که برای درک آنها باید از سواد اَدبی و تاریخی خوبی برخوردار باشید.

با وجود تفاوت سبک نوشتاری نویسندگان تمام فرهنگ‌ها در ژانرهای مختلف تحقیقی در دانشگاه کورک ایرلند انجام شده است که نشان می‌دهد تمام نوشته‌های ثبت شده نویسندگان مربوط به یک خانواده دارای سبک‌های نزدیک به هم هستند. «جیمز سولیوان» استاد دانشگاه ایرلندی به اتفاق همکارانش با مقایسه آثار اَدبی در طول تاریخ ادبیات به این نتیجه رسیده‌اند که نویسندگانی که دارای رابطه خونی هستند، تقریباً در سبک‌های نوشتاری نزدیک به هم هستند.

آنها روشی برای مقایسه آثار ادبی و رمان‌های نوشته شده توسط نویسندگان در طول قرن‌های گذشته اِبداع کردند که نامش را «سبک‌سنجی» گذاشتند. در این روش کلمات و جملات نوشته شده توسط نویسندگان مختلف مقایسه می‌شود و با استفاده از نرم‌افزارهای کامپیوتری تعدد استفاده از این کلمات در جملات توسط آنها تعیین می‌شود.

دکتر سولیوان و همکارانش آثاری از نویسندگان هم خانواده مثل کینسلی و مارتین آمیس( پدر و پسر)، آن، شارلوت و اِمیلی برونته (خواهر)، ویلیام گودوین، مری وول‌اِستون‌کرافت، و مری شلی (پدر، مادر، دختر) و دیگر نویسندگان از یک خانواده را بررسی کردند و اینگونه اعلام کردند که نوشته‌های اکثر این افراد دارای شباهت‌های بسیاری است. محققان ایرلندی ادعا می‌کنند یافته‌های به‌دست‌آمده از مقایسه‌های نرم‌افزاری نشان می‌دهد که نویسندگان خویشاوند دارای سبک‌های شبیه به هم هستند.

دکتر سولیوان پیش از این تحقیقی مستقل درباره نوشته‌های خانواده برونته، یکی از مشهورترین خانواده‌های ادبی در طول تاریخ، انجام داده بود و در آن تحقیق نیز به نتایج مشابهی دست یافته بود. در یافته‌های این محققان ثابت شده است که نوشته‌های مری شلی با مادرش مری ولستون‌کرافت دارای شباهت‌های بسیاری است که این مسئله ثابت می‌کند خانواده و رابطه خونی در سبک نوشتن تاثیر دارد.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...