رمان «نخستین تبار» [Premier sang] نوشته املی نوتومبب [Amélie Nothomb] نویسنده فرانسوی‌زبان بلژیکی برنده جایزه رنودو 2021 [Le prix Renaudot] شد.

نخستین تبار» [Premier sang]  املی نوتوم [Amélie Nothomb]  امیلی نوتومب

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، هیئت داروان جایزه رنودو رمان «نخستین تبار» نوشته املی نوتومب را که از سوی انتشارات آلبن میشل منتشر شده بود به عنوان برنده جایزه رنودو در بخش رمان فرانسوی معرفی کردند.

خانم نوتومب با ابراز خوشحالی از اعلام برگزیده شده خود در جایزه رنودو گفت «از خوشحالی به وجد آمده‌ام. این خوشبختی را باور نمی‌کنم. خیلی آرزویش را داشتم»

خانم نوتومب - که با نام مستعار بانوی باکلاه شناخته می‌شود- در این رمان ادای احترامی به پدرش داشته که در سال گذشته از دنیا رفت. او در ادامه افزوده: «اولین چیزی که با شنیدن اسمم به عنوان برنده جایزه به ذهنم رسید، این بود: «آه پدر! ما اینجاییم. خیلی حس زیبایی است.»

املی نوتومب به گفته خودش هر سال 4 رمان می‌نویسد که فقط یکی را به دست ناشر برای چاپ می‌سپارد. رمان «تشنه» او سال 2019 در فهرست نامزدهای نهایی گنکور حضور داشت که در نهایت موفق به دریافت این جایزه نشد؛ نام او اما در سال گذشته در فهرست هیچ‌یک از جوایز ادبی فرانسه حضور نداشت. نوتومب در سال 1999 برای رمان «ترس و لرز»‌ش برنده جایزه بزرگ رمان بزرگ آکادمی فرانسه شد و در سال 2007 نیز جایزه فلور فرانسه را برای رمان «نه آدم و نه حوا» دریافت کرد.

طبق آمارهای ارائه‌شده فروش رمان «نخستین تبار» -که در ماه اوت منتشر شده- از 100هزار نسخه فراتر رفت و این رمان از زمان انتشار بالاترین فروش را در میان رمان‌های منتشرشده در فصل بازگشت ادبی فرانسه به خود اختصاص داده است.

جایزه رنودو در بخش آثار غیرداستانی نیز به آنتونی پالو برای کتاب «در خیابان من سه مغازه وجود داشت» تعلق گرفت. نویسنده و روزنامه‌نگار اسپانیایی‌تبار در این کتاب شرحی شهادت‌گونه بر ناپدیدشدن مشاغل کوچک محلی ارائه می‌دهد.

در حال حاضر هیئت داوران جایزه رنودو را افرادی چون فردریک بگبدر، دومینیک بونو، پاتریک بسون، کریستین ژودسلی، ژرژ- الویه شاتوریناد، فرانس- الویه ژیسبرت، لوئی گاردل، ژان ماری گوستاو لوکلزیو(برنده نوبل ادبیات) و ژان نوئل پانکراتسی تشکیل می‌دهند.

سال گذشته رمان «داستان پسر» و «شهرهای کاغذی» به عنوان برندگان نهایی جایزه رنودو در بخش اثر داستانی و غیرداستانی معرفی شدند.

جایزه رنودو از سال ۱۹۲۶ به موازات جایزه گنکور و با این اصل ایجاد شد که هرگز به برنده گنکور جایزه ندهد.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...