اهدای یک جایزه ادبی باعث شد این حقیقت آشکار شود که سه نویسنده مرد اسپانیایی از نام مستعار یک زن برای نگارش کتاب استفاده می‌کردند.

«کارمن مولا» [Carmen Mola]  جایزه ادبی «پلانتا» [Planeta awards]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، اهدای جایزه ادبی یک میلیون یورویی به «کارمن مولا» [Carmen Mola] نویسنده زن اسپانیایی داستان‌های جنایی سبب شد سه مرد میان‌سال اسپانیایی از زیر سایه این نام مستعار خارج شوند.

پس از آن‌که جایزه ادبی «پلانتا» [Planeta awards] به یکی از کتاب‌هایی اهدا شد که با نام نویسنده‌ زنی به نام «کارمن مولا»‌ چاپ شده‌اند، این حقیقت مشخص شد که سه مرد مدت‌ها از این نام مستعار برای انتشار آثارشان استفاده کرده‌اند.

این سه نویسنده جایزه ادبی «پلانتا» را در مراسمی مجلل با حضور پادشاه اسپانیا در مقابل مردم دریافت کردند.

«آگوستین مارتینز»،‌ «خورخه دیاز» و «آنتونیو مرسرو» پیش از آن‌که با یکدیگر با نام مستعار «مولا»‌ کتاب چاپ کنند، سابقه انتشار رمان و نمایشنامه با نام واقعی خودشان را داشتند.
شخصیت اصلی رمان‌های «کارمن مولا»‌ یک کارآگاه زن تنها با ویژگی‌های خاص است.
این سه نویسنده مرد که همگی در دهه پنجم و ششم زندگی خود هستند، این موضوع را انکار کردند که با هدف فروش بهتر آثارشان از نام مستعار یک زن استفاده کرده‌اند.

«آنتونیو مرسرو»‌ در گفت‌وگو با یک روزنامه اسپانیایی بیان کرد: «ما پشت یک زن پنهان نشدیم؛ ما پشت یک نام پنهان شدیم. نمی‌دانم که نام مستعار یک زن می‌تواند باعث فروش بیشتر کتاب شود، هیچ تصوری ندارم، ‌اما شک دارم این‌طور باشد.»‌

پیش‌تر «کارمن مولا» به عنوان یک نویسنده زن حدود ۴۰ ساله شناخته می‌شد که به عنوان استاد دانشگاه فعالیت دارد و سعی دارد به دلایل شخصی از نام مستعار استفاده ‌کند.

................ هر روز با کتاب ...............

ما خانواده‌ای یهودی در رده بالای طبقه متوسط عراق بودیم که بر اثر ترکیبی از فشارهای ناشی از ناسیونالیسم عربی و یهودی، فشار بیگانه‌ستیزی عراقی‌ها و تحریکات دولت تازه ‌تأسیس‌شده‌ی اسرائیل جاکن و آواره شدیم... حیاتِ جاافتاده و عمدتاً رضایت‌بخش یهودیان در کنار مسلمانان عراق؛ دربه‌دری پراضطراب و دردآلود؛ مشکلات سازگار‌ شدن با حیاتی تازه در ارض موعود؛ و سه سال عمدتاً ناشاد در لندن: تبعید دوم ...
رومر در میان موج نویی‌ها فیلمساز خاصی‌ست. او سبک شخصی خود را در قالب فیلم‌های ارزان قیمت، صرفه‌جویانه و عمیق پیرامون روابط انسانی طی بیش از نیم قرن ادامه داده است... رومر حتی وقتی بازیگرانی کاملاً حرفه‌ای انتخاب می‌کند، جنس بازیگری را معمولاً از شیوه‌ی رفتار مردم معمولی می‌گیرد که در دوره‌ای هدف روسلینی هم بود و وضعیتی معمولی و ظاهراً کم‌حادثه، اما با گفت‌وگوهایی سرشار از بارِ معنایی می‌سازد... رومر در جست‌وجوی نوعی «زندگی‌سازی» است ...
درباریان مخالف، هر یک به بهانه‌ای کشته و نابود می‌شوند؛ ازجمله هستینگز که به او اتهام رابطه پنهانی با همسر پادشاه و نیز نیت قتل ریچارد و باکینگهم را می‌زنند. با این اتهام دو پسر ملکه را که قائم‌مقام جانشینی پادشاه هستند، متهم به حرامزاده بودن می‌کنند... ریچارد گلاستر که در نمایشی در قامت انسانی متدین و خداترس در کلیسا به همراه کشیشان به دعا و مناجات مشغول است، در ابتدا به‌ظاهر از پذیرفتن سلطنت سرباز می‌زند، اما با اصرار فراوان باکینگهم، بالاخره قبول می‌کند ...
مردم ایران را به سه دسته‌ی شیخی، متشرعه و کریم‌خانی تقسیم می‌کند و پس از آن تا انتهای کتاب مردم ایران را به دو دسته‌ی «ترک» و «فارس» تقسیم می‌کند؛ تقسیم مردمان ایرانی در میانه‌های کتاب حتی به مورد «شمالی‌ها» و «جنوبی‌ها» می‌رسد... اصرار بیش‌از اندازه‌ی نویسنده به مطالبات قومیت‌ها همچون آموزش به زبان مادری گاهی اوقات خسته‌کننده و ملال‌آور می‌شود و به نظر چنین می‌آید که خواسته‌ی شخصی خود اوست ...
بی‌فایده است!/ باد قرن‌هاست/ در کوچه‌ها/ خیابان‌ها/ می‌چرخد/ زوزه می‌کشد/ و رمه‌های شادی را می‌درد./ می‌چرخم بر این خاک/ و هرچه خون ماسیده بر تاریخ را/ با اشک‌هایم می‌شویم/ پاک نمی‌شود... مانی، وزن و قافیه تنها اصولی بودند که شعر به وسیلهء آنها تعریف می‌شد؛ اما امروزه، توجه به فرم ذهنی، قدرت تخیل، توجه به موسیقی درونی کلمات و عمق نگاه شاعر به جهان و پدیده‌های آن، ورای نظام موسیقایی، لازمه‌های شعری فاخرند ...